Waiata 44
1 Ki te tino kaiwhakatangi, ma nga tama a Koraha. He Makiri. E te Atua, kua rongo o matou taringa, kua korerotia ki a matou e o matou matua, nga mahi i mahia e koe i o ratou ra, i nga ra o mua.
In finem, Filiis Core ad intellectum.
2 Nau nga tauiwi i pana ki tou ringa, nau ratou i whakato: nau nga iwi i whiu, a whakamararatia ana ratou.
Deus auribus nostris audivimus: patres nostri annunciaverunt nobis. Opus, quod operatus es in diebus eorum: et in diebus antiquis.
3 Ehara hoki i te mea, na ta ratou hoari i whiwhi ai ratou ki te whenua, ehara to ratou takakau i te mea i ora ai ratou: engari na tou matau, na tou takakau hoki, na te marama ano o tou mata, he pai hoki nou ki a ratou.
Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos: afflixisti populos, et expulisti eos:
4 E te Atua, ko koe toku Kingi: whakahaua he whakaora mo Hakapa.
Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: Sed dextera tua, et brachium tuum, et illuminatio vultus tui: quoniam complacuisti in eis.
5 Mau ka turaki ai matou i o matou hoariri; ma tou ingoa ka takahia ai e matou te hunga e whakatika ana ki a matou.
Tu es ipse rex meus et Deus meus: qui mandas salutes Iacob.
6 E kore hoki ahau e whakawhirinaki ki taku kopere: e kore ano taku hoari e whakaora i ahau.
In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
7 Nau hoki matou i ora ai i o matou hoariri: nau ano i whakama ai te hunga i kino ki a matou.
Non enim in arcu meo sperabo: et gladius meus non salvabit me.
8 Ko te Atua ta matou e whakamanamana ai i te roa o te ra: ka whakamoemiti ano matou ki tou ingoa ake ake. (Hera)
Salvasti enim nos de affligentibus nos: et odientes nos confudisti.
9 Otira kua panga nei matou e koe, kua meinga kia whakama: kahore hoki koe kia haere tahi me a matou taua.
In Deo laudabimur tota die: et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
10 Kua meinga matou kia hoki whakamuri mai i te hoariri; kei te pahua ano i etahi ma ratou te hunga e kino ana ki a matou.
Nunc autem repulisti et confudisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris.
11 Kua hoatu matou e koe, ano he hipi e kainga ana: kua marara ki roto ki nga tauiwi.
Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros: et qui oderunt nos, diripiebant sibi.
12 E hokona ana e koe tau iwi, a hore he utu: kahore hoki koe e whiwhi rawa i te utu mo ratou.
Dedisti nos tamquam oves escarum: et in gentibus dispersisti nos.
13 E meinga ana matou e koe hei tawainga ma o matou hoa kainga; hei whakahaweatanga, hei whakakatanga mai ma te hunga i tetahi taha, i tetahi taha o matou.
Vendidisti populum tuum sine pretio: et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
14 E meinga ana matou e koe hei whakatauki ma nga tauiwi; hei rurutanga matenga ma nga iwi.
Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
15 Kei mua tonu i ahau toku whakama; kua taupokina ahau e te pawera o toku mata;
Posuisti nos in similitudinem Gentibus: commotionem capitis in populis.
16 I te reo o te kaitawai, o te kaikohukohu; i te hoariri, i te kairapu utu.
Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me.
17 Kua pa katoa tenei ki a matou; heoi kahore matou i wareware ki a koe, kihai ano i teka ki tau kawenata.
A voce exprobrantis, et obloquentis: a facie inimici, et persequentis.
18 Kahore to matou ngakau i tahuri whakamuri; kihai ano o matou hikoinga i peka ke i tau ara;
Hæc omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te: et inique non egimus in testamento tuo.
19 I maru ai matou i a koe i te wahi o nga tarakona; a taupoki rawa ki te atarangi o te mate.
Et non recessit retro cor nostrum: et declinasti semitas nostras a via tua:
20 Mehemea kua wareware matou ki te ingoa o to matou Atua, kua totoro ranei o matou ringa ki te atua ke;
Quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
21 E kore ranei tenei e ata tirohia e te Atua? E matau ana hoki ia ki nga mea ngaro o te ngakau.
Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum:
22 Mou nei hoki matou i patua ai i te ra roa nei: kiia iho matou he hipi e patua ana.
Nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die: æstimati sumus sicut oves occisionis.
23 E ara, he aha koe ka moe ai, e te Ariki? Whakatika, kaua matou e panga tonutia.
Exurge, quare obdormis Domine? exurge, et ne repellas in finem.
24 He aha koe ka huna ai i tou mata? ka wareware ai ki to matou mamae, ki to matou tukinotanga?
Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?
25 Kua piko nei hoki to matou wairua ki raro ki te puehu; piri rawa to matou kopu ki te whenua.
Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra: conglutinatus est in terra venter noster.
26 E ara, hei awhina i a matou; kia mahara ki tou aroha, a hokona matou.
Exurge Domine, adiuva nos: et redime nos propter nomen tuum.
