Waiata 105
1 Whakawhetai ki a Ihowa, karanga atu ki tona ingoa: whakapuakina ana mahi ki waenganui o nga iwi.
Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego.
2 Waiata ki a ia, himene ki a ia: korerotia ana mahi whakamiharo katoa.
Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.
3 Whakamanamana ki tona ingoa tapu: kia hari te ngakau o te hunga e rapu ana i a Ihowa.
Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana.
4 Rapua a Ihowa me tona kaha: rapua tonutia tona mata, ake ake.
Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze.
5 Maharatia ana mahi whakamiharo i mahia e ia; ana merekara me nga whakaritenga a tona mangai,
Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.
6 E nga uri o Aperahama, o tana pononga, e nga tama a Hakopa, e ana i whiriwhiri ai.
Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego!
7 Ko Ihowa ia, ko to tatou Atua; kei te whenua katoa ana whakaritenga.
Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego.
8 Mahara tonu ia ki tana kawenata ake ake, ki te kupu i kiia iho e ia ki te mano o nga whakatupuranga.
Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia;
9 Ki tana i whakarite ai ki a Aperahama, ki tana oati hoki ki a Ihaka;
Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi.
10 A whakapumautia iho e ia hei tikanga ki a Hakopa, hei kawenata mau tonu ki a Iharaira.
Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną.
11 I a ia ra i mea, Ka hoatu e ahau ki a koe te whenua o Kanaana hei wahi pumau mo koutou.
Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego;
12 I te mea he hunga torutoru ratou: ae ra, he iti rawa, he manene ano ki reira.
Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami.
13 I a ratou e haereere ana i tenei iwi ki tera atu iwi, i tetahi rangatiratanga ki tetahi iwi ke;
Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu;
14 Kihai ratou i tukua e ia kia tukinotia e te tangata: he whakaaro ano ki a ratou i riria ai e ia nga kingi.
Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc:
15 I mea ia, Kei pa ki aku i whakawahi ai: kei kino ki aku poropiti.
Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego.
16 I karangatia e ia te matekai ki te whenua: whati katoa i a ia te tokotoko, ara te taro.
Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.
17 I tonoa e ia he tangata i mua i a ratou; i hokona a Hohepa hei pononga:
Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa;
18 I whakamamaetia ona waewae ki te mekameka: takoto ana ia i te rino;
Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego,
19 A puta noa tana kupu: whakamatautauria ana ia e te kupu a Ihowa.
Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Pańska doświadczała go.
20 I tono te kingi, a wetekina ana ia; ara te kingi o nga iwi, a tukua ana ia.
Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił.
21 A meinga ana ia e ia hei ariki mo tona whare, hei rangatira mo ona taonga katoa;
Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją,
22 Hei herehere i ana rangatira ua pai ia, hei ako i ana kaumatua ki te whakaaro.
Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał.
23 I haere mai ano a Iharaira ki Ihipa: a noho ana a Hakopa ki te whenua o Hama.
Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej;
24 Na ka tino whakanuia e ia tana iwi: a ka meinga ratou kia kaha ake i o ratou hoariri.
Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.
25 I whakakoarotia e ia to ratou ngakau kia kino ki tana iwi, kia mahi lhianga ki ana pononga.
Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.
26 I tonoa e ia a Mohi, tana pononga, raua ko Arona, ko tana i whiriwhiri ai.
Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;
27 Whakaputaina ana e raua ana tohu i waenganui i a ratou, he merekara i te whenua o Hama.
Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej.
28 I tukua e ia te pouri, a kua pouri: kihai ano ratou i whakakeke ki ana kupu.
Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.
29 I whakaputaia ketia e ia o ratou wai hei toto; a mate ake i a ia a ratou ngohi.
Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich.
30 I whakangahue ake to ratou whenua i te poroka, i roto i nga whare moenga o o ratou kingi.
Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.
31 I whai kupu ia, a puta ana mai nga pokai namu: me te kutu i o ratou kainga.
Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich.
32 I tukua iho e ia ki a ratou te whatu hei ua, me te ahi mura ki to ratou whenua.
Dał grad miasto deszczu, ogień palący na ziemię ich.
33 I pakia ano e ia a ratou waina me a ratou piki; a whatiwhatiia ana e ia nga rakau o o ratou kainga.
Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich.
34 I korero ia, a puta ana mai te mawhitiwhiti me te moka, te taea te tatau.
Rzekł, a przyszła szarańcza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;
35 A kainga katoatia ana nga otaota o to ratou whenua; pau ake nga hua o to ratou oneone.
I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich.
36 I whakamatea katoatia ano hoki e ia nga matamua o to ratou whenua, te muanga o to ratou kaha.
Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.
37 A whakaputaina mai ana ratou e ia, me te hiriwa, me te koura, kahore hoki he mea tuoi i roto i ana iwi.
Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich.
38 Na hari ana a Ihipa i to ratou haerenga; i mau hoki to ratou wehi ki a ratou.
Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich.
39 I horahia e ia te kapua hei hipoki, me te ahi hei whakamarama i te po.
Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy.
40 I inoi ratou, a homai ana e ia te koitareke; a ka makona ratou i te taro o te rangi.
Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich.
41 I wahia e ia te kohatu, a ka pakaru mai nga wai: rere ana i nga wahi maroke, koia ano kei te awa.
Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka.
42 I mahara hoki ia ki tana kuputapu, ki a Aperahama ano, ki tana pononga.
Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego.
43 A whakaputaina mai ana e ia tana iwi i runga i te hari, ana i whiriwhiri ai i runga i te koa.
Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich.
44 A homai ana e ia ki a ratou nga whenua o nga tauiwi: a riro ana i a ratou nga mauiuitanga o te iwi;
I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów.
45 Kia puritia ai e ratou ana tikanga, kia mau ai ki ana ture. Whakamoemititia a Ihowa.
Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja.
