Waiata 107
1 Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
Þakkið Drottni, því að hann er góður og miskunn hans varir að eilífu.
2 Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
Hafi Drottinn frelsað þig, þá segðu frá því! Segðu öðrum frá því að hann hafi frelsað þig frá óvinum þínum.
3 I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
Hann leiddi hina útlægu heim frá ystu endimörkum jarðarinnar.
4 I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
Þeir ráfuðu heimilislausir um eyðimörkina,
5 I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
hungraðir og þyrstir og að niðurlotum komnir.
6 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
„Drottinn, hjálpaðu okkur!“hrópuðu þeir, og hann svaraði bæn þeirra!
7 A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
Hann leiddi þá í öruggt skjól, til byggilegrar borgar.
8 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Ó, að þetta fólk vildi nú lofa Drottin fyrir miskunn hans og öll hans dásamlegu verk,
9 E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
því að hann svalar þyrstri sál og mettar hungraðan gæðum.
10 Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
Hverjir eru þessir sem sitja í myrkri og skugga dauðans, þjáðir af eymd og volæði?
11 Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
Þeir gerðu uppreisn gegn Drottni, fyrirlitu hann, hinn hæsta Guð.
12 Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
Þess vegna beygði hann þá með mæðu. Þeir hrösuðu og enginn gat hjálpað þeim á fætur.
13 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Þá hrópuðu þeir til Drottins í neyð sinni og hann bjargaði þeim!
14 Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
Hann leiddi þá út úr myrkri og skugga dauðans og braut fjötra þeirra.
15 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Þeir skulu lofa Drottin fyrir elsku hans og öll hans miskunnarverk!
16 Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
Því að hann mölvaði hlið dýflissunnar og braut sundur rimlana.
17 Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
Sumir kölluðu yfir sig ógæfu með heimsku sinni.
18 Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
Loks bauð þeim við öllum mat. Þeir sáu ekkert framundan nema dauðann.
19 Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Þá kölluðu þeir til Drottins í neyð sinni og hann bjargaði þeim úr angist þeirra, kom þeim á réttan veg.
20 Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
Hann sendi út orð sitt og læknaði þá, hreif þá frá dyrum dauðans.
21 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Ó, að menn þessir vildu lofa Drottin fyrir elsku hans og öll hans dásemdarverk!
22 Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
Þeir þakki honum heilshugar og kunngjöri verk hans með gleði.
23 Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
Og svo eru þeir sem sigla um höfin, kaupmenn sem flytja vörur milli landa.
24 Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
Einnig þeir fá að reyna máttarverk Drottins.
25 Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
Hann kallar á storminn og lætur öldurnar rísa.
26 Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
Skipin sveiflast til himins og hverfa í öldudali – öllum um borð fellst hugur í neyðinni.
27 Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
Þeir ramba og skjögra eins og drukknir menn og vita ekki sitt rjúkandi ráð.
28 Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
Þá hrópa þeir til Drottins í neyð sinni og hann frelsar þá.
29 Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
Hann kyrrir bæði sjó og vind.
30 Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
Hvílík blessun að ná höfn og njóta lognsins!
31 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Ó, að þessir menn vildu þakka Drottni miskunn hans og öll hans dásemdarverk.
32 Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
Þeir lofi hann upphátt í söfnuðinum og í áheyrn leiðtoga Ísraels.
33 Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
Hann þurrkar upp fljótin
34 I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
og gerir land óguðlegra að skorpinni saltsléttu.
35 Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
En hann kann líka að breyta auðninni í frjósama og vatnsríka vin.
36 A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
Þangað leiðir hann hungraða sem setjast þar að og byggja sér borgir,
37 Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
sá í akra, gróðursetja víngarða og afla afurða.
38 Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
Þannig blessar hann! Og þeir margfaldast stórum og fénaði þeirra fjölgar.
39 Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
Sumir missa allt í ofsókn, þjáningu og sorg,
40 E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
því að Guð sendir hrokafullum skömm og lætur tignarmenn ráfa um í rústum,
41 Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
en hann bjargar fátæklingum sem honum treysta, gefur þeim fjölda afkomenda og mikla hagsæld.
42 Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
Þetta sjá hinir guðhræddu og þeir gleðjast, meðan óguðlegir þegja í skömm.
43 Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.
Þú sem ert vitur, hugleiddu þetta! Hugsaðu um miskunn og kærleika Drottins.
