Waiata 44

1 Ki te tino kaiwhakatangi, ma nga tama a Koraha. He Makiri. E te Atua, kua rongo o matou taringa, kua korerotia ki a matou e o matou matua, nga mahi i mahia e koe i o ratou ra, i nga ra o mua.

Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme til lærdom. Gud, me hev høyrt med våre øyro, våre feder hev fortalt oss den gjerning du gjorde i deira dagar, i forne dagar.

2 Nau nga tauiwi i pana ki tou ringa, nau ratou i whakato: nau nga iwi i whiu, a whakamararatia ana ratou.

Du dreiv ut heidningarne med di hand, men deim planta du; du øydelagde folkeslag, men deim breidde du ut.

3 Ehara hoki i te mea, na ta ratou hoari i whiwhi ai ratou ki te whenua, ehara to ratou takakau i te mea i ora ai ratou: engari na tou matau, na tou takakau hoki, na te marama ano o tou mata, he pai hoki nou ki a ratou.

For ikkje med sitt sverd vann dei landet, og deira arm gav deim ikkje siger, men di høgre hand og din arm og ditt andlits ljos; for du hadde hugnad i deim.

4 E te Atua, ko koe toku Kingi: whakahaua he whakaora mo Hakapa.

Du, Gud, er min konge; byd at Jakob skal verta frelst!

5 Mau ka turaki ai matou i o matou hoariri; ma tou ingoa ka takahia ai e matou te hunga e whakatika ana ki a matou.

Ved deg skal me støyta ned våre fiendar, ved ditt namn skal me treda under føter deim som reiser seg imot oss.

6 E kore hoki ahau e whakawhirinaki ki taku kopere: e kore ano taku hoari e whakaora i ahau.

For min boge lit eg ikkje på, og mitt sverd gjev meg ikkje siger.

7 Nau hoki matou i ora ai i o matou hoariri: nau ano i whakama ai te hunga i kino ki a matou.

Men du gjev oss siger yver våre fiendar, og deim som hatar oss, gjer du til skammar.

8 Ko te Atua ta matou e whakamanamana ai i te roa o te ra: ka whakamoemiti ano matou ki tou ingoa ake ake. (Hera)

Av Gud rosar me oss all dagen og lovar ditt namn til æveleg tid. (Sela)

9 Otira kua panga nei matou e koe, kua meinga kia whakama: kahore hoki koe kia haere tahi me a matou taua.

Og endå hev du støytt oss burt og gjort oss til skam, og du dreg ikkje ut med våre herar.

10 Kua meinga matou kia hoki whakamuri mai i te hoariri; kei te pahua ano i etahi ma ratou te hunga e kino ana ki a matou.

Du let oss vika attende for fienden, og dei som hatar oss, fær seg herfang.

11 Kua hoatu matou e koe, ano he hipi e kainga ana: kua marara ki roto ki nga tauiwi.

Du gjev oss burt som sauer til å eta upp, og spreider oss ikring millom heidningarne.

12 E hokona ana e koe tau iwi, a hore he utu: kahore hoki koe e whiwhi rawa i te utu mo ratou.

Du sel ditt folk for ingen ting, og ikkje set du høg pris på deim.

13 E meinga ana matou e koe hei tawainga ma o matou hoa kainga; hei whakahaweatanga, hei whakakatanga mai ma te hunga i tetahi taha, i tetahi taha o matou.

Du gjer oss til hæding for våre grannar, til spott og spe for deim som bur ikring oss.

14 E meinga ana matou e koe hei whakatauki ma nga tauiwi; hei rurutanga matenga ma nga iwi.

Du gjer oss til eit ordtøke millom heidningarne; dei rister på hovudet åt oss millom folki.

15 Kei mua tonu i ahau toku whakama; kua taupokina ahau e te pawera o toku mata;

Heile dagen stend mi skam for mine augo, og blygsl breider seg yver mitt andlit,

16 I te reo o te kaitawai, o te kaikohukohu; i te hoariri, i te kairapu utu.

ved røysti av spottaren og hædaren, ved syni av fienden og den hemngiruge.

17 Kua pa katoa tenei ki a matou; heoi kahore matou i wareware ki a koe, kihai ano i teka ki tau kawenata.

Alt dette er kome yver oss, endå me ikkje hev gløymt deg og ikkje svike di pakt.

18 Kahore to matou ngakau i tahuri whakamuri; kihai ano o matou hikoinga i peka ke i tau ara;

Vårt hjarta veik ikkje frå deg, og våre stig sveiv ikkje ut av din veg,

19 I maru ai matou i a koe i te wahi o nga tarakona; a taupoki rawa ki te atarangi o te mate.

at du skulde slå oss sund der sjakalar bur, og breida oss ned i daudeskugge.

20 Mehemea kua wareware matou ki te ingoa o to matou Atua, kua totoro ranei o matou ringa ki te atua ke;

Hadde me gløymt vår Guds namn og rett våre hender ut til ein framand gud,

21 E kore ranei tenei e ata tirohia e te Atua? E matau ana hoki ia ki nga mea ngaro o te ngakau.

skulde Gud då ikkje ransaka det? for han kjenner hjartans løyndomar.

22 Mou nei hoki matou i patua ai i te ra roa nei: kiia iho matou he hipi e patua ana.

Men for di skuld vert me drepne all dagen, me er rekna som slagtesauer.

23 E ara, he aha koe ka moe ai, e te Ariki? Whakatika, kaua matou e panga tonutia.

Vakna upp! Kvi søv du, Herre? Vakna då, støyt ikkje burt for alltid!

24 He aha koe ka huna ai i tou mata? ka wareware ai ki to matou mamae, ki to matou tukinotanga?

Kvi løyner du di åsyn, gløymer vår armodsdom og vår trengsla?

25 Kua piko nei hoki to matou wairua ki raro ki te puehu; piri rawa to matou kopu ki te whenua.

For vår sjæl er nedbøygd i moldi, vår likam nedtrykt til jordi.

26 E ara, hei awhina i a matou; kia mahara ki tou aroha, a hokona matou.

Statt upp til hjelp for oss, og løys oss ut for din nåde skuld!