Waiata 105
1 Whakawhetai ki a Ihowa, karanga atu ki tona ingoa: whakapuakina ana mahi ki waenganui o nga iwi.
Þakkið Drottni fyrir öll hans undursamlegu verk og segið frá þeim meðal þjóðanna.
2 Waiata ki a ia, himene ki a ia: korerotia ana mahi whakamiharo katoa.
Syngið fyrir hann, leikið fyrir hann og segið öllum frá máttarverkum hans.
3 Whakamanamana ki tona ingoa tapu: kia hari te ngakau o te hunga e rapu ana i a Ihowa.
Lofið og vegsamið hans heilaga nafn. Þið sem tilbiðjið Drottin, fagnið!
4 Rapua a Ihowa me tona kaha: rapua tonutia tona mata, ake ake.
Leitið hans og máttar hans, og keppið eftir að kynnast honum!
5 Maharatia ana mahi whakamiharo i mahia e ia; ana merekara me nga whakaritenga a tona mangai,
Minnist dásemdarverkanna sem hann vann fyrir okkur, sína útvöldu þjóð,
6 E nga uri o Aperahama, o tana pononga, e nga tama a Hakopa, e ana i whiriwhiri ai.
afkomendur Abrahams og Jakobs, þjóna hans. Munið þið hvernig hann útrýmdi óvinum okkar?
7 Ko Ihowa ia, ko to tatou Atua; kei te whenua katoa ana whakaritenga.
Hann er Drottinn, Guð okkar. Elska hans blasir við hvar sem er í landinu.
8 Mahara tonu ia ki tana kawenata ake ake, ki te kupu i kiia iho e ia ki te mano o nga whakatupuranga.
Þótt þúsund kynslóðir líði, þá gleymir hann ekki loforði sínu,
9 Ki tana i whakarite ai ki a Aperahama, ki tana oati hoki ki a Ihaka;
sáttmála sínum við Abraham og Ísak.
10 A whakapumautia iho e ia hei tikanga ki a Hakopa, hei kawenata mau tonu ki a Iharaira.
Þennan sáttmála endurnýjaði hann við Jakob. Þetta er hans eilífi sáttmáli við Ísrael:
11 I a ia ra i mea, Ka hoatu e ahau ki a koe te whenua o Kanaana hei wahi pumau mo koutou.
„Ég mun gefa ykkur Kanaansland að erfð.“
12 I te mea he hunga torutoru ratou: ae ra, he iti rawa, he manene ano ki reira.
Þetta sagði hann meðan þeir voru enn fámennir, já mjög fáir, og bjuggu sem útlendingar í landinu.
13 I a ratou e haereere ana i tenei iwi ki tera atu iwi, i tetahi rangatiratanga ki tetahi iwi ke;
Síðar dreifðust þeir meðal þjóðanna og hröktust úr einu landinu í annað.
14 Kihai ratou i tukua e ia kia tukinotia e te tangata: he whakaaro ano ki a ratou i riria ai e ia nga kingi.
Samt leyfði hann engum að kúga þá og refsaði konungum sem það reyndu.
15 I mea ia, Kei pa ki aku i whakawahi ai: kei kino ki aku poropiti.
„Snertið ekki við mínum útvöldu og gerið spámönnum mínum ekkert mein.“sagði hann.
16 I karangatia e ia te matekai ki te whenua: whati katoa i a ia te tokotoko, ara te taro.
Og hann lét hungursneyð koma yfir Kanaansland og allur matur gekk til þurrðar.
17 I tonoa e ia he tangata i mua i a ratou; i hokona a Hohepa hei pononga:
Þá sendi hann Jósef í ánauð til Egyptalands, þjóð sinni til bjargar.
18 I whakamamaetia ona waewae ki te mekameka: takoto ana ia i te rino;
Þeir hlekkjuðu hann og þjáðu,
19 A puta noa tana kupu: whakamatautauria ana ia e te kupu a Ihowa.
en Guð lét hann þola eldraunina og batt að lokum enda á fangavist hans.
20 I tono te kingi, a wetekina ana ia; ara te kingi o nga iwi, a tukua ana ia.
Og faraó sendi eftir Jósef og lét hann lausan,
21 A meinga ana ia e ia hei ariki mo tona whare, hei rangatira mo ona taonga katoa;
og setti hann svo yfir allar eigur sínar.
22 Hei herehere i ana rangatira ua pai ia, hei ako i ana kaumatua ki te whakaaro.
Þá hafði Jósef vald til að fangelsa höfðingja og segja ráðgjöfum konungs til.
23 I haere mai ano a Iharaira ki Ihipa: a noho ana a Hakopa ki te whenua o Hama.
Síðar kom Jakob (Ísrael) til Egyptalands og settist þar að með sonum sínum.
24 Na ka tino whakanuia e ia tana iwi: a ka meinga ratou kia kaha ake i o ratou hoariri.
Þau ár fjölgaði Ísrael mjög, já svo mjög að þeir urðu fjölmennari en Egyptar, sem réðu landinu.
25 I whakakoarotia e ia to ratou ngakau kia kino ki tana iwi, kia mahi lhianga ki ana pononga.
En Guð sneri hjörtum Egypta gegn Ísrael, þeir hötuðu þá og hnepptu í þrældóm.
26 I tonoa e ia a Mohi, tana pononga, raua ko Arona, ko tana i whiriwhiri ai.
Þá útvaldi Guð Móse sem fulltrúa sinn og Aron honum til hjálpar.
27 Whakaputaina ana e raua ana tohu i waenganui i a ratou, he merekara i te whenua o Hama.
Hann gjörði tákn meðal Egypta og vakti þannig ótta hjá þeim.
28 I tukua e ia te pouri, a kua pouri: kihai ano ratou i whakakeke ki ana kupu.
Þeir fóru að skipun Drottins og hann sendi myrkur yfir landið,
29 I whakaputaia ketia e ia o ratou wai hei toto; a mate ake i a ia a ratou ngohi.
breytti ám og vötnum í blóð svo að fiskurinn dó.
30 I whakangahue ake to ratou whenua i te poroka, i roto i nga whare moenga o o ratou kingi.
Þá kom flóðbylgja af froskum – þeir voru um allt, jafnvel í svefnherbergi konungs!
31 I whai kupu ia, a puta ana mai nga pokai namu: me te kutu i o ratou kainga.
Að skipun Móse fylltist landið af mývargi og flugum.
32 I tukua iho e ia ki a ratou te whatu hei ua, me te ahi mura ki to ratou whenua.
Í stað regns dundi banvænt hagl yfir landið og eldingar skelfdu íbúana.
33 I pakia ano e ia a ratou waina me a ratou piki; a whatiwhatiia ana e ia nga rakau o o ratou kainga.
Vínviður þeirra og fíkjutré drápust, féllu brotin til jarðar.
34 I korero ia, a puta ana mai te mawhitiwhiti me te moka, te taea te tatau.
Þá bauð hann engisprettum að naga allan grænan gróður
35 A kainga katoatia ana nga otaota o to ratou whenua; pau ake nga hua o to ratou oneone.
og eyðileggja uppskeruna, – hvílík plága!
36 I whakamatea katoatia ano hoki e ia nga matamua o to ratou whenua, te muanga o to ratou kaha.
Þá deyddi hann frumburðina, – elsta barn í hverri egypskri fjölskyldu – þar fór framtíðarvonin.
37 A whakaputaina mai ana ratou e ia, me te hiriwa, me te koura, kahore hoki he mea tuoi i roto i ana iwi.
Og Drottinn leiddi sitt fólk heilu og höldnu út úr Egyptalandi, hlaðið gulli og silfri. Ekkert þeirra var veikt eða vanmáttugt.
38 Na hari ana a Ihipa i to ratou haerenga; i mau hoki to ratou wehi ki a ratou.
Og Egyptar voru því fegnastir þegar Ísraelsmenn héldu á brott, því að þeir óttuðust þá.
39 I horahia e ia te kapua hei hipoki, me te ahi hei whakamarama i te po.
Um daga breiddi Guð út ský og hlífði þeim gegn brennheitri sólinni og um nætur lýsti hann þeim leiðina með eldstólpa.
40 I inoi ratou, a homai ana e ia te koitareke; a ka makona ratou i te taro o te rangi.
Þeir báðu um kjöt og hann sendi þeim lynghænsni og brauð gaf hann þeim – manna, brauð frá himni.
41 I wahia e ia te kohatu, a ka pakaru mai nga wai: rere ana i nga wahi maroke, koia ano kei te awa.
Hann opnaði klettinn og vatnið spratt fram og varð að læk í eyðimörkinni.
42 I mahara hoki ia ki tana kuputapu, ki a Aperahama ano, ki tana pononga.
Hann minntist loforðs síns til Abrahams, þjóns síns,
43 A whakaputaina mai ana e ia tana iwi i runga i te hari, ana i whiriwhiri ai i runga i te koa.
og leiddi sitt útvalda fólk fagnandi út úr Egyptalandi.
44 A homai ana e ia ki a ratou nga whenua o nga tauiwi: a riro ana i a ratou nga mauiuitanga o te iwi;
Og hann gaf þeim lönd heiðingjanna, sem stóðu í fullum blóma með þroskaða uppskeru og þeir átu það sem aðrir höfðu sáð til.
45 Kia puritia ai e ratou ana tikanga, kia mau ai ki ana ture. Whakamoemititia a Ihowa.
Allt skyldi þetta hvetja Ísrael til trúfesti og hlýðni við lög Drottins. Hallelúja!
