Waiata 47

1 Ki te tino kaiwhakatangi. He himene ma nga tama a Koraha. Pakia o koutou ringa, e nga iwi katoa: hamama ki te Atua, kia hari te reo.

Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń. Wszystkie narody klaskajcie rękoma, wykrzykajcie Bogu głosem wesela.

2 No te mea he wehi a Ihowa, te Runga Rawa, he kingi nui ia no te whenua katoa.

Albowiem Pan najwyższy, straszny, jest królem wielkim nad wszystką ziemią.

3 Mana e riro ai nga iwi ki raro i a tatou, me nga tautangata ki raro ki o tatou waewae.

Podbija ludzi pod moc naszę, a narody pod nogi nasze.

4 Mana e whiriwhiri to tatou nohoanga mo tatou, te mea pai rawa o Hakopa, o tana i aroha ai. (Hera)

Obrał nam za dziedzictwo nasze chwałę Jakóba, którego umiłował. (Sela)

5 Kua kake atu te Atua i roto i te hamama, a Ihowa i roto i te tangi o te tetere.

Wstąpił Bóg z krzykiem; Pan wstąpił z głosem trąby.

6 Himene ki te Atua, himene atu; himene ki to tatou Kingi, himene atu.

Śpiewajcież Bogu, śpiewajcie; śpiewajcież królowi naszemu, śpiewajcie.

7 Ko te Atua hoki te Kingi o te whenua katoa: himene atu i runga i te mohio.

Albowiem Bóg królem wszystkiej ziemi; śpiewajcież rozumnie.

8 Ko te Atua te Kingi o nga tauiwi: e noho ana te Atua i runga i te torona o tona tapu.

Króluje Bóg nad narodami; Bóg siedzi na świętej stolicy swojej.

9 Kua huihui nga rangatira o nga iwi, hei iwi mo te Atua o Aperahama: na te Atua hoki nga whakangungu rakau o te whenua; kua whakanuia rawatia ia.

Książęta narodów przyłączyli się do ludu Boga Abrahamowego; albowiem Boże są tarcze ziemskie; skąd on zacnie jest wywyższony.