Waiata 107
1 Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
Priser Herren! thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig.
2 Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
Det maa de sige, som ere genløste af Herren, de, han har genløst af Modstanderens Haand,
3 I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
og de, som han har samlet hjem fra Landene, fra Øster og fra Vester, fra Norden og fra Havet.
4 I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
De fore vild i Ørken, paa en øde Vej, de fandt ingen Stad, som de kunde bo udi;
5 I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
de vare hungrige og tørstige tillige; deres Sjæl vansmægtede i dem.
6 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han friede dem af deres Trængsler.
7 A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
Og han førte dem paa den rette Vej, at de gik til en Stad, som de kunde bo udi.
8 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn;
9 E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
thi han har mættet en tørstig Sjæl og har fyldt en hungrig Sjæl med godt.
10 Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
De sade i Mørke, og i Dødens Skygge, bundne i Elendighed og Jern;
11 Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
thi de havde været genstridige imod Guds Ord og havde foragtet den Højestes Raad;
12 Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
og han ydmygede deres Hjerter ved Lidelse; de styrtede, og der var ingen Hjælper.
13 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han frelste dem af deres Trængsler.
14 Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
Han udførte dem af Mørket og Dødens Skygge og sønderrev deres Baand.
15 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn;
16 Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
thi han har sønderbrudt Kobberporte og sønderhugget Jernslaaer.
17 Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
De Daarer! de bleve plagede for deres Overtrædelsers Vej og for deres Misgerningers Skyld.
18 Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
Deres Sjæl fik Vederstyggelighed til al Mad, og de kom nær til Dødens Porte.
19 Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han frelste dem af deres Trængsler.
20 Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
Han sendte sit Ord og helbredede dem og reddede dem fra deres Grave.
21 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn
22 Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
og ofre Takofre og fortælle hans Gerninger med Frydesang.
23 Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
De fore ud paa Havet i Skibe, de udrettede deres Gerning paa de store Vande,
24 Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
de saa Herrens Gerninger og hans Underværker paa Dybet.
25 Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
Han bød og lod et Stormvejr rejse sig, og det opløftede dets Bølger.
26 Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
De fore op imod Himmelen, de fore ned i Afgrundene, deres Sjæl forsagede under Ulykken.
27 Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
De dreves omkring og ravede som den drukne, og al deres Visdom var udtømt.
28 Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, og han udførte dem af deres Trængsler.
29 Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
Han lod Stormen stille af, og Bølgerne lagde sig.
30 Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
Da bleve de glade, at disse vare blevne stille; og han førte dem i Havn efter deres Begæring.
31 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for alle hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn
32 Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
og ophøje ham i Folkets Forsamling og prise ham der, hvor de gamle sidde.
33 Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
Han gjorde Floder til en Ørk og Kildegrund til tørre Steder;
34 I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
et frugtbart Land til Saltland for deres Ondskabs Skyld, som boede deri.
35 Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
Han gjorde Ørken til en vandrig Sø og tørt Land til Kildegrund.
36 A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
Og han lod de hungrige bo der, og de grundede en Stad, som de kunde bo udi.
37 Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
Og de besaaede Agre og plantede Vingaarde, og disse bare Frugt til Indtægt.
38 Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
Og han velsignede dem, og de bleve saare formerede, og han formindskede ikke deres Kvæg.
39 Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
Derefter bleve de formindskede og nedbøjede af Trængsel, Ulykke og Bedrøvelse.
40 E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
Han udøser Foragt over Fyrster og lader dem fare vild i den vejløse Ørk.
41 Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
Men han ophøjede en fattig af Elendighed og satte Slægterne som Hjorde.
42 Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
De oprigtige skulle se det og glæde sig; men al Uretfærdighed har lukket sin Mund til.
43 Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.
Hvo er viis, at han bevarer disse Ting og forstaar Herrens Miskundhed!
