Waiata 115
1 Aua ki a matou, e Ihowa, aua ki a matou, engari me hoatu te kororia ki tou ingoa: whakaaroa tou aroha, tou pono.
Icke oss, Herre, icke oss, utan dino Namne, gif ärona, för dina nåde och sannings skull.
2 Kia mea koia nga tauiwi: Kei hea ianei to ratou Atua?
Hvi skulle Hedningarna säga: Hvar är nu deras Gud?
3 Kei te rangi ia to matou Atua; kua meatia e ia nga mea katoa i pai ai ia.
Men vår Gud är i himmelen; han kan göra hvad han vill.
4 He hiriwa a ratou whakapakoko, he koura, he mahi na te ringa tangata.
Men deras afgudar äro silfver och guld, med menniskors händer gjorde.
5 He mangai o ratou, a kahore e korero: he kanohi o ratou, a kahore e kite:
De hafva mun, och tala intet; de hafva ögon, och se intet.
6 He taringa o ratou, a kahore e rongo: he ihu o ratou, a kahore e hongi:
De hafva öron, och höra intet; de hafva näso, och lukta intet.
7 He ringa o ratou, a kahore e whawha: he waewae o ratou, a kahore e haere: kahore hoki o ratou korokoro e korero.
De hafva händer, och taga intet; fötter hafva de, och gå intet; och tala intet genom deras hals.
8 Ka rite ki a ratou o ratou kaihanga; ae ra, te hunga katoa ano e whakawhirinaki ana ki a ratou.
De som sådana göra, äro likaså, alle de som hoppas uppå dem.
9 E Iharaira, whakawhirinaki ki a Ihowa: ko ia to ratou awhina, to ratou whakangungu rakau.
Men Israel hoppes uppå Herran; han är deras hjelp och sköld.
10 E te whare o Arona, whakawhirinaki ki a Ihowa: ko ia to ratou awhina, to ratou whakangungu rakau.
Aarons hus hoppes uppå Herran; han är deras hjelp och sköld.
11 E te hunga e wehi ana i a Ihowa, whakawhirinaki ki a Ihowa: ko ia to ratou awhina, to ratou whakangungu rakau.
De der Herran frukta, hoppes ock uppå Herran; han är deras hjelp och sköld.
12 Kua mahara a Ihowa ki a tatou, mana tatou e manaaki: mana e manaaki te whare o Iharaira, mana e manaaki te whare o Arona.
Herren tänker uppå oss, och välsignar oss; han välsignar Israels hus, han välsignar Aarons hus.
13 Ka manaakitia e ia te hunga e wehi ana ki a Ihowa, te iti, te rahi.
Han välsignar dem som frukta Herran, både små och stora.
14 Ka tapiritia ano e Ihowa ki a koutou, ki a koutou tahi ko a koutou tamariki.
Herren välsigne eder, ju mer och mer, eder och edor barn.
15 He manaakitanga koutou na Ihowa, na te kaihanga o te rangi, o te whenua.
I ären Herrans välsignade, den himmel och jord gjort hafver.
16 Ko nga rangi, he rangi no Ihowa; ko te whenua ia, he mea homai nana ki nga tama a te tangata.
Himmelen allt omkring är Herrans; men jordena hafver han gifvit menniskors barnom.
17 E kore nga tupapaku e whakamoemiti ki a Ihowa: me te hunga katoa ano e heke ana ki te wahangutanga.
De döde kunna dig, Herre, intet lofva; ej heller de som nederfara i det stilla;
18 Ko matou ia ka whakapai ki a Ihowa aianei a ake ake. Whakamoemititia a Ihowa.
Utan vi lofve Herran, ifrå nu och i evighet. Halleluja.
