Waiata 119
1 Ka hari te hunga he tapatahi nei i te ara, e haere nei i te ture a Ihowa.
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
2 Ka hari te hunga e mau ana ki ana whakaaturanga; e whakapaua ana o ratou ngakau ki te rapu i a ia.
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
3 Ae, e kore ratou e mahi i te kino; e haere ana ratou i ana ara.
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
4 Kua oti matou te whakahau ki au akoranga, kia ata puritia e matou.
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
5 Aue, me i whakatikaia toku ara ki te pupuri i au akoranga!
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
6 Ko reira ahau ka kore ai e whakama: i ahau ka whai whakaaro nei ki au whakahau katoa.
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
7 Ka whakamoemiti ahau ki a koe i runga i te ngakau tika, ina ako ahau i au whakaritenga tika.
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
8 Ka puritia e ahau au tikanga: kaua ahau e whakarerea rawatia.
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
9 He aha te mea e ma ai i te taitamariki tona ara? kia rite ki tau kupu tana whakamaharatanga iho.
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 Kua whakapaua e ahau toku ngakau ki te rapu i a koe: kaua ahau e tukua kia kotiti ke i au whakahau.
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
11 Kua whakatakotoria e ahau tau kupu ki roto ki toku ngakau, kei hara ahau ki a koe.
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
12 E Ihowa, ka whakapaingia koe: whakaakona ahau ki au tikanga.
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
13 Kua whakapuakina e oku ngutu nga whakaritenga katoa a tou mangai.
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
14 Ko toku koa i te ara o au whakaaturanga, me te mea mo nga taonga katoa.
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
15 Ka whakaaroaro ahau ki au ako, a ka whai mahara ki au huarahi.
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
16 He oranga ngakau ki ahau au tikanga: e kore ahau e wareware ki tau kupu.
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
17 Kia atawhai ki tau pononga, kia ora ai ahau; kia puritia ai hoki tau kupu.
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
18 Whakatirohia oku kanohi kia kite ai ahau i nga mea whakamiharo i roto i tau ture.
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
19 He manene ahau i runga i te whenua: kaua au whakahau e huna ki ahau.
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
20 Ka ngawha toku wairua i te matenui atu ki au whakaritenga i nga wa katoa.
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
21 Kua riria e koe te hunga whakakake kua oti nei te kanga, e kotiti ke nei i au whakahau.
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
22 Parea atu i ahau te tawai me te whakahawea: kua mau hoki ahau ki au whakaaturanga.
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
23 I noho ano hoki nga rangatira ki te korero kino moku: otira e whakaaro ana tau pononga ki au tikanga.
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
24 Ko au whakaaturanga ano toku oranga ngakau, oku hoa whakatakoto whakaaro.
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
25 Piri tonu toku wairua ki te puehu; whakahauoratia ahau kia rite ki atu kupu.
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
26 I whakaaturia e ahau oku ara, a whakahoki kupu ana koe ki ahau: whakaakona ahau ki au tikanga.
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
27 Meinga ahau kia matau ki te ara o au ako: kia whakaaroaro ai ahau ki au mahi whakamiharo.
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
28 E maturuturu iho ana toku wairua i te pouri: kia rite ki tau kapu tau whakau ake i ahau.
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
29 Whakamataratia atu i ahau te ara o te teka: kia atawhai mai hoki, a homai tau ture.
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
30 Kua whiriwhiria e ahau te ara o te pono: ka waiho e ahau au whakaritenga ki toku aroaro.
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
31 Piri tonu ahau ki au whakaaturanga: e Ihowa, kei whakama ahau.
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
32 Ka oma ahau i te ara o au whakahau, ina whakanuia e koe toku ngakau.
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
33 E Ihowa, whakaakona ahau ki te ara o au tikanga: a ka mau i ahau taea noatia te mutunga.
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
34 Homai he matauranga ki ahau, a ka mau i ahau tau ture; ka whakapaua toku ngakau ki te pupuri.
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
35 Meinga ahau kia haere i te ara o au whakahau; ko taku hoki tena e whakaahuareka nei.
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
36 Whakaangahia toku ngakau ki au whakaaturanga; kaua hoki ki te apo.
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
37 Whakatahuritia ketia oku kanohi kei kite i te horihori: whakahauorangia ahau i tau ara.
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
38 Whakapumautia tau kupu ki tau pononga, e wehi nei ki a koe.
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
39 Parea atu toku tawainga, e wehi nei ahau: he pai hoki au whakaritenga.
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
40 Nana, kua matenui ahau ki au ako: whakahauorangia ahau i runga i tou tika.
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
41 Kia puta ano au mahi tohu ki ahau, e Ihowa: ara tau whakaoranga, kia rite ki tau kupu.
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
42 Penei ka whai kupu maku ki toku kaitawai; noku ka whakawhirinaki ki tau kupu.
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
43 Kaua e tangohia rawatia i toku mangai te kupu o te pono: e tumanako nei hoki ahau ki au whakaritenga.
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
44 Penei ka puritia e ahau tau ture ake ake.
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
45 A ka haereere noa ahau; kua rapua hoki e ahau au akoranga.
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
46 Ka korerotia ano e ahau au whakaaturanga ki te aroaro o nga kingi, e kore ano e whakama.
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
47 A ka waiho e ahau hei oranga ngakau moku au whakahau e aroha nei ahau.
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 Ka toro atu hoki oku ringa ki au whakahau e aroha nei ahau, ka whakaaroaro ano ki au tikanga.
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
49 Maharatia te kupu ki tau pononga, no te mea kua meinga ahau e koe kia tumanako atu.
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
50 Ko toku oranga ngakau tenei i ahau e tangi nei: na tau kupu nei hoki ahau i whakahauora.
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
51 Nui rawa te whakahi ki ahau o te hunga whakakake: heoi kihai ahau i peka ke i tau ture.
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
52 I mahara ahau ki au whakaritenga, e Ihowa, o tua iho; a marie ana toku ngakau.
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
53 Mau pu ahau i te pawera, mo te hunga kino kua whakarere nei i tau ture.
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
54 Ko au tikanga aku e himene ai i te whare i noho manene ai ahau.
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
55 I mahara ahau ki tou ingoa i te po, e Ihowa: a puritia ana e ahau tau ture.
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
56 I ahau tenei, he mau noku ki au ako.
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
57 Ko Ihowa toku wahi: kua mea nei ahau, ka pupuri ahau i au kupu.
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
58 I whakapaua toku ngakau ki te inoi ki a koe kia pai mai: kia rite ki tau kupu tau mahi tohu ki ahau.
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
59 I whakaaro ahau ki oku ara: a anga ana oku waewae ki au whakaaturanga.
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
60 I hohoro ahau, a kihai i whakaroa ki te pupuri i au whakahau.
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
61 Karapotia putia ana ahau e nga here a te hunga kino: kihai ia ahau i wareware ki tau ture.
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
62 I waenganui po ka ara ahau ki te whakawhetai ki a koe mo au whakaritenga tika.
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
63 He hoa ahau no te hunga katoa e wehi ana i a koe; no te hunga ano e pupuri ana i au ako.
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
64 Ki tonu, e Ihowa, te whenua i tau mahi tohu: whakaakona ahau ki au tikanga.
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
65 Pai rawa tau hanga ki tau pononga, e Ihowa; rite tonu ki tau kupu.
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
66 Whakaakona ahau ki te ngarahu pai, ki te matauranga: kua whakapono hoki ahau ki au whakahau.
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
67 I ahau kiano i whakawhiua, i he ahau: tena ko tenei ka puritia e ahau tau kupu.
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
68 He pai koe, he pai hoki au mahi: whakaakona ahau ki au tikanga.
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
69 Kua titoa e te hunga whakakake he teka moku: ka whakapaua toku ngakau ki te pupuri i au ako.
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
70 He ngako rawa to ratou ngakau, koia ano kei te taupa: ko ahau ia, he oranga ngakau ki ahau tau ture.
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
71 Marie ano ahau kia pehia e te pouri; i ako ai ahau i au tikanga.
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
72 Ko te ture a tou mangai pai ke atu ki ahau i nga mano o te koura, o te hiriwa.
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
73 Na ou ringa ahau i hanga, i whakawhaiahua: homai he matauranga ki ahau, kia ako ai ahau ki au whakahau.
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
74 Ka hari te hunga e wehi ana i a koe ina kite i ahau: noku i tumanako ki tau kupu.
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
75 E matau ana ahau, e Ihowa, he tika au whakaritenga; a he pono nou i pehia ai toku ngakau e koe.
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
76 Tena ra, waiho tau mahi tohu hei whakamarie moku; kia rite ki tau kupu ki tau pononga.
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
77 Kia puta ki ahau au mahi aroha, kia ora ai ahau; ko tau ture hoki toku oranga ngakau.
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 Kia whakama te hunga whakakake; no te mea kahore he take i he ai ta ratou hanga ki ahau; ko ahau ia ka whakaaroaro ki au akoranga.
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
79 Ko te hunga e wehi ana ki a koe me anga ki ahau, a ka mohio ratou ki au whakaaturanga.
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
80 Kia tapatahi toku ngakau ki au tikanga; kei whakama ahau.
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
81 E matenui ana toku wairua ki tau whakaoranga: otiia ka tumanako ahau ki tau kupu.
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
82 Matawaia ana oku kanohi, he meatanga ki tau kupu, i ahau e mea ana, Ahea koe whakamarie ai i ahau?
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
83 Kua rite nei hoki ahau ki te koki i roto i te paoa: he ahakoa e kore ahau e wareware ki au tikanga.
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
84 E hia nga ra o tau pononga? a hea koe whakarite whakawa ai mo te hunga e tukino nei i ahau?
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
85 Kua keri poka te hunga whakakake moku; he mea kahore e rite ki tau ture.
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
86 Pono tonu au whakahau katoa: e tukino takekore ana ratou i ahau; awhinatia mai ahau.
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
87 Wahi iti kua moti ahau i a ratou i runga i te whenua: otira kihai i mahue i ahau au akoranga.
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
88 Kia rite ki tou aroha tau whakahauora i ahau: a ka puritia e ahau nga whakaaturanga a tou mangai.
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
89 Pumau tonu tau kupu, e Ihowa, ake ake i runga i te rangi.
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
90 Kei nga whakatupuranga katoa tou pono: whakaungia ana e koe te whenua, a e tu nei ano.
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
91 E tu nei ano inaianei, pera tonu me tau i whakarite ai, he pononga hoki nga mea katoa nau.
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
92 Me kaua tau ture hei oranga mo toku ngakau, kua ngaro ahau i reira i toku auetanga.
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
93 E kore rawa ahau e wareware ki au ako, he mea whakahauora hoki nau ena i ahau.
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
94 Nau ahau, mau ahau e whakaora: kua rapua hoki e ahau au ako.
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
95 Kua tatari te hunga kino ki ahau kia whakamatea: ka whakaaro ia ahau ki au whakaaturanga.
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
96 Kua kitea e ahau te mutunga o nga mea tino tika katoa: he whanui rawa ia tau whakahau.
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
97 Ano toku aroha ki tau ture! Ko taku tena e whakaaroaro ai i te roa o te ra.
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
98 Nau i hira ake ai oku whakaaro i o oku hoariri, na au whakahau, e piri tonu nei ki ahau.
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
99 Nui atu oku mahara i o oku kaiwhakaako katoa: noku i whakaaroaro tonu ki au whakaaturanga.
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
100 Tera atu toku mohio i to nga kaumatua, no te mea i pupuri ahau i au ako.
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
101 Kua kaiponuhia mai e ahau oku waewae i nga ara kino katoa, kia pupuri ai ahau i tau kupu.
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
102 Kihai ahau i titaha i au whakaritenga; nau hoki ahau i ako.
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
103 Ano te reka o au kupu ki toku ngao; ae ra, reka atu i te honi ki toku mangai.
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
104 Na au ako ahau i whai mohio ai: na reira ahau i kino ai ki nga ara teka katoa.
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
105 He rama tau kupu ki oku waewae, he marama ki toku ara.
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
106 Kua oati ahau, a ka whakamana ano e ahau: kia puritia e ahau au whakaritenga tika.
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
107 He nui te mamae o toku ngakau: whakahauorangia ahau, e Ihowa, kia rite ki tau kupu.
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 Manakohia, e Ihowa, nga ohaohatanga a toku mangai, whakaakona hoki ahau ki au whakaritenga.
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
109 Kei toku ringa tonu toku wairua, heoi kahore ahau e wareware ki tau ture.
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
110 Kua whakatakotoria e te hunga kino he mahanga moku: heoi kahore ahau i peka ke i au ako.
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
111 Ka waiho e ahau au whakaaturanga hei kainga tupu moku ake ake: ko toku koanga ngakau hoki ena.
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
112 Kua whakaanga e ahau toku ngakau ki te mahi tonu i au tikanga: a te mutunga ra ano.
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
113 E kino ana ahau ki te hunga whakaaro ruarua; ko tau ture ia taku e aroha ai.
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
114 Ko toku piringa koe, ko toku whakangungu rakau: e tumanako ana ahau ki tau kupu.
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
115 Mawehe atu i ahau, e te hunga kino; ka whakaritea hoki e ahau nga whakahau a toku Atua.
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
116 Kia rite ki tau kupu tau tautoko ake i ahau, kia ora ai ahau: kaua hoki ahau e tukua kia whakama ki taku e tumanako atu nei.
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
117 Tautokona ake ahau, kia ora ai ahau, a ka whai whakaaro tonu ahau ki au tikanga.
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 Kua whakahaweatia e koe te hunga katoa e kotiti ke ana i au tikanga; he horihori hoki to ratou tinihanga.
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 Ka whakakahoretia e koe te hunga kino katoa o te whenua, ano he para mata: koia ahau i aroha ai ki au whakaaturanga.
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
120 Wiri ana oku kikokiko i te wehi ki a koe; e mataku ana hoki ahau ki au whakaritenga.
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
121 He whakawa tika, he tika taku mahi: kaua ahau e tukua ki oku kaitukino.
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
122 Ko koe hei tuara mo tau pononga mo te pai: kei tukinotia ahau e te hunga whakakake.
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
123 Matawaia ana oku kanohi i te meatanga ki tau whakaora, ki te kupu hoki o tau tika.
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
124 Kia rite ki tou aroha tau mahi ki tau pononga: whakaakona hoki ahau ki au tikanga.
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
125 He pononga ahau nau; homai he mahara ki ahau, kia matau ai ki au whakaaturanga.
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
126 Kua rite te wa hei mahinga ma Ihowa; kua whakakahoretia hoki e ratou tau ture.
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
127 Na reira i arohaina rawatia ai e ahau au whakahau i te koura, ae, i te tino koura.
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
128 Na reira tika tonu ki ahau au ako katoa mo nga mea katoa: kino iho ano ahau ki nga ara teka katoa.
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
129 He mea whakamiharo au whakaaturanga: i mau ai toku wairua ki reira.
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
130 Ko te whakapuakanga o au kupu he homai marama; na reira i homai he mahara ki nga kuware.
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
131 I hamama toku mangai, i kihakiha: he matenui noku ki au whakahau.
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 Tahuri mai ki ahau, tohungia hoki ahau: kia rite ki tau hanga ki te hunga e aroha ana ki tou ingoa.
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
133 Whakatikaia oku hikoinga ki runga i tau kupu: kaua hoki tetahi he e tukua hei rangatira moku.
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
134 Whakaorangia ahau i te tukino a te tangata: a ka puritia e ahau au ako.
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
135 Kia marama mai tou mata ki tau pononga: whakaakona hoki ahau ki au tikanga.
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
136 Heke noa nga awa wai o oku kanohi; mo ratou kahore i pupuri i tau ture.
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
137 He tika koe, e Ihowa, he tika ano au whakaritenga.
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
138 He tika, he pono rawa au whakaaturanga i whakahaua mai e koe.
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
139 Ka ngaro ahau i toku ngakau whakapuke, mo au kupu ka wareware nei i oku hoariri.
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
140 Hore rawa he para o tau kupu: koia i arohaina ai e tau pononga.
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
141 He iti ahau, e whakahaweatia ana: heoi kahore ahau e wareware ki au ako.
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
142 He tika pumau tonu tou tika; he pono hoki tau ture.
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
143 Kua pa mai ki ahau te pouri me te mamae: ko au whakahau ia toku oranga ngakau.
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
144 Pumau tonu te tika o au whakaaturanga: homai he mahara ki ahau, a ka ora ahau.
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
145 I whakapaua toku ngakau ki te karanga; whakahokia mai he kupu ki ahau, e Ihowa; ka mau i ahau au tikanga.
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
146 I karanga ahau ki a koe: whakaorangia ahau, a ka puritia e ahau au whakaaturanga.
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
147 Kiano te ata i puao noa, kua karanga ahau: i tumanako ahau ki au kupu.
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
148 I hohoro oku kanohi i nga mataaratanga ki te whakaaroaro ki tau kupu.
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
149 Whakarongo ki toku reo, kia rite ki tou aroha: kia rite, e Ihowa, ki tau i whakarite ai tau whakahauora i ahau.
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
150 E whakatata mai ana te hunga e whai ana i te whanoke: kei tawhiti atu ratou i tau ture.
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
151 E tata ana mai koe, e Ihowa: he pono katoa au whakahau.
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
152 Nonamata ahau i matau ai ki au whakaaturanga, he mea whakapumau nau no tua whakarere.
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
153 Whakaaro mai ki toku mate, a whakaorangia ahau: kahore hoki ahau e wareware ki tau ture.
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
154 Tohea taku tohe, whakaorangia hoki ahau: kia rite ki tau kupu tau whakahauoranga i ahau.
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
155 Kei tawhiti atu i te hunga kino te whakaoranga: kahore hoki ratou e rapu ki au tikanga.
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
156 E Ihowa, he nui au mahi tohu: kia rite ki au whakaritenga tau whakahauora i ahau.
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
157 He tokomaha oku kaitukino, oku hoariri: heoi kahore ahau i peka ke i au whakaaturanga.
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
158 I kite ahau i nga kaimahi i te kino, a pouri iho: no ratou kahore e pupuri i tau kupu.
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
159 Tirohia mai toku aroha ki au ako: kia rite ki tou aroha, e Ihowa, tau whakahauora i ahau.
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
160 Ko te huinga katoatanga o tau kupu he pono; pumau katoa anao au whakaritenga tika ake ake.
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
161 Hore he rawa i tukinotia ai ahau e nga rangatira: otiia e wehi ana toku ngakau i tau kupu.
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
162 E hari ana ahau ki tau kupu: ano he tangata kua whiwhi ki te taonga nui.
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
163 E kino ana ahau, e whakarihariha ana ki te korero teka: ko tau ture ia taku i aroha ai.
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
164 Takiwhitu aku whakamoemiti ki a koe i te ra tahi mo au whakaritenga tika.
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
165 He rangimarie nui to te hunga e aroha ana ki tau ture: e kore hoki o ratou waewae e tutuki.
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
166 A kua tumanako ahau ki tau whakaora, e Ihowa, kua mahi ahau i au whakahau.
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
167 Kua puritia e toku wairua au whakaaturanga, ae, e arohaina nuitia ana e ahau.
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 Kua puritia e ahau au ako me au whakaaturanga: kei tou aroaro hoki oku ara katoa.
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
169 Tukua atu taku tangi kia tata atu ki tou aroaro, e Ihowa: homai he mahara ki ahau, kia rite ki tau kupu.
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
170 Kia tae atu taku inoi ki tou aroaro: kia rite ki tau kupu whakaora i ahau.
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
171 Kia whakapuaki oku ngutu i te whakamoemiti: e whakaako ana hoki koe i ahau ki au tikanga.
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
172 Ma toku arero e korero tau kupu: he tika hoki au whakahau katoa.
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
173 Kia rite tou ringa ki te awhina i ahau; kua whiriwhiria hoki e ahau ko au ako.
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
174 Kua matenui ahau ki tau whakaora, e Ihowa: ko tau ture hoki toku oranga ngakau.
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
175 Kia ora toku wairua, a ka whakamoemiti ia ki a koe: kia awhinatia hoki ahau e au whakaritenga.
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 Kua kotiti ke ahau me he hipi ngaro: rapua tau pononga, kahore hoki ahau e wareware ki au whakahau.
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
