Waiata 129

1 He waiata; he pikitanga. He ki tenei ma Iharaira, Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake;

Waƙar haurawa. Sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, bari Isra’ila yă ce,

2 Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake; heoi kihai ahau i taea e ratou.

sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, amma ba su yi nasara a kaina ba.

3 I parautia toku tuara e nga kaiparau; he roa a ratou parautanga.

Manoma sun nome bayana suka yi kunyoyinsu da tsayi.

4 He tika ta Ihowa: motu pu i a ia nga aho a te hunga kino.

Amma Ubangiji mai adalci ne; ya’yantar da ni daga igiyoyin mugaye.

5 Kia whakama, kia whakahokia ki muri, te hunga katoa e kino nei ki Hiona.

Bari dukan waɗanda suke ƙin Sihiyona a juye da su baya da kunya.

6 Kia rite ratou ki te tarutaru i nga tuanui, e memenge nei i te mea kiano i tupu ake.

Bari su zama kamar ciyawa a kan rufi, wadda takan bushe kafin tă yi girma;

7 E kore nei e ki te ringa o te kaikoti, te uma hoki o te kaipaihere.

da ita mai girbi ba ya iya cika hannuwansa, balle wanda yake tarawa yă cika hannuwansa.

8 E kore ano te hunga e haere ana i te taha e mea, Kia tau ki a koutou te manaaki a Ihowa: ko ta matou manaaki tenei ki a koutou i runga i te ingoa o Ihowa.

Kada masu wuce su ce, “Albarkar Ubangiji ta kasance a kanku; muna sa muku albarka a cikin sunan Ubangiji.”