Waiata 121

1 He waiata; he pikitanga. Ka anga atu oku kanohi ki nga maunga; no reira nei te awhina moku.

Iyahat ko ang akong mga mata ngadto sa kabukiran: Diin ba magagikan ang akong tabang?

2 No Ihowa te awhina moku, no te kaihanga o te rangi, o te whenua.

Ang akong tabang nagagikan kang Jehova, Nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.

3 E kore ia e tuku i tou waewae kia nekehia; e kore tou kaitiaki e moe.

Dili niya itugot nga mahidalin-as ang imong mga tiil: Siya nga nagabantay kanimo dili mahatagpilaw.

4 Ina, e kore te kaitiaki o Iharaira e parangia, e moe.

Ania karon, siya nga nagabantay sa Israel Dili mahatagpilaw ni mahikatulog.

5 Ko Ihowa tou kaitiaki, ko Ihowa tou whakamarumaru i tou matau.

Si Jehova mao ang imong magbalantay: Si Jehova mao ang imong salimbong sa imong toong kamot.

6 E kore koe e pakia e te ra i te awatea, e te marama ranei i te po.

Ang kainit sa adlaw dili moluya kanimo sa adlaw, Ni ang bulan sa kagabhion.

7 Ma Ihowa koe e tiaki i roto i nga kino katoa; mana e tiaki tou wairua.

Si Jehova magabantay kanimo gikan sa tanan nga kadautan; Siya magabantay sa imong kalag.

8 Ma Ihowa e tiaki tou haerenga atu, me tou haerenga mai aianei a ake tonu atu.

Si Jehova magabantay sa imong paggula ug sa imong pagsulod Sukad karon ngadto sa umalabut ug sa walay katapusan.