< Waiata 107 >

1 Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
ALABAD á Jehová, porque es bueno; porque para siempre [es] su misericordia.
2 Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
Dígan[lo] los redimidos de Jehová, los que ha redimido del poder del enemigo,
3 I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
Y los ha congregado de las tierras, del oriente y del occidente, del aquilón y de la mar.
4 I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
Anduvieron perdidos por el desierto, por la soledad sin camino, no hallando ciudad de población.
5 I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
Hambrientos y sedientos, su alma desfallecía en ellos.
6 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
Habiendo empero clamado á Jehová en su angustia, librólos de sus aflicciones:
7 A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
Y dirigiólos por camino derecho, para que viniesen á ciudad de población.
8 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Alaben la misericordia de Jehová, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
9 E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
Porque sació al alma menesterosa, y llenó de bien al alma hambrienta.
10 Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
Los que moraban en tinieblas y sombra de muerte, aprisionados en aflicción y en hierros;
11 Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
Por cuanto fueron rebeldes á las palabras de Jehová, y aborrecieron el consejo del Altísimo,
12 Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
Por lo que quebrantó él con trabajo sus corazones, cayeron y no hubo quien [les] ayudase;
13 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Luego que clamaron á Jehová en su angustia, librólos de sus aflicciones.
14 Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
Sacólos de las tinieblas y de la sombra de muerte, y rompió sus prisiones.
15 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Alaben la misericordia de Jehová, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
16 Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
Porque quebrantó las puertas de bronce, y desmenuzó los cerrojos de hierro.
17 Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
Los insensatos, á causa del camino de su rebelión y á causa de sus maldades, fueron afligidos.
18 Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
Su alma abominó toda vianda, y llegaron hasta las puertas de la muerte.
19 Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Mas clamaron á Jehová en su angustia, y salvólos de sus aflicciones.
20 Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
Envió su palabra, y curólos, y librólos de su ruina.
21 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Alaben la misericordia de Jehová, y sus maravillas para con los hijos de los hombres:
22 Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
Y sacrifiquen sacrificios de alabanza, y publiquen sus obras con júbilo.
23 Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
Los que descienden á la mar en navíos, y hacen negocio en las muchas aguas,
24 Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
Ellos han visto las obras de Jehová, y sus maravillas en el profundo.
25 Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
El dijo, é hizo saltar el viento de la tempestad, que levanta sus ondas.
26 Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
Suben á los cielos, descienden á los abismos: sus almas se derriten con el mal.
27 Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
Tiemblan, y titubean como borrachos, y toda su ciencia es perdida.
28 Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
Claman empero á Jehová en su angustia, y líbralos de sus aflicciones.
29 Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
Hace parar la tempestad en sosiego, y se apaciguan sus ondas.
30 Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
Alégranse luego porque se reposaron; y él los guía al puerto que deseaban.
31 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Alaben la misericordia de Jehová, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
32 Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
Y ensálcenlo en la congregación del pueblo; y en consistorio de ancianos lo alaben.
33 Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
El vuelve los ríos en desierto, y los manantiales de las aguas en secadales;
34 I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
La tierra fructífera en salados, por la maldad de los que la habitan.
35 Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
Vuelve el desierto en estanques de aguas, y la tierra seca en manantiales.
36 A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
Y allí aposenta á los hambrientos, y disponen ciudad para habitación;
37 Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
Y siembran campos, y plantan viñas, y rinden crecido fruto.
38 Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
Y los bendice, y se multiplican en gran manera; y no disminuye sus bestias.
39 Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
Y luego son menoscabados y abatidos á causa de tiranía, de males y congojas.
40 E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
El derrama menosprecio sobre los príncipes, y les hace andar errados, vagabundos, sin camino:
41 Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
Y levanta al pobre de la miseria, y hace [multiplicar] las familias como [rebaños de] ovejas.
42 Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
Vean los rectos, y alégrense; y toda maldad cierre su boca.
43 Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.
¿Quién es sabio y guardará estas cosas, y entenderá las misericordias de Jehová?

< Waiata 107 >