Waiata 94
1 E Ihowa, e te Atua, e te Kairapu utu; e te Atua, e te Kairapu utu, tiaho mai.
HERRE, du Hævnens Gud, du Hævnens Gud, træd frem i Glans;
2 E ara, e te Kaiwhakawa o te whenua: hoatu te utu e rite ana ki te hunga whakakake.
staa op, du Jordens Dommer, øv Gengæld mod de hovmodige!
3 Kia pehea te roa, e Ihowa, o te hunga kino nei, kia pehea te roa o te hunga kino e whakamanamana ana?
Hvor længe skal gudløse, HERRE, hvor længe skal gudløse juble?
4 Kei te korero whakatu ratou, kei te korero whakahi: kei te korero whakapehapeha ki a ratou nga kaimahi katoa i te kino.
De fører tøjlesløs Tale, hver Udaadsmand ter sig som Herre;
5 Mongamonga noa tau iwi i a ratou, e Ihowa: e tukinotia ana e ratou tou kainga tupu.
de underkuer, o HERRE, dit Folk og undertrykker din Arvelod;
6 E patua ana e ratou te pouaru, te manene: e kohuru ana i te pani.
de myrder Enke og fremmed, faderløse slaar de ihjel;
7 A e mea ana, E kore a Ihowa e kite; e kore e maharatia e te Atua o Hakopa.
de siger: »HERREN kan ikke se, Jakobs Gud kan intet mærke!«
8 Kia matau, e nga poauau o te iwi: a hea ano koutou whai mahara ai, e nga kuware?
Forstaa dog, I Taaber blandt Folket! Naar bliver I kloge, I Daarer?
9 Ko te kaiwhakato o te taringa, e kore ranei ia e rongo? Ko te kaihanga o te kanohi, e kore ianei ia e kite?
Skulde han, som plantede Øret, ej høre, han, som dannede Øjet, ej se?
10 Ko te kaipapaki o nga iwi e kore ranei ia e papaki, ara ko te kaiwhakaako nei i te tangata kia mohio?
Skulde Folkenes Tugtemester ej revse, han som lærer Mennesket indsigt?
11 E matau ana a Ihowa ki nga whakaaro o te tangata, he mea teka noa.
HERREN kender Menneskets Tanker, thi de er kun Tomhed.
12 Ka hari te tangata e pakia ana e koe, e Ihowa: e whakaakona ana i roto i tau ture;
Salig den Mand, du tugter, HERRE, og vejleder ved din Lov
13 Kia marie ai tona ngakau i a koe i nga ra o te he, a keria noatia iho te poka mo te tangata kino.
for at give ham Ro for onde Dage, indtil der graves en Grav til den gudløse;
14 E kore hoki a Ihowa e panga i tana iwi, e kore ano e whakarere i tona kainga tupu.
thi HERREN bortstøder ikke sit Folk og svigter ikke sin Arvelod.
15 Engari e hoki te whakawa ki te tika: a e arumia e nga tangata ngakau tika katoa.
Den retfærdige kommer igen til sin Ret, en Fremtid har hver oprigtig af Hjertet.
16 Ko wai toku hei whakatika ake ki te hunga kino? Ko wai toku hei tu ake ki nga kaimahi i te hara?
Hvo staar mig bi mod Ugerningsmænd? hvo hjælper mig mod Udaadsmænd?
17 Mehemea kaua a Ihowa hei awhina moku, penei kua noho kupukore noa atu toku wairua.
Var HERREN ikke min Hjælp, snart hviled min Sjæl i det stille.
18 I taku meatanga, Ka paheke toku waewae; na tau mahi tohu, e Ihowa, ahau i tautoko ake.
Naar jeg tænkte: »Nu vakler min Fod«, støtted din Naade mig, HERRE;
19 I oku whakaaronga maha i roto i toku ngakau ko au whakamarie toku oranga ngakau.
da mit Hjerte var fuldt af ængstede Tanker, husvaled din Trøst min Sjæl.
20 Tera ranei e whakahoa ki a koe te torona o te kino, e whakatakoto nei i te mahi nanakia hei ture?
Staar du i Pagt med Fordærvelsens Domstol, der skaber Uret i Lovens Navn?
21 Kei te whakahuihui ratou ki te poke i te wairua o te tangata tika, e mea ana kia heke te toto harakore.
Jager de end den retfærdiges Liv og dømmer uskyldigt Blod,
22 Ko Ihowa ia toku pa teko: ko toku Atua hei kohatu piringa moku.
HERREN er dog mit Bjærgested, min Gud er min Tilflugtsklippe;
23 A nana i whakahoki to ratou kino ki runga ki a ratou, a tera ia e whakangaro i a ratou i roto i o ratou kino: ma Ihowa, ma to tatou Atua ratou e whakangaro.
han vender deres Uret imod dem selv, udsletter dem for deres Ondskab; dem udsletter HERREN vor Gud.
