ईयोब 30
1 १ “परंतु आता माझ्यापेक्षा लहान माणसे देखील माझी थट्ट करत आहेत, आणि त्याचे वाडवडील ज्यांना मी माझ्या मेंढ्यांची राखण करणाऱ्या कुत्र्यांमध्ये देखील ठेवले नसते.
But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
2 २ त्या तरुणांचे वडील मला मदत करण्याच्या दृष्टीने अगदीच निकामी आहेत. ते म्हातारे झाले आहेत आणि दमले आहेत. आता त्यांचे स्नायू टणक आणि जोमदार राहिलेले नाहीत.
Yea, whereto [should] the strength of their hands [profit] me, [men] in whom vigour hath perished?
3 ३ ते मृतप्राय झाले आहेत. खायला नसल्यामुळे त्यांची उपासमार होत आहे व म्हणून ते वाळवटांतील धूळ खात आहेत.
Withered up through want and hunger, they flee into waste places long since desolate and desert:
They gather the salt-wort among the bushes, and the roots of the broom for their food.
5 ५ त्यांना दुसऱ्या मनुष्यांपासून दूर ठेवण्यात येते. ते चोर व दरोडेखोर असल्याप्रमाणे लोक त्यांच्यावर ओरडत असतात.
They are driven forth from among [men] — they cry after them as after a thief —
To dwell in gloomy gorges, in caves of the earth and the rocks:
They bray among the bushes; under the brambles they are gathered together:
8 ८ ते काडी इतकेही मोल नसलेले लोक आहेत. काहीही नाव नसलेल्या या लोकांस त्यांच्या देशातून हाकलून दिले आहे.
Sons of fools, and sons of nameless sires, they are driven out of the land.
And now I am their song, yea, I am their byword.
10 १० ते तरुण माझा तिरस्कार करतात ते माझ्यापासून लांब उभे राहतात. ते माझ्यापेक्षा उच्च आहेत असे त्यांना वाटते. ते माझ्या तोंडावर थुंकतात सुध्दा.
They abhor me, they stand aloof from me, yea, they spare not to spit in my face.
11 ११ देवाने माझ्या धनुष्याची प्रत्यंचा काढून घेतली आणि मला दुबळा बनवले. ती तरुण माणसे स्वत: ला न थोपविता रागाने माझ्याविरुध्द वागतात.
For he hath loosed my cord and afflicted me; so they cast off the bridle before me.
12 १२ ते माझ्या उजव्या भागावर वार करतात. ते माझ्या पायावर वकरुन पाडतात. एखाद्या शहरावर सैन्याने चालून जावे तसे मला वाटते. माझ्यावर हल्ला करून माझा नाश करण्यासाठी माझ्या तटबंदीला मातीचे चढाव बांधतात.
At [my] right hand rise the young brood; they push away my feet, and raise up against me their pernicious ways;
13 १३ मी पळून जाऊ नये म्हणून ते रस्त्यावर पहारा देतात. माझा नाश करण्यात त्यांना यश मिळते. कुणाच्या मदतीची त्यांना गरज नसते.
They mar my path, they set forward my calamity, without any to help them;
They come in as through a wide breach: amid the confusion they roll themselves onward.
15 १५ भीतीने माझा थरकाप झाला आहे. वाऱ्याने सगळे काही उडून जावे त्याप्रमाणे त्यांनी माझी प्रतिष्ठा उडवून लावली आहे. माझी सुरक्षितता ढगांप्रमाणे नाहीशी झाली आहे.
Terrors are turned against me; they pursue mine honour as the wind; and my welfare is passed away like a cloud.
16 १६ माझे आयुष्य आता गेल्यातच जमा आहे आणि मी लवकरच मरणार आहे. दु: खानी भरलेल्या दिवसानी मला वेढून टाकले आहे.
And now my soul is poured out in me; days of affliction have taken hold upon me.
The night pierceth through my bones [and detacheth them] from me, and my gnawing pains take no rest:
By their great force they have become my raiment; they bind me about as the collar of my coat.
He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
20 २० देवा, मी मदतीसाठी तुझी याचना करतो पण तू उत्तर देत नाहीस. मी उभा राहतो व तुझी प्रार्थना करतो पण तू माझ्याकडे लक्ष देत नाहीस.
I cry unto thee, and thou answerest me not; I stand up, and thou lookest at me.
Thou art changed to a cruel one to me; with the strength of thy hand thou pursuest me.
Thou liftest me up to the wind; thou causest me to be borne away, and dissolvest my substance.
23 २३ तू मला माझ्या मृत्यूकडे घेऊन जात आहेस हे मला माहीत आहे. प्रत्येक जिवंत मनुष्यास मरावे हे लागतेच.
For I know that thou wilt bring me to death, and into the house of assemblage for all living.
Indeed, no prayer [availeth] when he stretcheth out [his] hand: though they cry when he destroyeth.
25 २५ देवा, मी संकटात सापडलेल्यांसाठी मदतीची याचना केली होती हे तुला माहीत आहे. गरीबांसाठी माझे हृदय तीळ तीळ तुटत होते हे ही तुला माहीत आहे.
Did not I weep for him whose days were hard? was not my soul grieved for the needy?
26 २६ परंतु मी जेव्हा चांगल्याची अपेक्षा करीत होतो तेव्हा माझ्या वाट्याला वाईट गोष्टी आल्या. मला उजेड हवा होता तेव्हा अंधार मिळाला.
For I expected good, and there came evil; and I waited for light, but there came darkness.
My bowels well up, and rest not; days of affliction have confronted me.
I go about blackened, but not by the sun; I stand up, I cry in the congregation.
I am become a brother to jackals, and a companion of ostriches.
My skin is become black [and falleth] off me, and my bones are parched with heat.
My harp also is [turned] to mourning, and my pipe into the voice of weepers.
