< Waiata 49 >

1 Ki te tino kaiwhakatangi. He himene ma nga tama a Koraha. Whakarongo ki tenei, e nga iwi katoa: tahuri mai o koutou taringa, e nga tangata katoa o te ao.
Oigan esto, pueblos todos, Escuchen todos los habitantes del mundo,
2 E nga tangata iti, koutou ko nga tangata rahi, e te tangata taonga korua ko te rawakore.
Tanto los humildes como los de alto nivel, Ricos y pobres juntamente.
3 Ka whakapuakina he matauranga e toku mangai: a he ata ngarahu te whakaaro o toku ngakau.
Mi boca hablará sabiduría, Y la meditación de mi corazón entendimiento.
4 Ka titaha toku taringa ki te kupu whakarite; ka puaki taku pepeha i runga i te hapa.
Inclinaré al proverbio mi oído. Declararé con el arpa mi dicho.
5 Kia wehi ahau ki te aha i nga ra o te kino, ina karapotia ahau e te kino kei oku rekereke?
¿Por qué tengo que temer en días de adversidad Cuando me rodea la iniquidad de mis adversarios,
6 Ko te hunga e whakawhirinaki ana ki o ratou taonga, e whakamanamana ana ki te nui o o ratou rawa;
Que confían en la abundancia de sus posesiones, Y se jactan de sus inmensas riquezas?
7 E kore tetahi o ratou e ahei te hoko i tona teina, te hoatu ranei i tetahi utu mona ki te Atua;
Ninguno de ellos puede de algún modo redimir al hermano, Ni pagar su rescate a ʼElohim.
8 He nui hoki te utu mo to ratou wairua, a me whakarere atu ake ake;
Porque la redención de su vida es costosa, Y nunca será suficiente,
9 Kia ora tonu ai ia ake ake: kia kaua e kite i te pirau.
Para que viva eternamente Y jamás pase a corrupción.
10 E kite ana hoki ia e matemate ana nga tangata whakaaro nui, e ngaro ngatahi ana te poauau me te whakaarokore, a mahue iho o ratou taonga ki etahi atu.
Porque ve que aun los sabios mueren Igual como perecen el ignorante y el necio, Y dejan a otros sus riquezas.
11 Ki to ratou whakaaro puku, tera e pumau tonu o ratou whare me o ratou nohoanga, ki nga whakatupuranga katoa: huaina iho o ratou whenua ki o ratou ingoa.
Su íntima aspiración es que sus casas sean eternas, Sus moradas, por todas las generaciones. A sus tierras dan sus nombres.
12 Heoi kahore te tangata e noho tonu i roto i te honore: ko tona rite kei nga kararehe ka moti nei.
Pero el hombre no permanecerá con honra. Es como las bestias que perecen.
13 Ko to ratou ara tenei, ara ko to ratou poauau: heoi e whakapai ana to ratou uri ki a ratou korero. (Hera)
Esta es la senda de los necios, Y de aquellos que tras ellos aprueban sus palabras. (Selah)
14 Kei te hipi te rite: ko te wahi mo ratou ko te reinga; ko te mate hei hepara mo ratou, hei rangatira ano te hunga tika mo ratou i te ata; ko to ratou ataahua ma te reinga e whakamoti, kia kore ai he whare mona. (Sheol h7585)
Como un rebaño están destinados al Seol, La muerte los pastorea. Los rectos se enseñorearán de ellos por la mañana, Se consumirá su buen parecer, Y el Seol será su morada. (Sheol h7585)
15 Ma te Atua ia toku wairua e hoko mai i te reinga: ko ia hoki hei tukunga atu moku. (Hera) (Sheol h7585)
Pero ʼElohim redimirá mi alma del poder del Seol, Porque me llevará consigo. (Selah) (Sheol h7585)
16 Kaua e wehi ua whai taonga te tangata, ina nui haere te kororia o tona whare;
No temas cuando alguno se enriquece, Cuando aumenta el esplendor de su casa.
17 Kahore hoki ana mea e mau atu ai ia ina mate; e kore tona kororia e tuku iho i muri i a ia.
Porque nada llevará al morir, Ni descenderá su esplendor tras él.
18 Whakapai noa ia i tona wairua i a ia e ora ana; a ka whakamoemititia koe ua pai au mahi ki a koe ano.
Aunque se congratule mientras vive, Aunque sea alabado porque prospera,
19 Ka haere ia ki te whakatupuranga o ona tupuna: e kore rawa ratou e kite i te marama.
Se irá a la generación de sus antepasados Y nunca jamás verá la luz.
20 Ko te tangata e whakahonoretia ana, a kahore e whai whakaaro, kei nga kararehe ka moti nei tona rite.
El hombre que vive con honor, Pero no entiende [esto], Es como las bestias que perecen.

< Waiata 49 >