Tangi 5
1 Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.
Herre! kom i Hu, hvad der er sket os; sku ned og se vor Forhaanelse!
2 Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.
Vor Arv er gaaet over til fremmede, vore Huse til Udlændinge.
3 He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.
Vi ere blevne faderløse, uden Fader, vore Mødre ere som Enker.
4 Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.
Vandet, vi drikke, købe vi for Penge; vort Brænde kommer til os for Betaling.
5 Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.
Man er os paa Halsen, vi forfølges; vi blive trætte og faa ikke Hvile.
6 Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.
Vi have rakt Haanden imod Ægypten, imod Assyrien for at mættes af Brød.
7 I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.
Vore Fædre have syndet, de ere ikke mere, og vi bære deres Misgerninger.
8 Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.
Trælle herske over os; der er ingen, som frier af deres Haand.
9 E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.
Vi hente vort Brød med Fare for vort Liv, formedelst Sværdet i Ørken.
10 Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.
Vor Hud er forbrændt som en Ovn, af Hungerens Glød.
11 Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.
De krænke Kvinderne i Zion, Jomfruerne i Judas Stæder.
12 Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.
Fyrster ere hængte af deres Haand, Oldingers Person bliver ikke æret.
13 Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.
Unge Karle maatte tage fat paa Kværnen, og Drenge segnede under Byrden af Ved.
14 Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.
De Ældste have hørt op med at sidde i Porten, de unge Karle med deres Strengeleg.
15 Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.
Vort Hjertes Glæde er hørt op, vor Dans er vendt om til Sorrig.
16 Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.
Vort Hoveds Krone er affalden; o ve os! thi vi have syndet.
17 Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.
Derfor er vort Hjerte sygt, derfor ere vore Øjne formørkede:
18 Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.
For Zions Bjergs Skyld, som er øde, Ræve løbe derpaa.
19 Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.
Du, Herre! du bliver evindelig, din Trone fra Slægt til Slægt.
20 He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?
Hvorfor vil du glemme os evindelig? forlade os saa lang en Tid?
21 Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.
Herre! før os tilbage til dig, saa ville vi vende tilbage, forny vore Dage som i fordums Tid!
22 Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.
Thi mon du aldeles har forkastet os? mon du er saa saare vred paa os?
