< Waiata 66 >
1 Ki te tino kaiwhakatangi. He himene, he waiata. Hamama, e te whenua katoa, ki te Atua:
Ein Psalmlied, vorzusingen. Jauchzet Gott, alle Lande!
2 Himenetia te kororia o tona ingoa, kia whai kororia te whakamoemiti ki a ia.
Lobsinget zu Ehren seinem Namen; rühmet ihn herrlich!
3 Mea atu ki te Atua, Ano te wehi o au mahi! Ma te nui o tou kaha e ngohengohe ai ou hoariri ki a koe.
Sprechet zu Gott: “Wie wunderbar sind deine Werke! es wird deinen Feinden fehlen vor deiner großen Macht.
4 E koropiko katoa te whenua ki a koe; ka himene ki a koe; ka himene ratou ki tou ingoa. (Hera)
Alles Land bete dich an und lobsinge dir, lobsinge deinem Namen.” (Sela)
5 Haere mai kia kite i nga mahi a te Atua: mataku rawa tana mahi ki nga tama a te tangata.
Kommet her und sehet an die Werke Gottes, der so wunderbar ist in seinem Tun unter den Menschenkindern.
6 Nana i mea te moana hei tuawhenua: haere a waewae ana ratou ra roto i te awa; hari ana matou ki a ia i reira.
Er verwandelt das Meer ins Trockene, daß man zu Fuß über das Wasser ging; dort freuten wir uns sein.
7 Ko tona kawanatanga tuturu tonu i runga i tona kaha; e titiro ana ona kanohi ki nga tauiwi; kei whakakake te hunga tutu. (Hera)
Er herrscht mit seiner Gewalt ewiglich; seine Augen schauen auf die Völker. Die Abtrünnigen werden sich nicht erhöhen können. (Sela)
8 Whakapaingia to tatou Atua, e nga iwi; kia rangona te reo whakamoemiti ki a ia.
Lobet, ihr Völker, unsern Gott; lasset seinen Ruhm weit erschallen,
9 Nana nei hoki i mau ai to tatou wairua ki te ora, kahore hoki e tukua e ia o tatou waewae kia nekehia.
der unsre Seelen im Leben erhält und läßt unsre Füße nicht gleiten.
10 Kua whakamatauria hoki matou e koe, e te Atua: whakarewaia ana matou e koe, ano he hiriwa e whakarewaia ana.
Denn, Gott, du hast uns versucht und geläutert wie das Silber geläutert wird;
11 Kua kawea nei matou e koe ki roto ki te kupenga: whakapikaua ana e koe te mea whakamamae ki o matou hope.
du hast uns lassen in den Turm werfen; du hast auf unsere Lenden eine Last gelegt;
12 I meinga ano e koe o matou upoko kia ekengia hoihotia e te tangata; i ra roto matou i te kapura, i te wai: heoi whakaputaina mai ana matou e koe ki te wahi momona.
du hast Menschen lassen über unser Haupt fahren; wir sind in Feuer und Wasser gekommen: aber du hast uns ausgeführt und erquickt.
13 Ka tomo ahau me nga tahunga tinana ki tou whare; ka whakamana ahau i aku kupu taurangi ki a koe,
Darum will ich mit Brandopfern gehen in dein Haus und dir meine Gelübde bezahlen,
14 Era i puaki i oku ngutu, i korerotia e toku mangai i ahau e pouri ana.
wie ich meine Lippen habe aufgetan und mein Mund geredet hat in meiner Not.
15 Ka whakaekea e ahau mau nga mea momona hei tahunga tinana, ngatahi ano me te mea kakara o nga hipi toa; ka tukua e ahau he puru, he koati. (Hera)
Ich will dir Brandopfer bringen von feisten Schafen samt dem Rauch von Widdern; ich will opfern Rinder mit Böcken. (Sela)
16 Haere mai, whakarongo, e koutou katoa e wehi ana ki te Atua, a maku e whakapuaki tana i mea ai ki toku wairua.
Kommet her, höret zu alle, die ihr Gott fürchtet; ich will erzählen, was er an meiner Seele getan hat.
17 I tangi toku mangai ki a ia: i whakanuia ano ia e toku arero.
Zu ihm rief ich mit meinem Munde, und pries ihn mit meiner Zunge.
18 Ki te whakaaroa e toku ngakau te he, e kore te Ariki e whakarongo mai.
Wo ich Unrechtes vorhätte in meinem Herzen, so würde der Herr nicht hören;
19 Nei ra he pono kua whakarongo te Atua, kua tahuri ia ki toku reo inoi.
aber Gott hat mich erhört und gemerkt auf mein Flehen.
20 Kia whakapaingia te Atua, kihai nei i whakapeau ke i taku inoi, i tana atawhai hoki ki ahau.
Gelobt sei Gott, der mein Gebet nicht verwirft noch seine Güte von mir wendet.