Tangi 5
1 Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.
Kom i hug, Herre, kor det er med oss! Skoda etter og sjå, kor me er svivyrde!
2 Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.
Vår arv er komen åt framande, våre hus åt utlendske menner.
3 He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.
Farlause er me vortne, hev ikkje far. Møderne våre er som enkjor.
4 Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.
Me lyt kjøpa det vatnet me drikk, vår ved lyt me betala.
5 Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.
Våre forfylgjarar hev me på halsen; me er trøytte, fær ikkje kvild.
6 Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.
Til Egyptarland rette me hand, til Assyria, vilde mettast med brød.
7 I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.
Våre feder synda, dei er burte, me lyt bera deira misgjerningar.
8 Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.
Trælar er våre herrar, og ingen riv oss ut or deira hand.
9 E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.
Me søkjer vårt brød med livsens fåre for sverdet i øydemark.
10 Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.
Vår hud er glodheit som omnen, for svolten som gneg og brenn.
11 Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.
Kvende hev i Sion dei skjemt, møyar i byarne i Juda.
12 Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.
Hovdingar hengde dei med si hand, gamle viste dei ikkje vyrdnad.
13 Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.
Ungmenne laut bera kverni, og gutar seig ned med vedbyrdi på.
14 Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.
Dei gamle sit ikkje lenger i porten, dei unge ikkje meir med sitt strengespel.
15 Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.
Det er slutt med vår hjartans gleda, vår dans er umsnudd til sorg.
16 Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.
Kransen er fallen av vårt hovud; usæle me, at me hev synda!
17 Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.
Difor er hjarta vårt sjukt, di so er augo våre dimme -
18 Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.
for Sions fjell som ligg audt, der renner no revar ikring.
19 Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.
Du, Herre, sit æveleg konge, frå ætt til ætt stend din kongsstol.
20 He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?
Kvi vil du oss æveleg gløyma, ganga frå oss dagarne lange?
21 Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.
Vend oss, Herre, til deg, so kjem me; nya upp att våre dagar frå gamalt!
22 Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.
For du kann vel ikkje reint ha støytt oss burt, vera so ovleg harm på oss.
