Waiata 77

1 Ki te tino kaiwhakatangi, ki a Ierutunu. He himene na Ahapa. Ki te Atua toku reo, e karanga nei ahau, ki te Atua toku reo, a tera e tahuri mai tona taringa ki ahau.

(Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,

2 I rapu ahau ki te Ariki i te ra o toku pouri: maro tonu toku ringa i te po, kihai ano i pepeke; kihai toku wairua i pai kia whakamarietia.

jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

3 E mahara ana ahau ki te Atua, a e pouri ana: kei te whakaaroaro, a ngaro iho toku wairua. (Hera)

jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. (Sela)

4 E puritia ana e koe oku kanohi kia mataara tonu; he pouri ahau, te ahei te korero.

Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.

5 Ka hoki oku whakaaro ki nga ra onamata, ki nga tau o tua iho.

Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;

6 E whakamahara ana ahau ki taku waiata i te po, e korerorero ana ki toku ngakau e rapurapu ana toku wairua.

jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.

7 Tera ranei te Ariki e panga tonu ake ake? A heoi ano ranei ana manakohanga mai?

Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,

8 Kua kahore ranei tana mahi tohu mo ake tonu atu? Kua whati ranei tana kupu a ake ake?

er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

9 Kua wareware ranei te Atua ki te atawhai? Kua riri ranei ia, a tutakina atu ana e ia tona aroha? (Hera)

har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? (Sela)

10 Na ka mea ahau, Ko toku ngoikore tenei: otira ka mahara ahau ki nga tau o te ringa matau o te Runga Rawa.

Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.

11 Ka mahara ahau ki nga mahi a Ihowa; ae ra, ka mahara ahau ki au mea whakamiharo o tua iho.

Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

12 Ka whakaaro hoki ahau ki au meatanga katoa, ka purakau ki au mahi.

Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.

13 E te Atua, kei te wahi tapu tou ara: ko wai te atua nui hei rite ki te Atua?

Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!

14 Ko koe te Atua e mahi nei i nga mea whakamiharo: kua whakapuakina e koe tou kaha i waenganui o nga iwi.

Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

15 Hokona ana e tou ringa tau iwi, nga tama a Hakopa raua ko Hohepa. (Hera)

udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. (Sela)

16 I kite nga wai i a koe, e te Atua i kite nga wai i a koe, mataku ana: i oho ano nga rire.

Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

17 Ringihia ana he wai e nga kapua, puaki ana te haruru o nga rangi: rererere ana au pere.

Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;

18 I roto i te awhiowhio te haruru o tau whatitiri: marama noa te ao i nga uira; wiri ana te whenua, oioi ana.

din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

19 I te moana tou ara, i nga wai nui tou huarahi, e kore ano e kitea ou takahanga.

din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.

20 He mea arahi e koe tau iwi ano he kahui, ara e te ringa o Mohi raua ko Arona.

Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.