Waiata 77
1 Ki te tino kaiwhakatangi, ki a Ierutunu. He himene na Ahapa. Ki te Atua toku reo, e karanga nei ahau, ki te Atua toku reo, a tera e tahuri mai tona taringa ki ahau.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 I rapu ahau ki te Ariki i te ra o toku pouri: maro tonu toku ringa i te po, kihai ano i pepeke; kihai toku wairua i pai kia whakamarietia.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 E mahara ana ahau ki te Atua, a e pouri ana: kei te whakaaroaro, a ngaro iho toku wairua. (Hera)
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 E puritia ana e koe oku kanohi kia mataara tonu; he pouri ahau, te ahei te korero.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 Ka hoki oku whakaaro ki nga ra onamata, ki nga tau o tua iho.
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 E whakamahara ana ahau ki taku waiata i te po, e korerorero ana ki toku ngakau e rapurapu ana toku wairua.
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 Tera ranei te Ariki e panga tonu ake ake? A heoi ano ranei ana manakohanga mai?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Kua kahore ranei tana mahi tohu mo ake tonu atu? Kua whati ranei tana kupu a ake ake?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Kua wareware ranei te Atua ki te atawhai? Kua riri ranei ia, a tutakina atu ana e ia tona aroha? (Hera)
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 Na ka mea ahau, Ko toku ngoikore tenei: otira ka mahara ahau ki nga tau o te ringa matau o te Runga Rawa.
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 Ka mahara ahau ki nga mahi a Ihowa; ae ra, ka mahara ahau ki au mea whakamiharo o tua iho.
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 Ka whakaaro hoki ahau ki au meatanga katoa, ka purakau ki au mahi.
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 E te Atua, kei te wahi tapu tou ara: ko wai te atua nui hei rite ki te Atua?
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 Ko koe te Atua e mahi nei i nga mea whakamiharo: kua whakapuakina e koe tou kaha i waenganui o nga iwi.
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 Hokona ana e tou ringa tau iwi, nga tama a Hakopa raua ko Hohepa. (Hera)
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 I kite nga wai i a koe, e te Atua i kite nga wai i a koe, mataku ana: i oho ano nga rire.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 Ringihia ana he wai e nga kapua, puaki ana te haruru o nga rangi: rererere ana au pere.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 I roto i te awhiowhio te haruru o tau whatitiri: marama noa te ao i nga uira; wiri ana te whenua, oioi ana.
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 I te moana tou ara, i nga wai nui tou huarahi, e kore ano e kitea ou takahanga.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 He mea arahi e koe tau iwi ano he kahui, ara e te ringa o Mohi raua ko Arona.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
