< Roma 1 >
1 Na Paora, na te pononga a Ihu Karaiti, i karangatia hei apotoro, i motuhia ki te rongopai a te Atua,
Eu, Paulo, um fiel servo de Jesus Cristo, é quem escreve esta carta. Foi Deus quem me chamou e me separou para me tornar um apóstolo, a fim de que eu anuncie as boas novas
2 I korerotia ra e ia i mua, ara e ana poropiti i roto i nga karaipiture tapu,
que ele já havia prometido, por intermédio dos seus profetas, nas Sagradas Escrituras.
3 Mo tana Tama, i whanau nei he uri no Rawiri, no te wahi ki te kikokiko;
As boas novas falam a respeito do seu Filho, de quem Davi foi o antepassado aqui na terra,
4 I whakapuakina mai nei ko te Tama a te Atua i runga i te kaha, i runga i ta te wairua o te tapu, i te mea ka whakaarahia i te hunga mate; ara a Ihu Karaiti, to tatou Ariki,
mas, que se revelou como Filho de Deus por meio de sua ressurreição dos mortos, pelo poder do Espírito Santo. Ele é Jesus Cristo, o nosso Senhor.
5 Nana nei matou i whiwhi ai ki te aroha noa, ki te mahi apotoro, kia ngohengohe ai, kia whakapono ai nga iwi katoa, hei mea mo tona ingoa:
Foi por meio dele que recebi o privilégio de me tornar um apóstolo, para chamar todas as nações para se dedicarem à fé nele.
6 No ratou nei hoki koutou, he mea karanga hei hunga mo Ihu Karaiti:
Vocês também se incluem entre aqueles que foram chamados para pertencerem a Jesus Cristo.
7 Ki te hunga katoa i Roma, e arohaina nei e te Atua, ka oti nei te te karanga hei hunga tapu: Kia tau ki a koutou te aroha noa me te rangimarie, he mea na te Atua, na to tatou Matua, na te Ariki hoki, na Ihu Karaiti.
Eu escrevo a todos vocês em Roma, que são amados por Deus e chamados para serem o seu povo especial. Que a graça e a paz de Deus, nosso Pai, e do Senhor Jesus Cristo estejam com vocês!
8 Ko taku mea tuatahi, he whakawhetai ki toku Atua i roto i a Ihu Karaiti mo koutou katoa, no te mea e korerotia ana to koutou whakapono i te ao katoa.
Deixem-me começar dizendo que agradeço ao meu Deus, por meio de Jesus Cristo, por todos vocês, pois a sua fé em Deus é reconhecida no mundo todo.
9 Ko te Atua, e mahi nei toku wairua ki a ia i roto i te rongopai o tana Tama, hei kaiwhakaatu moku, mo te mau tonu o taku whakahuahua i a koutou, a i aku karakiatanga i nga wa katoa,
Deus, a quem eu sirvo com todo o meu coração, compartilhando as boas novas a respeito de seu Filho, é testemunha de que eu sempre oro por vocês.
10 E inoi ana me kore e pai te Atua kia whakatikaia taku haere atu ki a koutou.
Em minhas orações, sempre peço que, se for da vontade de Deus, eu tenha a oportunidade de visitá-los.
11 Nui atu hoki toku hiahia kia kite i a koutou, kia whakawhiwhi ai ahau i a koutou ki tetahi mea homai, he mea wairua, kia whakaungia ai koutou;
Eu realmente quero visitá-los e repartir com vocês alguma bênção espiritual, para lhes fortalecer a fé.
12 Ara kia ora ngatahi o tatou ngakau, toku i to koutou whakapono, o koutou i toku.
Assim, poderemos dar forças uns aos outros por intermédio da fé que vocês e eu temos em Deus.
13 Na e kore ahau e pai, e oku teina, kia ngaro i a koutou te maha o aku meatanga kia haere atu ki a koutou, heoi araia mai ana ahau, a mohoa noa nei, kia whiwhi ai ahau ki tetahi hua i roto i a koutou hoki, kia pera me te mea i era atu tauiwi.
Eu gostaria que soubessem, meus irmãos e minhas irmãs, que eu sempre planejei me reunir com vocês, mas tal oportunidade não surgiu até agora. Eu quero ver alguns bons resultados espirituais entre vocês, da mesma forma que vi em outros não-judeus.
14 He nama kei runga i ahau na nga Kariki, a na nga Tautangata, na te hunga mohio, a na te hunga whakaarokore.
Pois tenho o dever de trabalhar tanto para os povos civilizados quanto para os não civilizados, tanto para os instruídos quanto para aqueles que não têm instrução.
15 Na reira e ngakau nui ana ahau kia whakapaua taku ki te kauwhau hoki i te rongopai ki a koutou i Roma.
É por isso que eu me sinto tão entusiasmado para anunciar o evangelho também a vocês que moram em Roma.
16 Kahore hoki oku whakama ki te rongopai: ko te kaha hoki ia o te Atua hei whakaora mo nga tangata katoa e whakapono ana; mo te Hurai ki mua, mo te Kariki ano hoki.
Eu, absolutamente, não me envergonho do evangelho, pois é o poder de Deus para salvar todos os que creem, sendo primeiramente para o povo judeu e depois para todos os outros povos também.
17 A kei reira e whakakitea ana ta te Atua tika, he mea no te whakapono ki te whakapono: kua oti nei hoki te tuhituhi, ma te whakapono e ora ai te tangata tika.
Pois, no evangelho, Deus é mostrado como bom e justo, confiável do início ao fim. Como as Sagradas Escrituras dizem: “Aqueles que são justos para com Deus viverão por meio da fé que têm nele.”
18 E whakakitea iho ana hoki i te rangi to te Atua riri ki nga karakiakoretanga katoa, ki nga he o nga tangata e pehi ana i te pono i runga i te he;
A hostilidade de Deus se revela do céu contra as pessoas que não creem e que não são moralmente justas, contra aqueles que escondem a verdade por meio do mal que praticam.
19 Kei roto nei i a ratou e marama ana nga mea o te Atua e taea te mohio; kua whakamaramatia hoki e te Atua ki a ratou.
O que pode ser conhecido sobre Deus é evidente, pois ele tornou tudo muito claro para elas.
20 E kitea nuitia ana hoki nga mea ona, kahore nei i kitea, no te hanganga iho ra o te ao, e mohiotia ana ki nga mea i hanga, ara tona kaha mau tonu, me tona atuatanga; kia kore ai he kupu whakahoki ma ratou: (aïdios )
Desde que o mundo foi criado, os aspectos invisíveis de Deus, tanto o seu poder eterno quanto a sua natureza divina, são claramente visíveis para os seres humanos, por meio do que Deus criou. Não há desculpa para essas pessoas, (aïdios )
21 I a ratou hoki e matau ana ki te Atua, kihai ratou i whakakororia i a ia hei Atua, kihai hoki i whakawhetai; heoi kua kuware o ratou whakaaro, a whakapouritia ana to ratou ngakau pohehe.
pois, mesmo tendo conhecido a Deus, elas não o louvam, nem lhe são agradecidas. Pelo contrário, o seu pensamento sobre Deus as tornou completamente tolas, e as trevas preencheram suas mentes vazias.
22 I a ratou e mea ana he mohio ratou, na ka wairangi,
Embora elas afirmem ser sábias, tornaram-se tolas.
23 A whakaputaia ketia ake te kororia o te Atua e kore nei e pirau, kia rite ki te ahua o te tangata pirau noa, o nga manu hoki, o nga kararehe waewae wha, o nga mea ngokingoki.
Elas trocaram a glória do Deus imortal por ídolos, imagens de seres humanos mortais, aves, animais e répteis.
24 Koia ratou i tukua ai e te Atua ki te mahi poke, i runga i nga hiahia o o ratou ngakau, kia whakatutuatia iho ai o ratou tinana e ratou ano, to tetahi e tetahi:
Então, Deus as abandonou aos desejos mundanos de suas mentes depravadas, e elas cometeram atos vergonhosos e degradantes umas às outras.
25 I te mea kua whakawhiti ratou i to te Atua pono mo te teka, a karakia ana, mahi ana ki te mea hanga, kapea ake te Kaihanga, ko ia nei te whakapaingia ake ake. Amine. (aiōn )
Elas trocaram a fé em Deus por uma mentira, servindo e adorando as criaturas, em vez de servirem e adorarem o próprio Criador, o qual sempre merece ser louvado. Amém! (aiōn )
26 Koia ratou i tukua ai e te Atua ki nga hiahia tutua: ko a ratou wahine hoki, mahue ake i a ratou te tikanga maori, kei te ngau ke noa atu:
E é por isso que Deus as abandonou aos seus desejos malignos. Até mesmo as suas mulheres trocaram as relações naturais pelas que vão contra a natureza.
27 Me nga tane ano, whakarerea ake e ratou te tikanga maori ki te wahine, ano he ahi te kanga o to ratou hiahia ki a ratou ano; nga tane ki nga tane, mahi ai i te mea whakama, me te whiwhi ano ki te utu e rite ana mo to ratou ngaunga ketanga.
E da mesma forma, os homens deixaram as relações naturais com as mulheres para se entregarem a paixões ardentes uns pelos outros. Os homens fizeram coisas indecentes uns com os outros e, como resultado, sofreram as consequências inevitáveis de suas perversões.
28 A i a ratou kihai nei i pai kia mau tonu te Atua ki o ratou mahara, tukua ana ratou e te Atua ki te hinengaro he, kia mahia nga mea kahore e tau kia mahia.
Como eles não achavam que valia a pena conhecer os ensinamentos de Deus, ele os abandonou aos seus pensamentos desprezíveis e duvidosos, fazendo o que nunca deveria ser feito.
29 Ki tonu ratou i nga mahi he katoa, i te kino, i te apo, i te mauahara; whawhao rawa i te hae, i te kohuru, i te totohe, i te hianga, i te whanoke; he hunga kohumuhumu,
Eles se deixaram tomar por tudo o que é errado: maldade, ganância, ódio, inveja, assassinato, brigas, mentira, malícia e intriga.
30 He hunga ngautuara, kino ki te Atua, he hunga whakahihi, whakakake, whakapehapeha, he kaitito i nga mea kino, e turi ana ki nga matua,
Eles falam mal uns dos outros e odeiam a Deus. Eles são prepotentes, arrogantes e pretensiosos. A imaginação deles é grande quanto a inventar novas formas de pecar. Eles desobedecem aos seus pais.
31 Kahore o ratou matauranga, he hunga kupu taka, kahore nei he aroha, kahore e tohu tangata:
Não procuram entender, não mantêm as suas promessas e não demonstram qualquer gentileza ou compaixão.
32 Ahakoa e matau ana ano ratou ki ta te Atua tikanga, he tika te mate mo nga kaimahi i enei mea, heoi ka mahi tonu ratou i aua mea me te whakaae hoki ki te hunga e pera ana te mahi.
Mesmo que saibam exatamente o que Deus exige, eles fazem coisas que merecem a morte. Eles não apenas fazem essas coisas, mas, também, apoiam outros que fazem o mesmo que eles.