Hopa 8
1 Na ka whakautu a Pirirara Huhi, ka mea,
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 Kia pehea ake te roa o tau korero i enei mea? Kia pehea ake te roa o nga kupu a tou mangai e rite ai ki te hau kaha?
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 E whakaparori ke ranei te Atua i te whakawa? E whakaparori ke ranei te Kaha Rawa i te tika?
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
4 Ki te mea i hara au tamariki ki a ia, a kua maka atu ratou e ia hei utu mo to ratou he;
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
5 Ki te rapu wawe koe i to Atua, a ka inoi ki te Kaha Rawa;
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
6 Ki te mea he ma koe, he tika, ina, ka ara ake ia ki a koe aianei, ka manaakitia ano e ia te nohoanga o tou tika.
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
7 Ahakoa i iti tou timatanga, e nui noa atu tou whakamutunga.
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Tena ra, ui atu ki to mua whakatupuranga; anga atu hoki ki te mea kua rapua e o ratou matua.
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
9 Nonanahi nei hoki tatou, kahore hoki e mohio; he atarangi nei hoki o tatou ra i runga i te whenua;
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
10 E kore ranei ratou e whakaako i a koe, e korero ki a koe, e puaki mai ranei he kupu i o ratou ngakau?
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 E tupu ranei te wiwi i te mea kahore he repo? E nui ranei te raupo ki te kahore he wai?
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 I te mea he kaiota tonu, a kihai i tapahia, kua maroke i mua ake i nga otaota katoa.
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
13 Ka pera ano nga ara o te hunga katoa e wareware ana ki te Atua, a ka riro ki te kore ta te tangata whakaponokore i tumanako ai.
Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
14 Ka motuhia atu tana i whakamanawa atu ai, ko te whare hoki o te pungawerewere hei tumanakohanga mona.
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 Ka okioki atu ia ki tona whare; heoi e kore e tu: u tonu tana pupuri atu, otiia e kore e mau.
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
16 E matomato ana i te mea kahore nei te ra, a e wana ana ona peka i tana kari.
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
17 Kapi tonu te puranga i ona pakiaka, e kitea ana e ia te wahi kamaka.
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 Ki te whakamotitia iho ia i tona wahi, ka whakakahore taua wahi ki a ia, ka mea, Kahore ahau i kite i a koe.
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 Nana, ko te hari tenei o tona ara, a ka tupu ake etahi atu i roto i te puehu.
Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
20 Nana, e kore te Atua e whakakahore ki te tangata tika, e kore ano e puritia e ia te ringa o nga tangata kino.
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
21 Tera ano tou mangaika whakakiia e ia ki te kata, ou ngutu ki te hamama.
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
22 He whakama te kakahu mo te hunga e kino ana ki a koe, a ka kahore noa iho te tapenakara o te hunga kino.
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
