Waiata 70

1 Ki te tino kaiwhakatangi. Na Rawiri, hei whakamahara. Kia hohoro, e te Atua, ki te whakaora i ahau: e Ihowa, hohoro ki te awhina i ahau.

Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Ta Dawuda. Roƙo. Ka hanzarta, ya Allah, ka cece ni; Ya Ubangiji, zo da sauri ka taimake ni.

2 Kia whakama, kia pororaru ngatahi te hunga e rapu ana i toku wairua: kia whakahokia ki muri, kia whakama te hunga e hiahia ana kia he ahau.

Bari masu neman raina su sha kunya su kuma rikice; bari dukan masu sha’awar gani lalacewata su juye baya da kunya.

3 Kia whakahokia ki muri mo to ratou whakama, te hunga e mea ana ki ahau, Ha, ha.

Bari masu ce mini, “Allah yă ƙara!” Su juye baya saboda kunyansu.

4 Kia hari, kia koa, ki a koe te hunga katoa e rapu ana i a koe; kia mea tonu te hunga e pai ana ki tau whakaoranga, Kia whakanuia te Atua.

Amma bari dukan masu nemanka su yi farin ciki su kuma yi murna a cikinka; bari waɗanda suke ƙaunar cetonka kullum su ce, “Bari Allah yă sami ɗaukaka!”

5 Ko ahau ia, he iti, he rawakore; hohoro mai, e te Atua, ki ahau: ko koe toku awhina, toku kaiwhakaora; kaua ra e whakaroa, e Ihowa.

Duk da haka ni matalauci ne da kuma mai bukata; ka zo da sauri gare ni, ya Allah. Kai ne mai taimakona da mai cetona; Ya Ubangiji, kada ka yi jinkiri.