Waiata 104
1 Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. E Ihowa, e toku Atua, he nui rawa koe; he honore, he kororia ou kakahu.
Ipsi David. [Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,
2 E roropi nei i te marama ki a koe ano he kakahu, e hora nei i nga rangi ano he kakahu tauarai.
amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,
3 E whakanoho nei i nga kurupae o ona ruma ki nga wai: e mea nei i nga kapua hei hariata mona: e haere nei i runga i nga pakau o te hau.
qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum:
4 E mea nei i nga hau hei karere mana, i te mura ahi hei kaimahi mana.
qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.
5 Nana nei i whakatu te whenua ki runga ki ona turanga, kei nekenekehia ake ake.
Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
6 Nau ano i hipoki ki te rire hei kakahu: tu ana nga wai i runga i nga maunga.
Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ.
7 Rere ana ratou i tau riri: tahuti tonu atu i te reo o tau whatitiri;
Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt.
8 Puke ake ana ra nga maunga, heke iho ana ma nga whawharua ki te wahi i whakaritea e koe mo ratou.
Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.
9 Kua whakatakotoria e koe he rohe kei koni mai ratou, kei hoki mai hei taupoki mo te whenua.
Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
10 Nana i tono nga puna ki roto ki nga awaawa, e rere nei i waenga o nga puke.
Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ.
11 Hei wai mo nga kirehe katoa o te parae: na noa te matewai o nga kaihe mohoao.
Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.
12 Kei reira nga nohoanga o nga manu o te rangi, e korihi nei i roto i nga manga.
Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.
13 He mea whakamakuku nana nga puke i ona ruma: ka makona te whenua i nga hua o au mahi.
Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 Ko ia hei whakatupu i te tarutaru ma te kararehe, i te otaota hei mea ma te tangata; kia whakaputaina ake ai he taro i te whenua;
producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra,
15 He waina hei whakahari i te ngakau o te tangata, he hinu e piata ai tona mata, me te taro hei whakakaha i te ngakau o te tangata.
et vinum lætificet cor hominis: ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.
16 Ki tonu i te wai nga rakau a Ihowa, nga hita o Repanona i whakatokia e ia.
Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit:
17 Hanga ake e nga manu he ohanga ki reira: te taaka, ko nga kauri tona whare.
illic passeres nidificabunt: herodii domus dux est eorum.
18 Hei piringa nga puke tiketike mo nga koati mohoao: nga kohatu mo nga rapeti.
Montes excelsi cervis; petra refugium herinaciis.
19 I hanga e ia te marama hei tohu taima: e matau ana te ra ki tona torengitanga.
Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum.
20 Ko koe hei whakapouri, a kua po: na ngoki mai ana nga kirehe katoa o te ngahere.
Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ:
21 Ko nga kuao raiona ngengere ana ratou, he mea kai, he rapu kai ma ratou i te Atua.
catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
22 Ko te putanga mai o te ra ka poto atu ratou, takoto ana i o ratou kuhunga.
Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.
23 Ko te tangata ka haere ki ana hanga, ki tana mahi, a ahiahi noa.
Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 Ano te tini o au mahi, e Ihowa! he mohio rawa tau mahi i aua mea katoa; ki tonu te whenua i au taonga.
Quam magnificata sunt opera tua, Domine! omnia in sapientia fecisti; impleta est terra possessione tua.
25 Kei ko ra ko te moana, tona nui tuauriuri: kei reira nga mea ngokingoki e kore e taea te tatau, nga kirehe hoki, ana nonohi, ana nunui.
Hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus: animalia pusilla cum magnis.
26 Kei reira nga kaipuke e teretere ana: kei reira taua rewiatana i hanga e koe hei takaro ki reira.
Illic naves pertransibunt; draco iste quem formasti ad illudendum ei.
27 E tatari katoa ana enei ki a koe, kia hoatu e koe te kai ma ratou i te wa e tika ai.
Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28 Ko tau e hoatu ai ma ratou, kohikohia ana e ratou: te wherahanga o tou ringa, makona tonu ratou i te pai.
Dante te illis, colligent; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 Ko te hunanga o tou mata, pororaru ana ratou: ka kapohia e koe to ratou manawa, ka marere ratou, a ka hoki ano ki to ratou puehu.
Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30 Ko tau tononga mai i tou wairua, kua hanga ratou; a whakahoutia ana e koe te mata o te whenua.
Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terræ.
31 Kia whai kororia a Ihowa ake ake, kia hari a Ihowa ki ana mahi:
Sit gloria Domini in sæculum; lætabitur Dominus in operibus suis.
32 Tana tirohanga iho ki te whenua, ru ana: kua pa ki nga puke, na pongere ana.
Qui respicit terram, et facit eam tremere; qui tangit montes, et fumigant.
33 Ka waiata ahau ki a Ihowa i ahau e ora ana: ka himene ki toku Atua i ahau ano i te ao nei.
Cantabo Domino in vita mea; psallam Deo meo quamdiu sum.
34 Kia reka toku whakaaronga ki a ia, ka hari ahau ki a Ihowa.
Jucundum sit ei eloquium meum; ego vero delectabor in Domino.
35 Kia moti nga tangata hara i runga i te whenua, ko te hunga kino kia poto katoa atu. Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. Whakamoemititia a Ihowa.
Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.]
