< Waiata 129 >

1 He waiata; he pikitanga. He ki tenei ma Iharaira, Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake;
Ein Lied im höhern Chor. Sie haben mich oft gedrängt von meiner Jugend auf, so sage Israel,
2 Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake; heoi kihai ahau i taea e ratou.
sie haben mich oft gedrängt von meiner Jugend auf; aber sie haben mich nicht übermocht.
3 I parautia toku tuara e nga kaiparau; he roa a ratou parautanga.
Die Pflüger haben auf meinen Rücken geackert und ihre Furchen lang gezogen.
4 He tika ta Ihowa: motu pu i a ia nga aho a te hunga kino.
Der HERR, der gerecht ist, hat der Gottlosen Seile abgehauen.
5 Kia whakama, kia whakahokia ki muri, te hunga katoa e kino nei ki Hiona.
Ach daß müßten zu Schanden werden und zurückkehren alle, die Zion gram sind!
6 Kia rite ratou ki te tarutaru i nga tuanui, e memenge nei i te mea kiano i tupu ake.
Ach daß sie müßten sein wie das Gras auf den Dächern, welches verdorrt, ehe man es ausrauft,
7 E kore nei e ki te ringa o te kaikoti, te uma hoki o te kaipaihere.
von welchem der Schnitter seine Hand nicht füllt noch der Garbenbinder seinen Arm
8 E kore ano te hunga e haere ana i te taha e mea, Kia tau ki a koutou te manaaki a Ihowa: ko ta matou manaaki tenei ki a koutou i runga i te ingoa o Ihowa.
und die vorübergehen nicht sprechen: “Der Segen des HERRN sei über euch! wir segnen euch im Namen des HERRN”!

< Waiata 129 >