Waiata 109
1 Ki te tino kaiwhakatangi. He himene na Rawiri. E te Atua, e whakamoemiti nei ahau, kei wahangu koe:
Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!
2 Kua puaki hoki te mangai o te tangata kino me te mangai o te tangata tinihanga, ki te he moku: he teka o ratou arero, e korero nei moku.
Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;
3 I karapotia hoki ahau e ratou ki nga kupu mauahara, a i whawhai takekore ki ahau.
Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;
4 Mo toku aroha he riri ta ratou whakautu: ko ahau ia, he inoi taku.
Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;
5 E homai ana e ratou ki ahau he kino mo te pai, he mauahara mo toku aroha.
Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.
6 Meinga he tangata kino hei rangatira mona; kia tu he hoariri ki tona ringa matau.
Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;
7 Kia tau te he ki a ia, ina whakawakia: kia waiho ano tana inoi hei hara.
Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.
8 Kia torutoru ona ra; kia riro tana mahi tirotiro i tetahi atu.
Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.
9 Kia pania ana tamariki, kia pouarutia hoki tana wahine.
Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;
10 Kia kopikopiko noa ana tamariki, pinono ai: kia rapu kai hoki ma ratou i o ratou wahi mokemoke.
Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.
11 Kia haoa e te kaituku moni ana mea katoa; kia pahuatia hoki e nga tangata iwi ke ana mauiuitanga.
De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.
12 Kaua tetahi hei hoatu noa i te aroha ki a ia: kaua hoki tetahi hei atawhai i ana pani.
Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;
13 Kia hatepea putia ona uri: a i to muri whakatupuranga kia horoia rawatia atu o ratou ingoa.
Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.
14 Kia maharatia e Ihowa te kino o ona matua: kei murua hoki te hara o tona whaea.
Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;
15 Kia mau tonu ki te aroaro o Ihowa: kia hatepea atu ai e ia te maharatanga ki a ratou i runga i te whenua.
Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.
16 Mona kihai i mahara ki te mahi tohu: heoi tukino ana ia i te ware, i te rawakore, i te hunga ngakau maru, kia patua ai ratou.
Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.
17 Ae ra, i pai ia ki te kanga, a kua tae mai ki a ia: kihai ia i aro ki te manaaki, heoi kua mamao tera i a ia.
Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!
18 I kakahu ia i te kanga ki a ia, ano ko tona kakahu: na kua tae tera ki roto ki a ia ano he wai, me he hinu hoki ki roto ki ona wheua.
De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;
19 Waiho ki a ia hei kakahu hipoki mona, hei whitiki hoki e whitikiria tonutia ai ia.
Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.
20 Na hei utu tena ma Ihowa ki oku hoariri, ki te hunga hoki e korero kino nei ki toku wairua.
Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!
21 Kia puta tau mahi moku, e te Atua, e te Ariki, he whakaaro ki tou ingoa: na te mea he pai tau mahi tohu, whakaorangia ahau,
Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!
22 He ware hoki ahau, he rawakore, kua mamae hoki toku ngakau i roto i ahau.
Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;
23 Ka riro ahau me te atarangi e whakawairua kau ana: e peipeia ana ahau me he mawhitiwhiti.
Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;
24 Hurorirori kau oku turi i te nohopuku; a e kohia ana te ngako o oku kikokiko.
Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.
25 Kua waiho ahau hei tawainga ma ratou: ka kite ratou i ahau, ka ruru o ratou matenga.
Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.
26 Awhinatia ahau, e Ihowa, e toku Atua: kia rite ki tou aroha tau whakaora i ahau.
Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;
27 Kia matau ai ratou ko tou ringa itene: a nau tenei, e Ihowa, i mea.
Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!
28 Ma ratou e kanga, mau ia e manaaki: kia whakama ratou ina whakatika; ko tau pononga ia kia hari.
Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;
29 Kia whakakakahuria oku hoariri ki te whakama, a ko to ratou numinumi hei koroka hipoki mo ratou.
Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!
30 Ka tino whakawhetai toku mangai ki a Ihowa, ae ra, ka whakamoemiti ahau ki a ia i waenganui o te mano.
Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;
31 E tu hoki ia ki te ringa matau o te rawakore, hei whakaora i a ia i te hunga e whakahe ana i tona wairua.
Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!
