Waiata 102

1 He inoi na te ngakau mamae, i a ia e pehia ana, a maringi a wai ana tana tangi ki te aroaro o Ihowa. Whakarongo ki taku inoi, e Ihowa, kia puta atu taku tangi ki a koe.

Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.

2 Kaua e huna tou mata ki ahau i te ra e pouri ai ahau; whakatitahatia mai tou taringa ki ahau: hohoro te whakahoki kupu mai ki ahau i te ra e karanga ai ahau.

Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.

3 Ka memeha hoki oku ra ano he paoa: ka kaia oku wheua ano he motumotu.

Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.

4 Kua pakia toku ngakau, kua memenge, ano he tarutaru; i wareware ai ahau ki te kai i taku taro.

Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.

5 Piri tonu oku iwi ki toku kiri i toku reo aue.

Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

6 He rite ahau ki te matuku i te koraha, ki te koukou i te wahi mokemoke.

Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

7 Mataara tonu ahau; toku rite kei te pihoihoi mokemoke i runga i te tuanui.

Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

8 E tawai ana oku hoariri ki ahau i te ra roa; ko te hunga e porangirangi ana mai ki ahau, ko ahau ta ratou oati.

Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

9 Kainga ana e ahau te pungarehu ano he taro: whakananua iho toku wai inu ki te roimata.

Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

10 I tou riri hoki, i tou weriweri; nau hoki ahau i hapai ake, a taia atu ano ahau e koe.

Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

11 He rite oku ra ki te atarangi e whakawairua kau ana: a kua memenge ahau ano he tarutaru.

Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

12 Ko koe ia, e Ihowa, ka mau tonu ake ake, ka maharatia ano koe e nga whakatupuranga katoa.

Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

13 Tera koe e whakatika, e aroha ki a Hiona; kua taka mai hoki te wa, ae ra, te tino wa, hei atawhainga i a ia.

Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

14 E manakohia ana hoki e au pononga ona kohatu, e awangawanga ana ki tona puehu.

Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

15 Penei ka wehingia te ingoa o Ihowa e nga tauiwi, tou kororia hoki e nga kingi katoa o te whenua.

A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

16 Na Ihowa hoki i hanga a Hiona, kua kitea ia i tona kororia.

Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

17 Kua tahuri ia ki te inoi a te rawakore: kihai i whakahawea ki ta ratou inoi.

Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

18 Ka tuhituhia tenei mo to muri whakatupuranga: a ka whakamoemiti ki a Ihowa te iwi meake hanga.

Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.

19 Mona i titiro iho i te tiketike o tona wahi tapu: i titiro iho a Ihowa i te rangi ki te whenua;

Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;

20 Ki te whakarongo ki te aue a te herehere, ki te wewete i te hunga kua motuhia mo te mate;

Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;

21 Kia whakapuakina ai te ingo o Ihowa i Hiona, me te whakamoemiti ki a ia i Hiruharama;

Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;

22 I te huihuinga o nga iwi, o nga kingitanga, ki te mahi ki a Ihowa.

Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.

23 Whakangoikoretia iho e ia toku kaha i te ara: kua torutoru i a ia oku ra.

Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.

24 I mea ahau, E toku Atua, kaua ahau e tangohia i waenganui o oku ra: kei nga whakatupuranga katoa ou tau.

Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.

25 Nonamata te whenua i whakaturia ai e koe, a he mahi nga rangi na ou ringa.

Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.

26 Ko era e hemo atu, ko koe ia e mau tonu: ae ra, ka tawhitotia katoatia me he weweru; ka whakaputaia ketia ratou e koe ano he kakahu, a ka whakaputaia ketia.

One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.

27 Ko koe ia, ko koe tonu, kahore hoki he mutunga o ou tau.

Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.

28 Ka whai nohoanga nga tama a au pononga, ka pumau o ratou uri ki tou aroaro.

Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.