Whakatauki 6
1 E taku tama, ki te mea ko tau hei whakakapi mo ta tou hoa, ki te mea kua papaki tou ringa mo te tangata ke,
Min Søn: har du borget for din næste og givet en anden Haandslag,
2 Kua oti koe te mahanga e nga kupu a tou mangai, kua mau koe i nga kupu a tou mangai.
er du fanget ved dine Læber og bundet ved Mundens Ord,
3 Meinga tenei inaianei, e taku tama, kia ora ai koe, he mea hoki kua taka koe ki roto ki te ringa o tou hoa; haere whakaiti i a koe, a ka tohe ki tou hoa.
gør saa dette, min Søn, og red dig, nu du er kommet i Næstens Haand: Gaa hen uden Tøven, træng ind paa din Næste;
4 Kei tukua iho te moe ki ou kanohi; kei tunewha ou kamo.
und ikke dine Øjne Søvn, ej heller dine Øjenlaag Hvile,
5 Whakaora i a koe ano he anaterope i roto i te ringa o te kaiwhai, ano he manu i roto i te ringa o te kaihopu.
red dig som en Gazel af Snaren, som en Fugl af Fuglefængerens Haand.
6 Haere ki te popokorua, e te tangata mangere, matakitakina iho ona ara, kia nui ai ou whakaaro:
Gaa hen til Myren, du lade, se dens Færd og bliv viis.
7 Kahore nei ona kaitohutohu, ona kaitirotiro, ona rangatira,
Skønt uden Fyrste, Foged og Styrer,
8 Heoi e mahi kai ana mana i te raumati, e kohikohi ana i te kai mana i te kotinga witi.
sørger den dog om Somren for Æde og sanker sin Føde i Høst.
9 Kia pehea ake te roa o tau takoto, e te tangata mangere? A hea koe maranga ai i tau moe?
Hvor længe vil du ligge, du lade, naar staar du op af din Søvn?
10 Kia iti ake nei te wahi e parangia ai, kia iti ake nei te moe, kia iti ake te kotuinga o nga ringa i a koe e takoto na:
Lidt Søvn endnu, lidt Blund, lidt Hvile med samlagte Hænder:
11 Na ka rite ki te kaipahua te putanga mai o te muhore ki a koe, tou rawakore, ano he tangata he patu nei tana.
som en Stimand kommer da Fattigdom over dig, Trang som en skjoldvæbnet Mand.
12 Ko te tangata kahore ona painga, ko te tangata hara, e haereere ana me te mangai tu ke;
En Nidding, en ussel Mand er den, som vandrer med Falskhed i Munden,
13 E whakakini ana ona kanohi, e korero ana ona waewae, e tuhi ana ona maihao;
som blinker med Øjet, skraber med Foden og giver Tegn med Fingrene,
14 Kei roto te whanoke i tona ngakau, e whakatakoto ana ia i te kino i nga wa katoa; e rui ana ia i te ngangare.
som smeder Rænker i Hjertet og altid kun ypper Kiv;
15 Mo reira ka huaki tata te aitua ki a ia; e kore e aha ka whatiia ia, te taea te rongoa.
derfor kommer hans Undergang brat, han knuses paa Stedet, kan ikke læges.
16 E ono nga mea e kino ana ki a Ihowa; ae ra, e whitu nga mea e whakariharihangia ana e ia:
Seks Ting hader HERREN, syv er hans Sjæl en Gru:
17 Ko te kanohi whakakake, ko te arero teka, ko nga ringa whakaheke i te toto harakore;
Stolte Øjne, Løgnetunge, Hænder, der udgyder uskyldigt Blod,
18 He ngakau e whakatakoto ana i nga whakaaro kikino, he waewae e hohoro ana te rere ki te hianga;
et Hjerte, der udtænker onde Raad, Fødder, der haster og iler til ondt,
19 He kaiwhakaatu teka e korero teka ana, ko te tangata hoki e rui ana i te ngangare ki waenganui i nga tuakana, i nga teina.
falsk Vidne, der farer med Løgn, og den, som sætter Splid mellem Brødre.
20 E taku tama, puritia te whakahau a tou papa, kaua hoki e whakarerea te ture a tou whaea:
Min Søn, tag Vare paa din Faders Bud, opgiv ikke din Moders Belæring,
21 Kia mau tonu te takai ki tou ngakau, heia ki tou kaki.
bind dem altid paa dit Hjerte, knyt dem fast om din Hals;
22 Ko tou kaiarahi ano tera ina haere koe; mana koe e tiaki ina takoto koe; ka korero mai ano ki a koe; ina ara koe.
paa din Vandring lede den dig, paa dit Leje vogte den dig, den tale dig til, naar du vaagner;
23 He rama hoki te whakahau; a he marama te ture; ko nga riringa hoki, e whakaako ana, he ara ki te ora;
thi Budet er en Lygte, Læren Lys, og Tugtens Revselse Livets Vej
24 Hei tiaki i a koe kei he i te wahine kino, i te whakapati a te arero o te wahine ke.
for at vogte dig for Andenmands Hustru, for fremmed Kvindes sleske Tunge!
25 Kei hiahia koe ki tona ataahua i roto i tou ngakau; kei mau ano koe i ona kamo.
Attraa ej i dit Hjerte hendes Skønhed, hendes Blik besnære dig ej!
26 Ko te tukunga iho o te tangata he wahi taro, he mea mo te wahine kairau; ko ta te wahine purema e whai ana ko te wairua utu nui.
Thi en Skøge faar man blot for et Brød, men Andenmands Hustru fanger dyrebar Sjæl.
27 E taea ranei e te tangata te tango i te ahi ki roto ki tona uma, a e kore ona kakahu e wera?
Kan nogen bære Ild i sin Brystfold, uden at Klæderne brænder?
28 E taea ranei e tetahi te haere i runga i nga waro ratarata, a e kore ona waewae e hunua?
Kan man vandre paa glødende Kul, uden at Fødderne svides?
29 Ka pera ano te tangata e haere ana ki te wahine a tona hoa; e kore e kore ka whiua te tangata e pa ana ki a ia.
Saa er det at gaa ind til sin Næstes Hustru; ingen, der rører hende, slipper for Straf.
30 E kore e whakahaweatia e te tangata te tahae, ki te tahaetia e ia he mea e makona ai tona wairua i a hiakai ia.
Ringeagter man ikke Tyven, naar han stjæler for at stille sin Sult?
31 Otiia ki te kitea ia, kia takiwhitu ana e whakautu ai; me homai e ia nga rawa katoa o tona whare.
Om han gribes, maa han syvfold bøde og afgive alt sit Huses Gods.
32 Ko te tangata e puremu ana ki te wahine, kahore ona mohio: ko te tangata e pera ana, kei te whakangaro ia i tona wairua.
Afsindig er den, der boler med hende, kun en Selvmorder handler saa;
33 He kaiakiko, he whakama te wahi mona; e kore ano tona ingoa kino e horoia atu.
han opnaar Hug og Skændsel, og aldrig udslettes hans Skam.
34 He riri nui hoki na te tangata te hae; e kore ano e tohungia e ia i te ra rapu utu.
Thi Skinsyge vækker Mandens Vrede, han skaaner ikke paa Hævnens Dag;
35 E kore ia e manako ki tetahi utu; e kore hoki e tatu tona ngakau, ahakoa he nui au hakari e tapae ai.
ingen Bøde tager han god; store Tilbud rører ham ikke.
