Waiata 90
1 He inoi na Mohi, na te tangata a te Atua. E te Ariki, ko koe to matou nohoanga i nga whakatupuranga katoa.
Oratio Moysi, hominis Dei. [Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem.
2 Kahore ano i whanau noa nga maunga, kahore i hanga e koe te whenua me te ao, ko koe te Atua no tua whakarere a ake tonu atu.
Priusquam montes fierent, aut formaretur terra et orbis, a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus.
3 E whakahokia ana e koe te tangata kia mongamonga noa, a e mea ana, E hoki, e nga tama a te tangata.
Ne avertas hominem in humilitatem: et dixisti: Convertimini, filii hominum.
4 Ki tau titiro hoki, he rite nga tau kotahi mano ki te ra onanahi, kua pahure atu nei, ki te mataaratanga hoki i te po.
Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna quæ præteriit: et custodia in nocte
5 Me te mea na te waipuke tau kahakinga i a ratou; he moe ratou: i te ata ano he tarutaru e tupu ana.
quæ pro nihilo habentur, eorum anni erunt.
6 I te ata e tupu ana, e pihi ana: i te ahiahi kua kotia, kua maroke.
Mane sicut herba transeat; mane floreat, et transeat; vespere decidat, induret, et arescat.
7 Kua hemo nei hoki matou i tou riri: ka ohorere hoki i tou aritatanga.
Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus.
8 Kua maka e koe o matou kino ki tou aroaro, o matou mea huna ki te marama o tou mata.
Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo; sæculum nostrum in illuminatione vultus tui.
9 Ka pau o matou ra katoa, me te riri ano koe: hemo ake o matou tau ano he korero e korerotia ana.
Quoniam omnes dies nostri defecerunt, et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur;
10 Ko nga ra o o matou tau e whitu tekau tau; a ki te whai kaha, ka waru tekau tau; heoi he mahi mauiui, he pouri to ratou kaha; ka hohoro hoki te hatepea atu, a ka rere atu matou.
dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni, et amplius eorum labor et dolor; quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.
11 Ko wai te matau ana ki te kaha o tou riri? Rite pu ki te wehi ki a koe tou riri.
Quis novit potestatem iræ tuæ, et præ timore tuo iram tuam
12 Akona matou ki te tatau i o matou ra, kia anga ai te ngakau ki te whakaaro.
dinumerare? Dexteram tuam sic notam fac, et eruditos corde in sapientia.
13 Hoki mai, e Ihowa, kia pehea ake te roa? A kia puta ke he whakaaro mou ki au pononga.
Convertere, Domine; usquequo? et deprecabilis esto super servos tuos.
14 Kia na matou i te ata i tau mahi tohu: kia hari ai matou, kia koa ai, i o matou ra katoa.
Repleti sumus mane misericordia tua; et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.
15 Whakaharitia matou, kia rite ki nga ra i whakawhiua ai matou e koe, ki nga tau i kite ai matou i te kino.
Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti; annis quibus vidimus mala.
16 Kia puta mai tau mahi ki au pononga, me tou kororia ki a ratou tamariki.
Respice in servos tuos et in opera tua, et dirige filios eorum.
17 A hei runga i a matou te ataahua o Ihowa, o to matou Atua: whakapumautia ano ki a matou te mahi a o matou ringa, ae ra, te mahi a o matou ringa, whakapumautia e koe.
Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum dirige super nos, et opus manuum nostrarum dirige.]
