< Waiata 130 >
1 He waiata; he pikitanga. I karanga ahau ki a koe, e Ihowa, i roto i nga hohonu.
Ein Stufenlied. / Aus Tiefen hab ich, Jahwe, zu dir gerufen.
2 E te Ariki, whakarongo mai ki toku reo: kia anga mai ou taringa ki toku reo inoi.
Adonái, hör meine Stimme! / Laß doch deine Ohren merken / Auf mein lautes Flehn!
3 Me i maharatia e koe nga kino, e Ihowa, ko wai, e te Ariki, e tu?
Wenn du Sünden anrechnest, Jah, / Adonái, wer kann dann bestehn?
4 Otira he muru hara tau, e wehingia ai koe.
Ja, du vergibst, / Damit man dich fürchte.
5 E tatari ana ahau ki a Ihowa; e tatari ana toku wairua: e tumanako ana hoki ahau ki tana kupu.
Jahwes habe ich stets geharrt; / Es hat meine Seele geharrt, / Schon immer hoffte ich auf sein Wort.
6 Ko te taringa o toku wairua i te Ariki nui atu i to te hunga e whanga ana ki te ata; ae, i to te hunga e whanga ana ki te ata.
Meine Seele harrt Adonáis, / Mehr, als Wächter des Morgens harren, / Ja, Wächter des Morgens.
7 E Iharaira, kia tumanako ki a Ihowa, kei a Ihowa hoki te mahi tohu, a kei a ia te hokonga nui.
Israel, harr auf Jahwe! / Denn bei Jahwe ist die Gnade, / Und reichlich ist bei ihm Erlösung.
8 A mana a Iharaira e hoko i roto i ona he katoa.
Ja, er wird Israel erlösen / Von allen seinen Sünden.