< Maka 15 >

1 A, mea kau ake te ata, ka runanga nga tohunga nui, nga kaumatua, nga karaipi, me te runanga katoa, a ka herea e ratou a Ihu, ka arahina atu, a tukua atu ana ki a Pirato.
Por la mañana, los jefes de los sacerdotes, con los ancianos, los escribas y todo el consejo, celebraron una consulta, ataron a Jesús, lo llevaron y lo entregaron a Pilato.
2 Ka ui a Pirato ki a ia, Ko koe ranei te Kingi o nga Hurai? Ka whakahokia e ia ki a ia, Kua korerotia na e koe.
Pilato le preguntó: “¿Eres tú el Rey de los judíos?” Respondió: “Eso dices tú”.
3 He maha hoki nga mea i whakapaea ki a ia e nga tohunga nui, kaore ia i korero.
Los jefes de los sacerdotes le acusaron de muchas cosas.
4 Ka ui ano a Pirato ki a ia, ka mea, Kahore au kupu whakahoki? Na, te tini o nga kupu e korero nei ratou mou.
Pilato volvió a preguntarle: “¿No tienes respuesta? Mira cuántas cosas declaran contra ti”.
5 Heoi kahore a Ihu i whakahoki atu ano; no ka miharo a Pirato.
Pero Jesús no respondió más, por lo que Pilato se maravilló.
6 Na i taua hakari kotahi te herehere e tukua ana e ia ki a ratou, ko ta ratou e inoi ai.
En la fiesta solía liberar a un prisionero, cualquiera que pidiesen.
7 Na i reira tetahi tangata ko Parapa te ingoa, e here tahi ana me ona hoa tutu, he hunga i patu tangata i te ngangaretanga.
Había uno llamado Barrabás, atado con sus compañeros de insurrección, hombres que en la insurrección habían cometido un asesinato.
8 Na ka haere te mano, ka anga ka tono ki a ia kia peratia me tana i mea ai ki a ratou i mua.
La multitud, gritando, comenzó a pedirle que hiciera lo que siempre hacía por ellos.
9 Na ka whakahoki a Pirato ki a ratou, ka mea, E pai ana ranei koutou kia tukua e ahau ki a koutou te Kingi o nga Hurai?
Pilato les respondió diciendo: “¿Queréis que os suelte al Rey de los judíos?”
10 I mahara hoki ia he hae i tukua ai ia e nga tohunga nui.
Porque se dio cuenta de que por envidia los jefes de los sacerdotes lo habían entregado.
11 Otira ka whakatutehutia e ratou te mano, kia tukua e ia ko Parapa ke ki a ratou.
Pero los jefes de los sacerdotes incitaron a la multitud para que les soltara a Barrabás en su lugar.
12 Na ka whakahoki ano a Pirato, ka mea ki a ratou, He aha oti ta koutou e pai ai kia meatia e ahau ki tenei e huaina nei e koutou ko te Kingi o nga Hurai?
Pilato volvió a preguntarles: “¿Qué debo hacer, pues, con el que llamáis Rey de los judíos?”
13 Ka karanga ano ratou, Ripekatia.
Volvieron a gritar: “¡Crucifícalo!”
14 Na ka mea a Pirato ki a ratou, He aha koia tana kino i mea ai? Heoi nui noa atu ta ratou hamama, Ripekatia ia.
Pilato les dijo: “¿Qué mal ha hecho?” Pero ellos gritaron con fuerza: “¡Crucifícalo!”
15 Na, i tona hiahia kia whakamarietia te mano, tukua ana e Pirato a parapa ki a ratou, a, ka oti a Ihu te whiu, ka tukua kia ripekatia.
Pilato, queriendo complacer a la multitud, les soltó a Barrabás y entregó a Jesús, después de haberlo azotado, para que fuera crucificado.
16 Na ka arahina ia e nga hoia ki te marae, ara ki te whare whakawa, a karangarangatia ana te ropu katoa.
Los soldados lo llevaron dentro del patio, que es el pretorio, y convocaron a toda la cohorte.
17 Ka whakakahuria ia ki te kakahu papura, a, ka oti tetahi karauna tataramoa te whiri, ka potaea ki a ia.
Lo vistieron de púrpura y le pusieron una corona de espinas.
18 Na ka anga ratou ka oha ki a ia, Tena koe, e te Kingi o nga Hurai!
Comenzaron a saludarlo: “¡Salve, rey de los judíos!”
19 Patua ana e ratou tona matenga ki te kakaho, tuwha ana ki a ia, ka tuku i nga turi ki a ia, a koropiko ana ki a ia.
Le golpearon la cabeza con una caña, le escupieron y, doblando las rodillas, le rindieron homenaje.
20 A, no ka mutu ta ratou taunu ki a ia, ka tangohia te kahu papura i a ia, na whakakakahuria ana ia ki ona ake kakahu, a arahina ana ia kia ripekatia.
Cuando se burlaron de él, le quitaron el manto de púrpura y le pusieron sus propios vestidos. Lo llevaron para crucificarlo.
21 Na ka meinga e ratou tetahi tangata e tika ana na reira, a Haimona o hairini, i ahu mai i nga whenua, ko te papa o Arehanera raua ko Rupuha, kia haere me ratou, kia riro ai mana e amo tona ripeka.
Obligaron a uno que pasaba por allí, procedente del campo, Simón de Cirene, padre de Alejandro y de Rufo, a ir con ellos para que llevara su cruz.
22 Na ka arahina ia ki tetahi wahi, ki Korokota, tona tikanga ina whakamaoritia ko te Wahi Angaanga.
Le llevaron al lugar llamado Gólgota, que es, según la interpretación, “El lugar de la calavera”.
23 A hoatu ana ki a ia he waina, he mea whakananu ki te maira, kia inumia: otira kihai i tangohia e ia.
Le ofrecieron de beber vino mezclado con mirra, pero no lo tomó.
24 A ripekatia ana ia e ratou, ka wehewehea ona kakahu, he mea maka ki te rota, kia kitea ai ko te aha e riro i tetahi, i tetahi.
Al crucificarlo, se repartieron sus vestidos, echando a suertes lo que debía tomar cada uno.
25 Na ko te toru tera o nga haora, a ka ripekatia ia e ratou.
Era la hora tercera cuando lo crucificaron.
26 Ko te mea i whakawakia ai ia i tuhituhia ki runga, KO TE KINGI O NGA HURAI.
Sobre él estaba escrita la superposición de su acusación: “EL REY DE LOS JUDÍOS”.
27 Na tokorua nga tahae i ripekatia ngatahitia me ia; ko tetahi ki matau, ko tetahi ki tona maui.
Con él crucificaron a dos ladrones, uno a su derecha y otro a su izquierda.
28 Na ka rite te karaipiture e mea nei, I taua ngatahitia ia me te hunga hara.
Se cumplió la Escritura que dice: “Fue contado con los transgresores”.
29 Ko te hunga e haereere ana i reira ka tawai ki a ia, ka ruru i o ratou matenga, ka mea, Ha, ko koe ka whakahoro nei i te whare tapu, ka hanga nei ano i nga ra e toru,
Los que pasaban por allí le blasfemaban, moviendo la cabeza y diciendo: “¡Ja! Tú que destruyes el templo y lo construyes en tres días,
30 Whakaora i a koe ano ka heke iho i te ripeka.
sálvate a ti mismo y baja de la cruz”.
31 Waihoki ko nga tohunga nui ka tawai i a ia, ratou ko nga karaipi, ka mea, Ko era atu i whakaorangia e ia, te taea e ia te whakaora a ia ake ano.
Asimismo, también los jefes de los sacerdotes, burlándose entre ellos con los escribas, decían: “Ha salvado a otros. No puede salvarse a sí mismo.
32 Tena ra kia heke iho aianei a te Karaiti, te Kingi o Iharaira, i te ripeka, kia kite ai tatou, kia whakapono ai. I tawai hoki ki a ia te hunga i ripekatia ngatahitia me ia.
Que baje ahora de la cruz el Cristo, el Rey de Israel, para que le veamos y le creamos.” Los que estaban crucificados con él también le insultaban.
33 A, no ka tae ki te ono o nga haora, ka pouri a runga o te whenua katoa, taea noatia te iwa o nga haora.
Cuando llegó la hora sexta, hubo oscuridad sobre toda la tierra hasta la hora novena.
34 A i te iwa o nga haora ka karanga a Ihu, he nui te reo, ka mea, Eroi, Eroi, rama hapakatani? ko te tikanga tenei ina whakamaoritia, E toku Atua, e toku Atua, he aha koe i whakarere ai i ahau?
A la hora novena, Jesús clamó a gran voz, diciendo: “Eloi, Eloi, lama sabachthani?”, que es, interpretado, “Dios mío, Dios mío, ¿por qué me has abandonado?”
35 A, no te rongonga o etahi o te hunga e tu ana i reira, ka mea, Nana, e karanga ana ia i a Iraia.
Algunos de los que estaban allí, al oírlo, dijeron: “He aquí que llama a Elías”.
36 Na ka oma tetahi, ka whakaki i tetahi hautai ki te winika, whakanohoia ana ki te kakaho, ka hoatu kia inumia e ia, ka mea, Kati; tena kia kite tatou me kore a Iraia e haere mai ki te tango i a ia ki raro.
Uno corrió y, llenando una esponja de vinagre, la puso en una caña y se la dio a beber, diciendo: “Déjalo. A ver si viene Elías a bajarlo”.
37 Na he nui te reo i puaki i a Ihu, a hemo ake.
Jesús gritó con fuerza y entregó el espíritu.
38 A ka wahia te arai o te temepara i waenganui pu mai i runga ki raro.
El velo del templo se rasgó en dos desde arriba hasta abajo.
39 A, no te kitenga o te keneturio, e tu hangai atu ana ki a ia, i pera te ahua o tana tukunga i tona wairua, ka mea ia, He pono ko te Tama a te Atua tenei tangata.
Cuando el centurión, que estaba frente a él, vio que gritaba así y exhalaba, dijo: “¡Verdaderamente este hombre era el Hijo de Dios!”
40 Na i reira etahi wahine e matakitaki ana mai i tawhiti: i roto i a ratou a Meri Makarini, a Meri hoki whaea o Hemi, te mea iti, raua ko Hohi, me Haromi;
Había también mujeres que miraban desde lejos, entre las cuales estaban María Magdalena y María la madre de Santiago el Menor y de José, y Salomé;
41 Ara ko nga wahine i aru nei i a ia, i a ia i Kariri, i mahi mea nei mana; me etahi atu wahine tokomaha i haere tahi mai nei me ia ki Hiruharama.
las cuales, estando él en Galilea, le seguían y le servían; y otras muchas que subieron con él a Jerusalén.
42 Na ka ahiahi, i te mea ko te ra takanga, ara ko te ra i mua ake o te hapati,
Cuando llegó la noche, por ser el día de la preparación, es decir, la víspera del sábado,
43 Ka haere mai a Hohepa o Arimatia, he rangatira runanga, he tangata nui tonu, e tatari ana ano hoki ia ki te rangatiratanga o te Atua; a ka haere maia tonu ki a Pirato, ka inoi i te tinana o Ihu.
vino José de Arimatea, miembro destacado del consejo, que también buscaba el Reino de Dios. Entró audazmente a Pilato y pidió el cuerpo de Jesús.
44 Na ka miharo a Pirato, hua noa kahore ano i mate: ka karangatia e ia te keneturio, ka ui ki a ia, mehemea kua mate atu ra ia.
Pilato se sorprendió al oír que ya estaba muerto; y llamando al centurión, le preguntó si llevaba mucho tiempo muerto.
45 A, no ka rongo ki te keneturio kua mate, ka whakaaetia e ia te tinana ki a Hohepa.
Al enterarse por el centurión, concedió el cuerpo a José.
46 Na ka hokona e tera he rinena, ka tangohia mai ia ki raro, a takaia ana ki te rinena; whakatakotoria ana ia ki roto ki te urupa kua haua atu ki te kamaka, a whakataka atu ana he kohatu ki te kuwaha o te urupa.
Compró un lienzo y, bajándolo, lo envolvió en el lienzo y lo depositó en un sepulcro excavado en una roca. Hizo rodar una piedra contra la puerta del sepulcro.
47 I kite a Meri Makarini, raua ko Meri whaea o Hohi, i te wahi i whakatakotoria ai ia.
María Magdalena y María, la madre de Josés, vieron dónde estaba depositado.

< Maka 15 >