Waiata 81
1 Ki te tino kaiwhakatangi. Kititi. Na Ahapa. Kia kaha te waiata ki te Atua, ki to tatou kaha: kia hari te hamama ki te Atua o Hakopa.
(Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,
2 Whakahuatia te himene, maua mai ki konei te timipera, te hapa reka me te hatere.
istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;
3 Whakatangihia te tetere i te kowhititanga marama, i te kinga o te marama, i to tatou ra hakari.
stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!
4 Ko te tikanga hoki tenei ma Iharaira, he mea whakarite na te Atua o Hakopa.
Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;
5 I whakatakotoria tenei e ia ma Hohepa hei whakaaturanga, i tona haerenga puta noa i te whenua o Ihipa: i rongo ai ahau ki reira i tetahi reo, kahore ahau i matau.
han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.
6 I tangohia mai e ahau tona pokohiwi i te pikaunga: whakarerea ake e ona ringa te kete.
"Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.
7 I karanga koe ki ahau i te pouritanga, a kua ora koe i ahau; i whakahoki kupu ahau ki a koe i te wahi ngaro o te whatitiri; i whakamatau i a koe ki nga wai o Meripa. (Hera)
I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)
8 Whakarongo, e taku iwi, a ka whakaatu ahau ki a koe: e Iharaira, ki te whakarongo koe ki ahau;
Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!
9 Aua tetahi atua ke i roto i a koe; kaua ano e koropiko ki te atua ke.
En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!
10 Ko Ihowa ahau, ko tou Atua, i arahina mai ai koe i te whenua o Ihipa: kia nui te kowhera o tou mangai, a maku e whakaki.
Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!
11 Otiia kihai taku iwi i pai ki te whakarongo ki toku reo: kihai ano a Iharaira i aro ki ahau.
Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.
12 Na tukua atu ana ratou e ahau ki te maro o o ratou ngakau: a haere ana ratou i runga i o ratou whakaaro.
Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.
13 Aue, te whakarongo taku iwi ki ahau! Te haere a Iharaira i aku ara!
Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!
14 Penei e kore e aha kua whati i ahau te tara o o ratou hoariri: kua tahuri ano toku ringa ki o ratou hoariri.
Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!
15 Ko te hunga e kino ana ki a Ihowa kua ngohengohe ki a ia: ko to ratou taima ia kua mau tonu.
Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;
16 Kua whangainga hoki ratou e ia ki te witi pai rawa, kua whakamakonatia ano koe e ahau ki te honi i roto i te kohatu.
jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"
