Tangi 3
1 Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.
Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
2 I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.
Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
3 He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.
Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
4 Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.
Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
5 Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.
Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
6 Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.
I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
7 Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.
Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
8 Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.
Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
9 Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.
Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
10 Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.
Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
11 Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.
Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
12 Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.
Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
13 Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.
Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
14 Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.
Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
15 Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.
Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
16 Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.
Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
17 Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.
Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
18 Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.
Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
19 Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.
Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
20 Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.
Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
21 E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.
Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
22 He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.
Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
23 E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.
Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
24 Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.
Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
25 He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.
Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
26 He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.
Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
27 He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.
Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
28 Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.
at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
29 Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.
at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
30 Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.
at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
31 E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:
For Herren støyter ikkje æveleg burt.
32 Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.
For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
33 Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.
For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
34 Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;
At dei krasar under fot alle fangar i landet,
35 Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;
at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
36 Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.
at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
37 Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?
Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
38 He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?
Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
39 He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?
Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
40 E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.
Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
41 Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.
Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
42 I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.
Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
43 Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.
Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
44 Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.
I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
45 Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.
Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
46 Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.
Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
47 Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.
Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
48 Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.
Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
49 Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,
Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
50 Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.
fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
51 E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.
Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
52 Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.
Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
53 Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.
Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
54 I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.
Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
55 I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.
Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
56 I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.
Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
57 I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.
Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
58 Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.
Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
59 Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.
Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
60 Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.
Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
61 Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;
Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
62 Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.
det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
63 Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.
Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
64 Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.
Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
65 Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.
Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
66 Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.
Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
