< Waiata 147 >
1 Whakamoemititia a Ihowa; he pai hoki te himene ki to tatou Atua: ahuareka rawa, ataahua tonu te whakamoemiti.
Lobet Jah! / Denn köstlich ist's, unsern Gott zu preisen; / Ja, lieblich ist's, es ziemt sich Lobgesang.
2 Ko Ihowa hei hanga i Hiruharama: mana hoki nga whati o Iharaira e kohikohi.
Jahwe bauet Jerusalem, / Die Vertriebnen Israels sammelt er wieder.
3 Ko ia hei rongoa i te hunga ngakau maru: mana e takai o ratou wahi mamae.
Er heilt die zerbrochnen Herzen, / Und ihre Wunden verbindet er.
4 E taua ana e ia nga whetu, te maha: e huaina ana hoki e ia o ratou ingoa katoa.
Er bestimmt den Sternen ihre Zahl, / Sie alle ruft er bei Namen.
5 He nui to tatou Ariki, he nui hoki tona kaha: e kore e taea tona matauranga te whakaaro.
Groß ist unser Herr und reich an Kraft, / Seine Einsicht ist unermeßlich.
6 Ko Ihowa te kaitautoko mo te hunga mahaki: ka turakina e ia te hunga kino ki te whenua.
Den Duldern hilft Jahwe auf, / Aber Frevler erniedrigt er tief zu Boden.
7 Waiata, whakawhetai ki a Ihowa: himene i runga i te hapa ki to tatou Atua:
Stimmt für Jahwe ein Danklied an, / Spielt unserm Gott auf der Zither!
8 Ko ia nei te kaiuwhi i te rangi ki nga kapua, te kaihanga i te ua mo te whenua: e whakatupu ana ia i te tarutaru ki runga ki nga maunga.
Er bedeckt den Himmel mit Wolken, / Er spendet Regen der Erde, / Läßt Gras auf den Bergen sprossen.
9 E homai ana e ia he kai ma te kirehe: ma nga pi raweni hoki ina tangi.
Er gibt dem Vieh sein Futter, / Den jungen Raben, wenn sie schrein.
10 E kore ia e ahuareka ki te kaha o te hoiho: e kore ia e manako ki nga waewae o te tangata.
Nicht an des Rosses Stärke hat er Gefallen, / Er hat nicht Lust an des Mannes Beinen.
11 E manako ana a Ihowa ki te hunga e wehi ana i a ia, ki te hunga e tumanako ana ki tona aroha.
Lust hat Jahwe an seinen Frommen, / Die da harren auf seine Huld.
12 Whakamoemititia a Ihowa, e Hiruharama: whakamoemititia tou Atua, e Hiona.
Preise, Jerusalem, Jahwe, / Lobe, Zion, deinen Gott!
13 Nana nei hoki i whakakaha nga tutaki o ou tatau: manaakitia ana e ia au tamariki i roto i a koe.
Denn er hat deiner Tore Riegel gestärkt, / Hat deine Kinder gesegnet in dir.
14 Nana ano i mau ai te rongo i roto i ou rohe: nana koe i makona ai i te witi pai rawa.
Er hat deinem Lande Frieden geschenkt, / Dich mit dem besten Weizen gesättigt.
15 E tukua ana e ia tana kupu ki te whenua: tere rawa te rere o tana kupu.
Er sendet sein Machtwort nieder zur Erde, / Eilend läuft sein Gebot.
16 E homai ana e ia te hukarere ano he huruhuru hipi: e whakatitaritaria ana te haupapa ano he pungarehu.
Er gibt Schnee wie Wolle, / Streut Reif wie Asche aus.
17 Maka mai ana e ia tana hauhunga ano he maramara: ko wai e tu i mua i tana matao?
Er wirft seinen Hagel herab in Stücken: / Wer hält vor seiner Kälte stand?
18 E tukua ana e ia tana kupu, a whakarewaina ana aua mea: ka meinga tana hau kia pupuhi, rere ana nga wai.
Sendet er aber sein Wort, so zerschmelzt er sie. / Er läßt seinen Tauwind wehn, so rinnen Gewässer.
19 E whakakitea ana e ia tana kupu ki a Hakopa; ana tikanga, me ana whakaritenga ki a Iharaira.
Er hat für Jakob sein Wort verkündet, / Seine Satzungen und Rechte für Israel.
20 Kahore i pera tana hanga ki tetahi iwi; kihai ano ana whakaritenga i mohiotia e ratou. whakamoemititia a Ihowa.
So hat er sonst keinem Volke getan; / Drum kennen sie auch seine Rechte nicht. / Lobt Jah!