Waiata 126

1 He waiata; he pikitanga. I ta Ihowa whakahokinga mai i nga pononga o Hiona i rite matou ki te hunga e moehewa ana.

Þegar Drottinn flutti þjóð sína aftur til Jerúsalem, heim úr herleiðingunni, þá héldum við að okkur væri að dreyma!

2 Katahi to matou mangai ka ki i te kata, to matou arero hoki i te waiata: katahi ka korerotia i roto i nga tauiwi, He nui nga mahi a Ihowa ki a ratou.

Við sungum og hlógum af gleði. Þá sögðu heiðnu þjóðirnar: „Drottinn hefur gert ótrúlega hluti fyrir þá!“

3 He mea nunui a Ihowa i mea ai mo tatou, a e koa ana tatou.

Já, undursamlega hluti! Hvílíkt undur! Hvílík gleði!

4 E Ihowa, whakahokia matou i te whakarau: kia pera me nga awa o te tonga.

Hresstu okkur nú Drottinn, já gefðu okkur kröftuga gróðrarskúr!

5 Ko te hunga e rui ana i runga i te roimata, ka kokoti i runga i te hari.

Þeir sem sá með tárum skulu uppskera með gleðisöng.

6 Ahakoa haere tangi atu ia me te kawe i ana purapura hei whakatokanga; tera ia e haere hari mai ano me te mau mai i ana paihere.

Grátandi bera þeir sæðið til sáningar, en syngjandi koma þeir aftur og bera kornbindin heim!