ईयोब 30
1 १ “परंतु आता माझ्यापेक्षा लहान माणसे देखील माझी थट्ट करत आहेत, आणि त्याचे वाडवडील ज्यांना मी माझ्या मेंढ्यांची राखण करणाऱ्या कुत्र्यांमध्ये देखील ठेवले नसते.
But now those who are younger than I make sport of me; those whose fathers I would not have put with the dogs of my flocks.
2 २ त्या तरुणांचे वडील मला मदत करण्याच्या दृष्टीने अगदीच निकामी आहेत. ते म्हातारे झाले आहेत आणि दमले आहेत. आता त्यांचे स्नायू टणक आणि जोमदार राहिलेले नाहीत.
Of what use is the strength of their hands to me? all force is gone from them.
3 ३ ते मृतप्राय झाले आहेत. खायला नसल्यामुळे त्यांची उपासमार होत आहे व म्हणून ते वाळवटांतील धूळ खात आहेत.
They are wasted for need of food, biting the dry earth; their only hope of life is in the waste land.
They are pulling off the salt leaves from the brushwood, and making a meal of roots.
5 ५ त्यांना दुसऱ्या मनुष्यांपासून दूर ठेवण्यात येते. ते चोर व दरोडेखोर असल्याप्रमाणे लोक त्यांच्यावर ओरडत असतात.
They are sent out from among their townsmen, men are crying after them as thieves
They have to get a resting-place in the hollows of the valleys, in holes of the earth and rocks.
They make noises like asses among the brushwood; they get together under the thorns.
8 ८ ते काडी इतकेही मोल नसलेले लोक आहेत. काहीही नाव नसलेल्या या लोकांस त्यांच्या देशातून हाकलून दिले आहे.
They are sons of shame, and of men without a name, who have been forced out of the land.
And now I have become their song, and I am a word of shame to them.
10 १० ते तरुण माझा तिरस्कार करतात ते माझ्यापासून लांब उभे राहतात. ते माझ्यापेक्षा उच्च आहेत असे त्यांना वाटते. ते माझ्या तोंडावर थुंकतात सुध्दा.
I am disgusting to them; they keep away from me, and put marks of shame on me.
11 ११ देवाने माझ्या धनुष्याची प्रत्यंचा काढून घेतली आणि मला दुबळा बनवले. ती तरुण माणसे स्वत: ला न थोपविता रागाने माझ्याविरुध्द वागतात.
For he has made loose the cord of my bow, and put me to shame; he has sent down my flag to the earth before me.
12 १२ ते माझ्या उजव्या भागावर वार करतात. ते माझ्या पायावर वकरुन पाडतात. एखाद्या शहरावर सैन्याने चालून जावे तसे मला वाटते. माझ्यावर हल्ला करून माझा नाश करण्यासाठी माझ्या तटबंदीला मातीचे चढाव बांधतात.
The lines of his men of war put themselves in order, and make high their ways of destruction against me:
13 १३ मी पळून जाऊ नये म्हणून ते रस्त्यावर पहारा देतात. माझा नाश करण्यात त्यांना यश मिळते. कुणाच्या मदतीची त्यांना गरज नसते.
They have made waste my roads, with a view to my destruction; his bowmen come round about me;
As through a wide broken place in the wall they come on, I am overturned by the shock of their attack.
15 १५ भीतीने माझा थरकाप झाला आहे. वाऱ्याने सगळे काही उडून जावे त्याप्रमाणे त्यांनी माझी प्रतिष्ठा उडवून लावली आहे. माझी सुरक्षितता ढगांप्रमाणे नाहीशी झाली आहे.
Fears have come on me; my hope is gone like the wind, and my well-being like a cloud.
16 १६ माझे आयुष्य आता गेल्यातच जमा आहे आणि मी लवकरच मरणार आहे. दु: खानी भरलेल्या दिवसानी मला वेढून टाकले आहे.
But now my soul is turned to water in me, days of trouble overtake me:
The flesh is gone from my bones, and they give me no rest; there is no end to my pains.
With great force he takes a grip of my clothing, pulling me by the neck of my coat.
Truly God has made me low, even to the earth, and I have become like dust.
20 २० देवा, मी मदतीसाठी तुझी याचना करतो पण तू उत्तर देत नाहीस. मी उभा राहतो व तुझी प्रार्थना करतो पण तू माझ्याकडे लक्ष देत नाहीस.
You give no answer to my cry, and take no note of my prayer.
You have become cruel to me; the strength of your hand is hard on me.
Lifting me up, you make me go on the wings of the wind; I am broken up by the storm.
23 २३ तू मला माझ्या मृत्यूकडे घेऊन जात आहेस हे मला माहीत आहे. प्रत्येक जिवंत मनुष्यास मरावे हे लागतेच.
For I am certain that you will send me back to death, and to the meeting-place ordered for all living.
Has not my hand been stretched out in help to the poor? have I not been a saviour to him in his trouble?
25 २५ देवा, मी संकटात सापडलेल्यांसाठी मदतीची याचना केली होती हे तुला माहीत आहे. गरीबांसाठी माझे हृदय तीळ तीळ तुटत होते हे ही तुला माहीत आहे.
Have I not been weeping for the crushed? and was not my soul sad for him who was in need?
26 २६ परंतु मी जेव्हा चांगल्याची अपेक्षा करीत होतो तेव्हा माझ्या वाट्याला वाईट गोष्टी आल्या. मला उजेड हवा होता तेव्हा अंधार मिळाला.
For I was looking for good, and evil came; I was waiting for light, and it became dark.
My feelings are strongly moved, and give me no rest; days of trouble have overtaken me.
I go about in dark clothing, uncomforted; I get up in the public place, crying out for help.
I have become a brother to the jackals, and go about in the company of ostriches.
My skin is black and dropping off me; and my bones are burning with the heat of my disease.
And my music has been turned to sorrow, and the sound of my pipe into the noise of weeping.
