Hopa 6
1 Na ka whakautu a Hopa, ka mea,
Saa tog Job til Orde og svarede:
2 Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!
Gid man vejed min Harme og vejed min Ulykke mod den!
3 Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.
Thi tungere er den end Havets Sand, derfor talte jeg over mig!
4 Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.
Thi i mig sidder den Almægtiges Pile, min Aand inddrikker deres Gift; Rædsler fra Gud forvirrer mig.
5 E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?
Skriger et Vildæsel midt i Græsset, brøler en Okse ved sit Foder?
6 E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?
Spiser man ferskt uden Salt, smager mon Æggehvide godt?
7 Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.
Min Sjæl vil ej røre derved, de Ting er som Lugt af en Løve.
8 Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!
Ak, blev mit Ønske dog opfyldt, Gud give mig det, som jeg haaber;
9 Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!
vilde Gud dog knuse mig, række Haanden ud og skære mig fra,
10 Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.
saa vilde det være min Trøst — jeg hopped af Glæde trods skaanselsløs Kval at jeg ikke har nægtet den Helliges Ord.
11 He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?
Hvad er min Kraft, at jeg skal holde ud, min Udgang, at jeg skal være taalmodig?
12 He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?
Er da min Kraft som Stenens, er da mit Legeme Kobber?
13 Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?
Ak, for mig er der ingen Hjælp, hver Udvej lukker sig for mig.
14 Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.
Den, der nægter sin Næste Godhed, han bryder med den Almægtiges Frygt.
15 He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,
Mine Brødre sveg mig som en Bæk, som Strømme, hvis Vand svandt bort,
16 Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.
de, der var grumset af os, og som Sneen gemte sig i,
17 I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.
men som svandt ved Solens Glød, tørredes sporløst ud i Hede;
18 Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.
Karavaner bøjer af fra Vejen, drager op i Ørkenen og gaar til Grunde;
19 Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.
Temas Karavaner spejder, Sabas Rejsetog haaber paa dem,
20 Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.
men de beskæmmes i deres Tillid, de kommer derhen og skuffes!
21 Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.
Ja, slige Strømme er I mig nu, Rædselen saa I og grebes af Skræk!
22 I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?
Har jeg mon sagt: »Giv mig Gaver, løs mig med eders Velstand,
23 I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?
red mig af Fjendens Haand, køb mig fri fra Voldsmænds Haand!«
24 Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.
Lær mig, saa vil jeg tie, vis mig, hvor jeg har fejlet!
25 Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?
Redelig Tale, se, den gør Indtryk; men eders Revselse, hvad er den værd?
26 E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.
Er det jer Hensigt at revse Ord? Den fortvivledes Ord er dog Mundsvejr!
27 Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.
Selv om en faderløs kasted I Lod og købslog om eders Ven.
28 Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.
Men vilde I nu dog se paa mig! Mon jeg lyver jer op i Ansigtet?
29 Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.
Vend jer hid, lad der ikke ske Uret, vend jer, thi end har jeg Ret!
30 He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?
Er der Uret paa min Tunge, eller skelner min Gane ej, hvad der er ondt?
