Tangi 5
1 Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.
HERRE, kom vor Skæbne i Hu, sku ned og se vor Skændsel!
2 Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.
Vor Arvelod tilfaldt fremmede, Udlændinge fik vore Huse.
3 He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.
Forældreløse, faderløse er vi, som Enker er vore Mødre.
4 Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.
Vort Drikkevand maa vi købe, betale maa vi vort Brænde.
5 Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.
Aaget trykker vor Nakke, vi trættes og finder ej Hvile.
6 Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.
Ægypten rakte vi Haand, Assur, for at mættes med Brød.
7 I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.
Vore Fædre, som synded, er borte, og vi maa bære deres Skyld.
8 Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.
Over os raader Trælle, ingen frier os fra dem.
9 E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.
Med Livsfare henter vi vort Brød, udsatte for Ørkenens Sværd.
10 Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.
Vor Hud er sværtet som en Ovn af Hungerens svidende Lue.
11 Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.
De skændede Kvinder i Zion, Jomfruer i Judas Byer.
12 Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.
Fyrster greb de og hængte, tog intet Hensyn til gamle.
13 Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.
Ynglinge sattes til Kværnen, under Brændeknippet segnede Drenge.
14 Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.
De gamle forsvandt fra Porten, de unge fra Strengenes Leg.
15 Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.
Vort Hjertes Glæde er borte, vor Dans er vendt til Sorg.
16 Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.
Kronen faldt af vort Hoved, ve os, at vi har syndet!
17 Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.
Vort Hjerte blev derfor sygt, derfor vort Øje mørkt:
18 Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.
For Zions Bjerg, som er øde, Ræve tumler sig der.
19 Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.
Du, HERRE, troner for evigt, fra Slægt til Slægt staar din Trone.
20 He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?
Hvi glemmer du os bestandig og svigter os alle Dage?
21 Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.
Omvend os, HERRE, til dig, saa vender vi om, giv os nye Dage, som fordum!
22 Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.
Eller har du helt stødt os bort, er din Vrede mod os uden Ende?
