Waiata 37
1 Na Rawiri. Kaua e mamae ki te hunga kino, kaua e hae ki nga kaimahi i te he.
Av David. Vreidskast ikkje yver illgjerningsmennerne, harmast ikkje yver deim som gjer urett!
2 No te mea ka hohoro ratou te kotia, te peratia me te tarutaru, a ka memenga me he otaota hou.
For liksom gras vert dei brått avskorne, og som grøne urter visnar dei burt.
3 Whakawhirinaki ki a Ihowa, mahia te pai; e noho ki te whenua, a e aru i muri i te pono.
Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!
4 Whakaahuareka ki a Ihowa, a ka homai e ia ki a koe ta tou ngakau i hiahia ai.
Og hugnast i Herren, so skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.
5 Tukua tou ara ki a Ihowa; whakawhirinaki hoki ki a ia, a mana e mahi.
Gjev Herren din veg i vald, og lit på honom! Han skal gjera det;
6 Mana hoki e whakaputa tou tika, ano he marama, ou ritenga me te mea ko te ra e tu ana.
og han skal lata di rettferd ganga fram som ljoset, og din rett som middagsklåren.
7 Okioki ki a Ihowa, tatari marie ki a ia: kei mamae ki te tangata e tere ana i tona ara, ki te tangata e taea ana e ia nga whakaaro kino.
Ver still for Herren og stunda på honom! Vreidast ikkje yver den som hev lukka på sin veg, den mannen som legg upp meinråd!
8 Kati te riri, whakarerea hoki te arita; kei mamae koe, kei takina kia mahi i te kino.
Haldt deg frå vreide, lat harm fara, vreidast ikkje, det er berre til å gjera ilt!
9 No te mea ka hatepea atu te hunga kino: ko te hunga ia e tatari ana ki a Ihowa, ka riro i a ratou te whenua.
For illgjerningsmenner skal verta utrudde, men dei som ventar på Herren, dei skal erva landet.
10 Kia potopoto ake nei hoki, a ka kore noa iho te hunga kino: ae ra, ka ata tirohia e koe tona wahi, a kore kau noa iho ia.
Og um ei liti stund er den ugudlege ikkje til, og legg du merke til hans stad, so er han der ikkje.
11 Na ka riro te whenua i te hunga mahaki; a ka hari ratou i te roa o te ata noho.
Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.
12 E whakangarahu ana te tangata kino mo te tangata tika: pakiri ana ona niho ki a ia.
Den ugudlege tenkjer upp vondt imot den rettferdige og skjer tenner imot honom.
13 Ka kata te Ariki ki a ia, no te mea ka kite ia e tata ana tona ra.
Herren lær åt honom; for han ser at hans dag kjem.
14 Kua unuhia te hoari e te hunga kino, kua piko ta ratou kopere, hei turaki i te ware, i te rawakore, hei kohuru i te hunga e tika ana, i te ara.
Dei ugudlege dreg sverdet og spenner sin boge til å fella den arme og fatige og myrda deim som fer ærleg fram.
15 Ka tapoko ta ratou hoari ki o ratou ngakau: a ka whatiia a ratou kopere.
Deira sverd skal ganga inn i deira eige hjarta, og deira bogar verta brotne sund.
16 Engari te wahi iti a te tangata tika i nga taonga o nga tangata kino tokomaha.
Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.
17 Ka whatiia hoki nga ringa o te hunga kino: u tonu ia i a Ihowa te hunga tika.
For armarne vert brotne på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.
18 E matau ana a Ihowa ki nga ra o te hunga tika: a ka pumau to ratou kainga ake ake.
Herren kjenner dei dagar dei ulastande skal liva, og deira arv skal vara til æveleg tid.
19 E kore ratou e whakama i te wa o te he, ka makona ano ratou i nga ra o te hemokai.
Dei skal ikkje verta til skammar i den vonde tid, og i hungers dagar skal dei verta mette.
20 Ka ngaro ia te hunga kino, a ka rite nga hoariri o Ihowa ki te momona o te tarutaru: ka mahea atu ratou; ka mahea atu me he paowa.
For dei ugudlege skal ganga til grunnar, og Herrens fiendar som blomeskrud på engjar; dei kverv som røyk, kverv burt.
21 E tango ana te tangata kino i te taonga tarewa, kahore hoki ana utu: ko te tangata tika ia he aroha tona, he homai.
Den ugudlege låner og gjev ikkje att, men den rettferdige gjer miskunn og gjev.
22 Ka riro hoki te whenua i ana e manaaki ai; ka hatepea ano ana e kanga ai.
For dei han velsignar, skal erva landet; men dei han forbannar, skal verta utrudde.
23 Ka u i a Ihowa nga hikoinga o te tangata tika; e paingia ana hoki e ia tona ara.
Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.
24 Ahakoa hinga, e kore e tino takoto rawa; ka u hoki ia i te ringa o Ihowa.
Når han fell, vert han ikkje støypt til marki; for Herren styd hans hand.
25 He tamariki ahau i mua, a kua koroheke nei, heoi, kahore ahau i kite i te tangata tika e whakarerea ana, i ona uri hoki e pinono taro ana.
Eg hev vore ung og vorte gamall, men aldri hev eg set den rettferdige forlaten eller hans born beda um brød.
26 I te ra roa he atawhai tonu tana, he ohaoha: ka manaakitia hoki ona uri.
Heile dagen gjer han miskunn og låner ut, og hans born vert velsigna.
27 Whakarerea te kino, mahia te pai, ka noho tonu ai.
Vik frå det vonde og gjer det gode, so vert du æveleg buande i landet.
28 E aroha ana hoki a Ihowa ki te ritenga pai: e kore ano e whakarere i tana hunga tapu; e tiakina tonutia ana ratou ake ake; ka hatepea atu ia nga uri o te hunga kino.
For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe; men avkjøme av ugudlege vert utrudt.
29 Ka riro te whenua i te hunga tika, ka nohoia hoki a reira e ratou ake ake.
Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.
30 He kupu mohio ta te mangai o te tangata tika; he ritenga pai ta tona arero e korero ai.
Rettferdig manns munn andar visdom, og hans tunga taler det som rett er.
31 Kei tona ngakau te ture a tona Atua; e kore e paheke tetahi o ona hikoinga.
Hans Guds lov er i hans hjarta, hans stig er ikkje ustøde.
32 E tau ana te titiro a te tangata kino ki te tangata tika, a e whai ana kia whakamatea ia.
Dei ugudlege lurer på den rettferdige og søkjer å drepa honom.
33 E kore a Ihowa e whakarere i a ia ki tona ringa: e kore ano ia e whakatau he ki a ia ina whakawakia.
Herren yvergjev honom ikkje i hans hand og fordømer honom ikkje, når han vert dømd.
34 Taria a Ihowa, kia mau ki tana ara, a ka whakanuia koe e ia, ka whakawhiwhia hoki ki te whenua: e hatepea atu te hunga kino, ka kite koe.
Venta på Herren og haldt deg på hans veg! so skal han upphøgja deg til å erva landet; du skal sjå på at dei ugudlege vert utrudde.
35 I kite ahau i te tangata kino e kake ana, e tautorotoro ana me te rakau matomato i tona oneone tupu.
Eg såg ein ugudleg ovrikjen mann, og han breidde seg ut som eit heimevakse tre med sitt grøne lauv.
36 Heoi, pahure noa ake tetahi, a kore kau noa iho; ae, i rapua ia e ahau, a kihai i kitea.
Men han gjekk burt, og sjå, han var ikkje meir, og eg leita etter honom, men han vart ikkje funnen.
37 Waitohutia te tangata tika, tirohia iho te tangata kore he: no te mea he marie te tukunga iho ki taua tangata.
Merk deg den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte, at freds mann hev ei framtid.
38 Tena ko te hunga kino, ka ngaro ngatahi atu ratou: te tukunga iho ki te hunga kino, ka hatepea atu ratou.
Men dei fråfalne vert alle saman utøydde, framtidi vert avskori for dei ugudlege.
39 Na Ihowa ia te whakaoranga o te hunga tika: ko ia to ratou pa kaha i te wa o te he.
Og frelsa for dei rettferdige kjem frå Herren, deira sterke vern i trengsels tid.
40 Ma Ihowa ratou e awhina, ko ia hoki hei tauarai mo ratou: ko ia hei tauarai mo ratou i te hunga kino, ka whakaorangia ratou e ia, mo ratou ka whakawhirinaki ki a ia.
Og Herren hjelper deim og friar deim ut, han friar deim frå dei ugudlege og frelser deim, for dei flyr til honom.
