Waiata 129

1 He waiata; he pikitanga. He ki tenei ma Iharaira, Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake;

Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

2 Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake; heoi kihai ahau i taea e ratou.

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

3 I parautia toku tuara e nga kaiparau; he roa a ratou parautanga.

Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

4 He tika ta Ihowa: motu pu i a ia nga aho a te hunga kino.

La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

5 Kia whakama, kia whakahokia ki muri, te hunga katoa e kino nei ki Hiona.

Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

6 Kia rite ratou ki te tarutaru i nga tuanui, e memenge nei i te mea kiano i tupu ake.

Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

7 E kore nei e ki te ringa o te kaikoti, te uma hoki o te kaipaihere.

Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

8 E kore ano te hunga e haere ana i te taha e mea, Kia tau ki a koutou te manaaki a Ihowa: ko ta matou manaaki tenei ki a koutou i runga i te ingoa o Ihowa.

Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.