Waiata 107
1 Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
2 Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
So segjer Herrens utløyste, som han hev løyst ut or naudi,
3 I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og frå havet.
4 I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
Dei for vilt i øydemarki, i vegløysa, dei fann ingen by til å bu i.
5 I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
Hungrige og tyrste var dei, deira sjæl vanmegtast i deim.
6 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor fria han deim ut,
7 A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
og han førde deim på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.
8 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,
9 E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.
10 Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakarsdom og jarn,
11 Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
av di dei hadde tråssa mot Guds ord og vanvyrdt råderne frå den Høgste.
12 Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
Og han bøygde deira hjarto med liding, dei snåva, og der var ingen hjelpar.
13 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Då ropa dei til Herren i si naud, frå deira trengslor frelste han deim.
14 Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
Han førde deim ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.
15 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni;
16 Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.
17 Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
Dårar var dei for sin brotsveg, og for sine misgjerningar vart dei plåga.
18 Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
Deira sjæl vart leid av all mat, og dei kom nær til daudens portar.
19 Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Då ropa dei til Herren i si naud; frå deira trengslor frelste han deim.
20 Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
Han sende sitt ord og lækte deim og berga deim frå deira graver.
21 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
22 Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.
23 Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
Dei som for ut på havet med skip, og som dreiv handel på dei store vatni,
24 Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.
25 Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
Han tala og let det koma ein stormvind, og denne reiste havsens bylgjor.
26 Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupi, deira sjæl miste modet i ulukka.
27 Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.
28 Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han deim ut.
29 Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
Han let storm verta til stilla, og bylgjorne kringum deim tagna.
30 Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
Og dei vart glade då dei lagde seg, og han førde deim til den hamni dei ynskte.
31 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
32 Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
og høglova honom i folkesamling og lovsyngja honom der dei gamle sit saman.
33 Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
Han gjorde elvar til ei øydemark og vatskjeldor til eit turrlende,
34 I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
fruktsamt land til ei saltheid, for deira vondskap skuld, som budde der.
35 Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
Han gjorde øydemark til innsjø og turrlende til vatskjeldor.
36 A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
Og han let hungrige bu der, og dei bygde ein by til å bu i.
37 Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk grøda til å hausta.
38 Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
Og han velsigna deim, og dei auka mykje, og av fe gav han deim ikkje lite.
39 Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
So minka dei att og vart nedbøygde av trykk og trengsla og sorg.
40 E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let deim villast i veglaus øydemark,
41 Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ætterne som ei hjord.
42 Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
Dei ærlege ser det og gled seg, og all vondskap let att sin munn.
43 Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.
Den som er vis, han gjeve gaum etter dette, og dei må merke Herrens nådegjerningar.
