Waiata 104
1 Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. E Ihowa, e toku Atua, he nui rawa koe; he honore, he kororia ou kakahu.
Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
2 E roropi nei i te marama ki a koe ano he kakahu, e hora nei i nga rangi ano he kakahu tauarai.
Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
3 E whakanoho nei i nga kurupae o ona ruma ki nga wai: e mea nei i nga kapua hei hariata mona: e haere nei i runga i nga pakau o te hau.
Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
4 E mea nei i nga hau hei karere mana, i te mura ahi hei kaimahi mana.
Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
5 Nana nei i whakatu te whenua ki runga ki ona turanga, kei nekenekehia ake ake.
Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
6 Nau ano i hipoki ki te rire hei kakahu: tu ana nga wai i runga i nga maunga.
Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
7 Rere ana ratou i tau riri: tahuti tonu atu i te reo o tau whatitiri;
Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
8 Puke ake ana ra nga maunga, heke iho ana ma nga whawharua ki te wahi i whakaritea e koe mo ratou.
Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
9 Kua whakatakotoria e koe he rohe kei koni mai ratou, kei hoki mai hei taupoki mo te whenua.
Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
10 Nana i tono nga puna ki roto ki nga awaawa, e rere nei i waenga o nga puke.
Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
11 Hei wai mo nga kirehe katoa o te parae: na noa te matewai o nga kaihe mohoao.
I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
12 Kei reira nga nohoanga o nga manu o te rangi, e korihi nei i roto i nga manga.
Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
13 He mea whakamakuku nana nga puke i ona ruma: ka makona te whenua i nga hua o au mahi.
Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
14 Ko ia hei whakatupu i te tarutaru ma te kararehe, i te otaota hei mea ma te tangata; kia whakaputaina ake ai he taro i te whenua;
Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
15 He waina hei whakahari i te ngakau o te tangata, he hinu e piata ai tona mata, me te taro hei whakakaha i te ngakau o te tangata.
I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
16 Ki tonu i te wai nga rakau a Ihowa, nga hita o Repanona i whakatokia e ia.
Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
17 Hanga ake e nga manu he ohanga ki reira: te taaka, ko nga kauri tona whare.
Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
18 Hei piringa nga puke tiketike mo nga koati mohoao: nga kohatu mo nga rapeti.
Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
19 I hanga e ia te marama hei tohu taima: e matau ana te ra ki tona torengitanga.
Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
20 Ko koe hei whakapouri, a kua po: na ngoki mai ana nga kirehe katoa o te ngahere.
Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Ko nga kuao raiona ngengere ana ratou, he mea kai, he rapu kai ma ratou i te Atua.
Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
22 Ko te putanga mai o te ra ka poto atu ratou, takoto ana i o ratou kuhunga.
Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
23 Ko te tangata ka haere ki ana hanga, ki tana mahi, a ahiahi noa.
[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
24 Ano te tini o au mahi, e Ihowa! he mohio rawa tau mahi i aua mea katoa; ki tonu te whenua i au taonga.
O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
25 Kei ko ra ko te moana, tona nui tuauriuri: kei reira nga mea ngokingoki e kore e taea te tatau, nga kirehe hoki, ana nonohi, ana nunui.
Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
26 Kei reira nga kaipuke e teretere ana: kei reira taua rewiatana i hanga e koe hei takaro ki reira.
Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
27 E tatari katoa ana enei ki a koe, kia hoatu e koe te kai ma ratou i te wa e tika ai.
Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
28 Ko tau e hoatu ai ma ratou, kohikohia ana e ratou: te wherahanga o tou ringa, makona tonu ratou i te pai.
[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
29 Ko te hunanga o tou mata, pororaru ana ratou: ka kapohia e koe to ratou manawa, ka marere ratou, a ka hoki ano ki to ratou puehu.
[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
30 Ko tau tononga mai i tou wairua, kua hanga ratou; a whakahoutia ana e koe te mata o te whenua.
[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Kia whai kororia a Ihowa ake ake, kia hari a Ihowa ki ana mahi:
Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
32 Tana tirohanga iho ki te whenua, ru ana: kua pa ki nga puke, na pongere ana.
Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
33 Ka waiata ahau ki a Ihowa i ahau e ora ana: ka himene ki toku Atua i ahau ano i te ao nei.
Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
34 Kia reka toku whakaaronga ki a ia, ka hari ahau ki a Ihowa.
Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
35 Kia moti nga tangata hara i runga i te whenua, ko te hunga kino kia poto katoa atu. Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. Whakamoemititia a Ihowa.
Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
