Whakatauki 20
1 Ko ta te waina he whakahi, ko ta te wai kaha he ngangau: a, ko te hunga katoa e whakapohehetia ana e tera, kahore o ratou whakaaro nui.
Vinen er ein spottar, rusdrykken ein ståkar, ingen som tumlar av honom, er vis.
2 Ano he raiona e hamama ana te wehi o te kingi: ko te tangata e whakaoho ana i a ia kia riri, e hara ana ki tona wairua ake.
Den rædsla kongen vekkjer, er som løveburing, den som fær hans vreide på seg, set livet sitt på spel.
3 He whakahonore mo te tangata te noho watea mai i te ngangare: engari ko nga wairangi he kowhetewhete tonu.
Mannsens æra er å halda seg frå trætta, men kvar uviting glefser til.
4 Kahore te mangere e parau, he mea ki te hotoke; no reira ka pakiki kai mana i te kotinga witi, a kahore e whiwhi.
Letingen pløgjer ikkje um hausten, i skurdonni leitar han fåfengt etter grøda.
5 He wai hohonu te whakaaro i roto i te ngakau o te tangata; e utuhia ano ia e te tangata matau.
Råd i mannsens hjarta er som vatn i djupet, men ein skynsam mann kann draga det upp.
6 Ko ta te tini o te tangata he kauwhau i tona atawhai ake; ko wai ia e kite i te tangata pono?
Mest kvar mann råkar ein som elskar honom, men kven finn ein som er å lita på?
7 Ko te tangata tika, e haere ana i runga i tona tapatahi, ka manaakitia ana tamariki i muri i a ia.
Den som ferdast ulastande og er rettferdig, sæle er borni hans etter honom.
8 Ko te kingi e noho ana i runga i te torona whakawa, titaritaria ana e ona kanohi nga he katoa.
Ein konge som sit på domarstol, skil ut alt vondt med augo sine.
9 Ko wai e mea, Kua ma i ahau toku ngakau, kua tahia atu oku hara?
Kven kann segja: «Eg hev halda hjarta reint og er fri frå syndi mi?»
10 Ko nga pauna huhua, ko nga mehua huhua, he rite tahi taua rua, he mea whakarihariha anake ki a Ihowa.
Tvo slag vegt og tvo slag mål er båe tvo ein styggedom for Herren.
11 He tamariki nei ano ka mohiotia ki ana hanga, he ma ranei, he tika ranei tana mahi.
Alt guten syner i si gjerd um ferdi hans vert rein og rett.
12 Ko te taringa rongo, ko te kanohi titiro, na Ihowa raua ngatahi i hanga.
Øyra som høyrer og auga som ser - Herren hev skapt deim båe tvo.
13 Kaua e matenuitia te moe, kei rawakoretia koe; titiro ou kanohi, a ka makona koe i te taro.
Elska ikkje svevn, for då vert du fatig, haldt augo uppe, so fær du brød til mette.
14 Ehara ehara, e ai ta te kaihoko: tona haerenga atu ia, kei te whakamanamana.
«Klent, klent!» segjer kjøparen, men når han gjeng burt, so rosar han seg.
15 He koura tena me te tini o te rupi; engari he taonga utu nui nga ngutu o te matauranga.
Vel finst det gull og mange perlor, men dyraste gogni er lippor med kunnskap.
16 Tangohia te kakahu o te kaiwhakakapi mo te tangata ke; puritia hoki te tangata i taunahatia hei whakakapi mo nga tangata ke.
Tak klædi hans! for han hev borga for ein annan, og panta honom for framande!
17 He reka ki te tangata te taro o te teka; muri iho ka ki tona mangai i te kirikiri.
Søtt er for mannen det brød han hev fenge med fals, men sidan vert munnen hans full av småstein.
18 Ma te runanga ka u ai nga whakaaro; kia pai hoki te ngarahu ina anga ki te whawhai.
Råder vert stødige med rådleggjing, få då klok styring når du fører krig!
19 Ko te tangata e kopikopiko ana ki te kawekawe korero, ka whakina e ia nga korero ngaro: na reira kaua e raweke atu ki te tangata ngutu hamama.
Den som fer med drøs, ber løynråd ut, og gapen skal du ikkje hava noko med.
20 Ko te tangata e kanga ana i tona papa, i tona whaea, ka tineia tona rama i roto i te pouri kerekere.
Den som bannar far og mor, hans lampa skal slokna i kolmyrkret.
21 I te timatanga e hohoro mai pea te taonga; e kore ia tona mutunga e whakapaingia.
Ein arv som ein i fyrstundes er for fus på, vert på slutten utan velsigning.
22 Kaua e mea, Ka utua e ahau te kino: taria ta Ihowa, a kei a ia he oranga mou.
Seg ikkje: «Eg vil løna med vondt!» Venta på Herren, han vil hjelpa deg.
23 He mea whakarihariha ki a Ihowa nga taimaha rere ke; a e kore hoki te pauna tinihanga e pai.
Tvo slag vegt er ein styggedom for Herren, og den falske skålvegt er ikkje god.
24 Na Ihowa nga haereerenga o te tangata: na ma te aha te tangata ka matau ai ki tona ara?
Frå Herren kjem mannsens stig, og kor kann eit menneskje skyna sin veg?
25 Hei rore ki te tangata te oho noa ake ki te mea, He tapu! a, i muri i nga ki taurangi, kia uiui.
Fårlegt er det for eit menneskje å vigsla eitkvart tankelaust, og fyrst granska lovnaden etterpå.
26 Ka titaritaria e te kingi whakaaro nui te hunga kino, a ka hurihia hoki e ia te wira patu witi ki runga ki a ratou.
Ein vis konge skil ut dei gudlause og let hjulet ganga yver deim.
27 He rama na Ihowa te manawa o te tangata, e rapu ana i nga mea katoa i roto rawa i te kopu.
Menneskjens ånd er Herrens lampa, og ho ransakar alle rom i hjarta.
28 Hei kaitiaki mo te kingi te atawhai me te pono; e tautokona ake ana hoki tona torona e te atawhai.
Kjærleik og truskap er vakt um kongen, og han styd sin kongsstol på kjærleik.
29 Ko te kororia o nga taitama ko to ratou kaha: a, ko te ataahua o nga kaumatua ko te upoko hina.
Ei æra for ungdomar er deira kraft, og ein prydnad for dei gamle er grått hår.
30 E tahia atu ana te kino e nga karawarawa o te patunga; a e tae rawa ana nga whiu ki nga wahi o roto rawa o te kopu.
Svidande sår reinser burt det vonde, ja, slag reinsar hjartans inste rom.
