Tangi 3
1 Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.
Jag är en elände man, den hans grymhets ris se måste.
2 I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.
Han hafver ledt mig, och låtit mig gå i mörkrena, och icke i ljusena.
3 He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.
Han hafver vändt sina hand emot mig, och handlar fast annorlunda med mig alltid.
4 Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.
Han hafver gjort mitt kött och mina hud gammal, och sönderslagit min ben.
5 Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.
Han hafver byggt emot mig, och bevefvat mig uti galla och mödo.
6 Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.
Han hafver lagt mig uti mörkret, lika som de döda i verldene.
7 Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.
Han hafver innemurat mig, så att jag icke utkomma kan, och satt mig uti hårda fjettrar.
8 Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.
Och om jag än ropade och både, så stoppar han öronen till för mina bön.
9 Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.
Han hafver igenmurat min väg med huggen sten, och mina stigar igentäppt.
10 Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.
Han hafver vaktat efter mig lika som en björn, lika som ett lejon i lönlig rum.
11 Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.
Han hafver låtit mig fela om vägen; han hafver rifvit mig i stycken sönder, och tillintetgjort.
12 Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.
Han hafver spänt sin båga, och satt mig; såsom ett mål för pilenom.
13 Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.
Han hafver utaf kogret låtit skjuta mig i mina njurar.
14 Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.
Jag är vorden till spott allo mino folke, och deras dagliga visa.
15 Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.
Han hafver måttat mig med bitterhet, och gifvit mig malört dricka.
16 Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.
Han hafver slagit mina tänder sönder i små stycke, och vältrat mig uti asko.
17 Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.
Min själ är fördrifven ifrå fridenom; goda, dagar måste jag förgäta.
18 Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.
Jag sade: Mitt hopp är ute, att jag någon tid mer skall vara när Herranom.
19 Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.
Kom dock ihåg, huru jag är elände och öfvergifven, och malört och galla druckit hafver.
20 Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.
Du varder ju deruppå tänkandes; ty min själ säger mig det.
21 E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.
Det lägger jag på hjertat, derföre hoppas mig ännu.
22 He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.
Herrans mildhet är det, att ännu icke är ute med oss; hans barmhertighet hafver än nu icke ända;
23 E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.
Utan hon är hvar morgon ny, och din trohet är stor.
24 Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.
Herren är min del, säger min själ; derför vill jag hoppas uppå honom.
25 He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.
Ty Herren är god dem som hoppas uppå honom, och den själ som frågar efter honom.
26 He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.
Det är en kostelig ting, att man är tålig, och hoppas uppå Herrans hjelp.
27 He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.
Det är en kostelig ting, att man drager oket i ungdomen;
28 Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.
Att en, som öfvergifven är, hafver tålamod, när honom något uppåkommer;
29 Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.
Och sätter sin mun uti stoft, och vänter efter hoppet;
30 Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.
Och låtter slå sig vid kindbenet, och lägger mycken försmädelse uppå sig.
31 E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:
Ty Herren drifver icke ifrå sig evinnerliga;
32 Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.
Utan han bedröfvar väl; men han förbarmar sig igen, efter sin stora mildhet.
33 Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.
Ty han plågar och bedröfvar icke menniskona af hjertat;
34 Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;
Lika som han ville platt undertrycka låta de elända på jordene;
35 Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;
Och låta deras sak för Gudi orätta vara;
36 Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.
Och dem falskeliga döma låta, lika som Herren såge det intet.
37 Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?
Ho tör då säga, att sådant sker utan Herrans befallning;
38 He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?
Och att hvarken ondt eller godt kommer igenom hans befallning?
39 He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?
Hvi knorra då menniskorna alltså, medan de lefva? Hvar och en knorre emot sina synder.
40 E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.
Och låt oss ransaka och söka vårt väsende, och omvända oss till Herran.
41 Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.
Låt oss upplyfta vår hjerta, samt med händerna, till Gud i himmelen.
42 I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.
Vi, vi hafve syndat, och olydige varit; derföre hafver du med rätta intet skonat;
43 Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.
Utan du hafver förmörkrat oss med vrede, och förföljt och dräpit utan barmhertighet.
44 Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.
Du hafver betäckt dig med en sky, att ingen bön derigenom komma kunde.
45 Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.
Du hafver gjort oss till träck och slemhet ibland folken.
46 Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.
Alle våre fiender gapa med munnen emot oss.
47 Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.
Vi varde förtryckte och plågade med förskräckelse och ångest.
48 Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.
Min ögon rinna med vattubäcker, öfver mins folks dotters jämmer.
49 Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,
Min ögon flyta, och kunna icke aflåta; ty der är ingen återvända;
50 Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.
Tilldess Herren af himmelen skådar härned, och ser dertill.
51 E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.
Mitt öga fräter mig lifvet bort, för alla mins stads döttrars skull.
52 Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.
Mine fiender hafva besnärt mig, lika som en fågel, utan sak.
53 Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.
De hafva förgjort mitt lif uti ene kulo, och kastat uppå mig stenar.
54 I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.
De hafva ock begjutit mitt hufvud med vatten; då sade jag: Nu är det platt ute med mig.
55 I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.
Men jag åkallade ditt Namn, Herre, nedan utu kulone;
56 I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.
Och du hörde mina röst: Bortgöm icke din öron för mitt suckande och ropande.
57 I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.
Nalka dig till mig, när jag åkallar dig och säg; Frukta dig intet.
58 Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.
Uträtta, du Herre, mins själs sak, och förlossa mitt lif.
59 Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.
Herre, se dock till, huru orätt mig sker, och hjelp mig till min rätt.
60 Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.
Du ser alla deras hämnd, och alla deras tankar emot mig.
61 Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;
Herre, du hörer deras försmädelse, och alla deras tankar öfver mig;
62 Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.
Mina motståndares läppar, och deras rådslag emot mig dagliga.
63 Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.
Se dock, ehvad de sig lägga eller uppstå, så qväda de visor om mig.
64 Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.
Vedergäll dem, Herre, såsom de förtjent hafva.
65 Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.
Låt dem deras hjerta förskräckas och känna dina banno.
66 Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.
Förfölj dem med grymhet, och förgör dem under Herrans himmel.
