Tangi 5
1 Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
