< Waiata 107 >

1 Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
¡Den gracias a Yavé, Porque Él es bueno, Porque para siempre es su misericordia!
2 Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
Que lo digan los redimidos de Yavé, Los que redimió del poder del adversario,
3 I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
Y los que congregó de las tierras, Del oriente y del occidente, del norte y del sur.
4 I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
Ellos vagaron en un desierto, en región despoblada. No hallaron un camino hacia una ciudad habitada.
5 I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
Tenían hambre y sed. Sus almas desfallecían en ellos.
6 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
Pero clamaron a Yavé en su angustia. Él los libró de sus aflicciones.
7 A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
Los condujo por un camino recto Para ir a una ciudad habitada.
8 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
¡Den gracias a Yavé por su misericordia Y por sus maravillas para los hijos de [los ]hombres!
9 E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
Porque Él sacia al alma que tiene sed Y llena de bien al alma que tiene hambre.
10 Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
Vivían en oscuridad y sombra de muerte, Prisioneros en aflicción y cadenas,
11 Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
Por cuanto fueron rebeldes a las Palabras de ʼEL Y trataron con desprecio el consejo del ʼElyón.
12 Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
Por tanto Él quebrantó sus corazones con trabajo. Cayeron y no hubo quien los ayudara.
13 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Pero en su angustia clamaron a Yavé, Él los libró de sus aflicciones.
14 Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
Los sacó de la oscuridad y de la sombra de muerte, Y rompió sus ataduras.
15 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
¡Den gracias a Yavé por su misericordia, Y por sus maravillas para los hijos de [los] hombres!
16 Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
Porque quebró las puertas de bronce, Y desmenuzó los cerrojos de hierro.
17 Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
Fueron afligidos los necios a causa de su camino rebelde, Y a causa de sus iniquidades fueron afligidos.
18 Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
Su vida aborreció toda clase de alimento, Y se acercaron a las puertas de la muerte.
19 Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Pero a Yavé clamaron en su angustia. Él los libró de sus aflicciones.
20 Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
Envió su Palabra y los sanó, Y [los] libró de sus destrucciones.
21 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
¡Den gracias a Yavé por su misericordia Y por sus maravillas para los hijos de [los ]hombres!
22 Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
Ofrezcan también sacrificios de acción de gracias Y proclamen sus obras con júbilo.
23 Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
Los que bajan en naves al mar, Los cuales hacen negocios sobre inmensas aguas.
24 Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
Ellos vieron las obras de Yavé Y sus maravillas en las profundidades.
25 Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
Porque Él habló y levantó un viento tempestuoso Que levantó las olas del mar.
26 Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
Subían hacia los cielos, Bajaban a las profundidades, Su alma se derretía en su desesperación.
27 Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
Temblaban y se tambaleaban como ebrios, Y toda su pericia fue inútil.
28 Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
En su angustia clamaron a Yavé, Y Él los sacó de sus angustias.
29 Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
Calmó la tormenta De tal modo que sus olas se apaciguaron.
30 Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
Entonces se alegraron porque se calmaron. Y así los guía al puerto que anhelan.
31 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
¡Den gracias a Yavé por su misericordia, Y por sus maravillas para los hijos de [los] hombres!
32 Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
Exáltenlo en la congregación del pueblo, Y alábenlo en la reunión de los ancianos.
33 Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
Él cambia ríos en desierto Y manantiales de aguas en sequedales,
34 I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
La tierra fructífera en estéril, Por la perversidad de los que viven en ella.
35 Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
Él convierte el desierto en estanques de aguas, Y la tierra seca en manantiales.
36 A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
Allí coloca a los que tienen hambre, Para que establezcan una ciudad habitada.
37 Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
Siembran campos y plantan viñas Y recogen abundante fruto.
38 Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
Los bendice, Y se multiplican grandemente. No permite que disminuya su ganado
39 Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
Cuando son menguados y abatidos Por medio de opresión, aflicción y tristeza.
40 E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
Él derrama menosprecio sobre los nobles, Y los destina a vagar errantes en un desierto.
41 Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
Pero Él pone en alto a los pobres lejos de la aflicción Y hace que [sus] familias sean como un rebaño.
42 Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
Los rectos lo ven y se alegran, Pero toda injusticia cierra su boca.
43 Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.
¿Quién es sabio? Observe estas cosas, Y entenderá las misericordias de Yavé.

< Waiata 107 >