Hopa 9
1 Na ka whakahoki a Hopa, ka mea,
Et respondens Job, ait:
2 E mohiotia ana ano tenei e ahau; engari ma te aha ka tika ai te tangata ki te Atua?
Vere scio quod ita sit, et quod non justificetur homo compositus Deo.
3 Ki te pai ia ki te totohe ki a ia, kahore he kupu kotahi o roto i te mano e taea e ia te whakahoki ki a ia.
Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
4 He ngakau mohio ia, he pakari tona kaha: ko wai e whakauaua ki a ia, a e whiwhi i te pai?
Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
5 E nekehia ana e ia nga maunga, te mohio ratou; hurihia ake e ia i a ia e riri ana.
Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
6 E whakangaueuetia ana e ia te whenua, e nekehia atu ana i tona wahi, wiri ana ona pou.
Qui commovet terram de loco suo, et columnæ ejus concutiuntur.
7 E korero nei ki te ra, a kore ake e whiti; hiritia putia iho e ia nga whetu.
Qui præcipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo.
8 Ko ia nei anake hei hora i nga rangi, hei takahi i runga i nga ngaru o te moana.
Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
9 Nana nei i hanga a Aketura, a Tautoru, a Matariki, me nga ruma i te tonga.
Qui facit Arcturum et Oriona, et Hyadas et interiora austri.
10 Nana nei i mahi nga mea nunui, e kore nei e taea te rapu atu, ae ra nga mea whakamiharo, e kore nei e taea te tatau.
Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
11 Ina tonu ia e haere atu nei, a kahore ahau i kite; ka pahemo atu hoki ia, a kahore ahau e matau ki a ia.
Si venerit ad me, non videbo eum; si abierit, non intelligam.
12 Nana, ka hopu ia i tana i aru ai, ma wai ia e arai? Ko wai hei ki atu ki a ia, E aha ana koe?
Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
13 E kore te Atua e whakahoki iho i tona riri; e piko ana ki raro i a ia nga kaiawhina o Rahapa.
Deus, cujus iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
14 A kia whakahoki kupu ano ahau ki a ia, kia whiriwhiri kupu ano maku ki a ia?
Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
15 Ahakoa he tika ahau, e kore ahau e whakahoki kupu atu; engari ka inoi ahau ki toku kaiwhakawa.
qui etiam si habuero quippiam justum, non respondebo: sed meum judicem deprecabor.
16 Me i karanga atu ahau, a whakahokia mai ai e ia te kupu ki ahau, kihai ahau i whakaae tera kua whakarongo mai ia ki toku reo.
Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
17 E aki ana hoki ia ia ahau ki te tupuhi, e whakanui takekore ana hoki i oku mate.
In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa.
18 Kahore ahau e tukua e ia kia ta toku manawa; otiia whakakiia ana e ia toku wairua ki te kawa.
Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
19 Ki te korero tatou mo te kaha o te hunga pakari, nana, kei reira ia! A ki te mea he whakawa, ko wai ra hei whakatakoto i te taima moku?
Si fortitudo quæritur, robustissimus est; si æquitas judicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20 Ahakoa he tika ahau, ma toku mangai ano ahau e whakahe; ahakoa he tikanga tapatahi taku, ma reira ano e whakaatu toku ngaunga ketanga.
Si justificare me voluero, os meum condemnabit me; si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21 He tapatahi ahau; kahore ahau e whakaaro ki ahau ano; e whakahawea ana ahau ki toku ora.
Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
22 He kotahi tonu ena; koia ahau ka mea, e whakamotitia ana e ia te tapatahi raua ko te kino.
Unum est quod locutus sum: et innocentem et impium ipse consumit.
23 Na ka whakamate tata nei te whiu, he kata tana ki te whakamatautauranga o te hunga harakore.
Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
24 Kua hoatu te whenua ki te ringa o te tangata kino; e taupokina ana e ia nga mata o nga kaiwhakawa; ki te mea ehara i a ia, tena ko wai?
Terra data est in manus impii; vultum judicum ejus operit. Quod si non ille est, quis ergo est?
25 Na, ko te hohoro o oku ra, nui atu i to te kaikawe pukapuka; e rere ana, kahore hoki e kite i te pai.
Dies mei velociores fuerunt cursore; fugerunt, et non viderunt bonum.
26 Kua pahemo, kua pera me nga kaipuke tere, me te ekara ano e topa iho ana ki tana kai.
Pertransierunt quasi naves poma portantes; sicut aquila volans ad escam.
27 Ki te mea ahau, ka wareware ahau ki taku tangi, ka unuhia atu e ahau te pouri o toku mata, a ka marama:
Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28 E wehi ana ahau i oku mamae katoa, e mohio ana ahau e kore ahau e meinga e koe he harakore.
Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
29 Tera hoki ahau e whakahengia; he aha ahau i whakangenge kau ai i ahau?
Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
30 Ki te horoi ahau i ahau ki te hukarere, a ka meinga oku ringa kia ma rawa;
Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimæ manus meæ,
31 Katahi ahau ka rumakina e koe ki te poka, a whakarihariha mai ana oku kakahu ki ahau.
tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
32 Ehara hoki ia i te tangata, i te penei me ahau nei, e whakahoki kupu ai ahau ki a ia, e haere tahi ai maua ki te whakawa.
Neque enim viro qui similis mei est, respondebo; nec qui mecum in judicio ex æquo possit audiri.
33 Kahore he kaiwhakatikatika mo ta maua, kahore he tangata hei whakapa i tona ringa ki a maua tahi.
Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
34 Me tango atu e ia tana patu i ahau, a kaua hoki tana whakamataku e whakawehi i ahau:
Auferat a me virgam suam, et pavor ejus non me terreat.
35 Hei reira ahau ka korero, a kahore e wehi i a ia; kahore hoki ahau e pera i roto i ahau.
Loquar, et non timebo eum; neque enim possum metuens respondere.
