Waiata 128

1 He waiata; he pikitanga. Ka hari nga tangata katoa e wehi ana i a Ihowa: e haere ana i ana ara.

Ein song til høgtidsferderne. Sæl er kvar den som ottast Herren, som ferdast på hans vegar!

2 E kai hoki koe i te mahinga a ou ringa: e hari koe, a ka tau te pai ki a koe.

Det dine hender avlar, skal du njota, sæl er du, og det gjeng deg vel.

3 E rite tau wahine ki te waina hua, i roto rawa i tou whare: au tamariki ki nga mahuri oriwa, i nga taha o tau tepu.

Kona di er som eit fruktrikt vintre inne i ditt hus; borni dine er som oljekvister kringum bordet ditt.

4 Na he pera te manaaki mo te tangata e wehi ana i a Ihowa.

Sjå, soleis vert den mann velsigna, som ottast Herren.

5 Ka Manaakitia koe e Ihowa i Hiona; a e kite koe i te pai o Hiruharama i nga ra katoa e ora ai koe.

Herren signe deg frå Sion! sjå med lyst på Jerusalems lukka alle dine livedagar!

6 Ae, e kite koe i nga tamariki a au tamariki. Kia mau te rongo ki a Iharaira.

Og måtte du sjå born av dine born! Fred vere yver Israel!