Hopa 5
1 Tena ra, karanga; ka whakao ranei tetahi ki a koe? a ka anga atu koe ki a wai o te hunga tapu?
Wołaj więc, jeśli jest ktoś, kto by ci odpowiedział; i do którego ze świętych się zwrócisz?
2 E patua ana hoki te kuware e te aritarita, e whakamatea ana te whakaarokore e te hae.
Gniew bowiem zabija głupiego, a prostaka uśmierca zawiść.
3 I kite ahau i te kuware e hou ana ona pakiaka; kitea rawatia ake kua kanga e ahau tona nohoanga.
Widziałem głupiego, jak zapuścił korzenie, lecz zaraz przekląłem jego mieszkanie.
4 Kei tawhiti atu ana tama i te ora, mongamonga noa ratou i te kuwaha, kahore hoki he kaiwhakaora.
Jego synowie są daleko od ratunku, zostają zdeptani w bramie, a nie [ma] nikogo, kto by [ich] ocalił.
5 Ko ana hua ka kainga e te tangata matekai, ka riro i a ia ahakoa i roto i te tataramoa, a ka hamama te mahanga ki o ratou rawa.
Jego żniwo głodny pożera, wydobywa je spośród [samych] cierni, a chciwy pochłania ich bogactwa.
6 Na e kore te he e puta ake i te puehu, e kore ano te raruraru e tupu ake i te oneone;
Utrapienie bowiem nie powstaje z prochu ani z ziemi nie wyrasta niedola;
7 I whanau te tangata ki te raruraru, tona rite kei nga korakora e rere nei whakarunga.
Lecz człowiek rodzi się na niedolę, jak iskry z węgla wzlatują w górę.
8 Ko ahau ia ka rapu i ta te Atua; me tuku atu taku korero ki te Atua,
Ja jednak szukałbym Boga i Bogu przedstawił swoją sprawę;
9 E mahi nei i nga mea nunui e kore nei e taea te rapu atu, i nga mea whakamiharo e kore nei e taea te tatau;
Który czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cudowne i niezliczone;
10 E homai nei i te ua ki te mata o te whenua, e unga nei i te wai ki te mata o nga parae;
Który zsyła deszcz na ziemię i spuszcza wody na pola;
11 E whakanoho nei i te hunga iti ki te wahi tiketike, a whakanekehia ake ana te hunga pouri ki te ora.
Który pokornych stawia wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;
12 E haukoti nei i nga whakaaro o te hunga tinihanga, te taea e o ratou ringa ta ratou i mea ai.
Który wniwecz obraca zamysły przebiegłych, tak że ich ręce nie wykonują ich zamiaru;
13 Mau ake i a ia te hunga whakaaro i to ratou tinihanga: pororaru iho nga whakaaro o te hunga kotiti ke.
Który chwyta mądrych w ich przebiegłości, tak że rada przewrotnych szybko upada.
14 I te awatea nei, tutaki ana ratou ki te pouri; whawha ana ratou i te poutumarotanga, ano ko te po.
Za dnia napotykają ciemność, a w południe idą po omacku jak w nocy.
15 Otiia e whakaorangia ana e ia te rawakore i te hoari, i to ratou mangai, i te ringa ano o te tangata kaha.
On wybawia ubogiego od miecza, od ich ust, i z ręki mocarza.
16 Ka ai ano he tumanakohanga atu mo te ware; kokopi tonu ia te mangai o te kino.
Tak to uciśniony ma nadzieję, a nieprawość zamyka swe usta.
17 Nana, ka hari te tangata e akona ana e te Atua: na kaua e whakahawea ki te papaki a te Kaha Rawa.
Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; nie gardź więc karceniem Wszechmocnego.
18 He whakamamae hoki tana, he takai ano; e patu ana ia, a ko ona ringa ano hei whakaora.
On bowiem rani, ale i opatruje, uderza, a jego ręce uzdrawiają.
19 E ono nga matenga e whakaora ai ia i a koe; ahakoa e whitu, e kore te he e pa ki a koe.
Z sześciu nieszczęść cię wyrwie, a w siódmym nie dotknie cię zło.
20 I te matekai ka hokona koe e ia kei mate; i te tatauranga ano, kei pangia e te hoari.
W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie od mocy miecza.
21 Ka huna koe i te whiu a te arero, e kore ano koe e wehi i te whakangaromanga ina tae mai.
Przed biczem języka będziesz zasłonięty i nie ulękniesz się spustoszenia, gdy nadejdzie.
22 E kata ano koe ki te whakangaromanga raua ko te hemokai; e kore hoki koe e wehi i nga kirehe o te whenua.
Będziesz się śmiał ze spustoszenia i głodu, nie będziesz się bał zwierząt ziemi.
23 No te mea ka takoto tau kawenata ki nga kohatu o te parae; ka mau ano ta koutou rongo ko nga kirehe o te parae.
Zawrzesz bowiem przymierze z kamieniami na polu, a okrutny zwierz polny będzie żyć z tobą w pokoju.
24 Ka mohio ano koe e tu ana tou teneti i te aionuku, ka haereere ano koe ki tou nohoanga, te ai he hara.
I poznasz, że twój przybytek [jest] spokojny; odwiedzisz swoje mieszkanie, a nie zgrzeszysz.
25 Ka mohio ano koe he nui ou uri, he pera ano tou whanau me te tarutaru o te whenua.
Poznasz też, że twoje potomstwo się rozmnoży, a twoje dzieci [będą] jak trawa ziemi.
26 Ka ata rite ou tau ina tae koe ki te urupa, ka pera ano me te puranga witi e hikitia ake ana i tona wa e rite ai.
W sędziwym wieku zejdziesz do grobu, jak snop zboża zbierany w swym czasie.
27 Nana, tenei, he mea rapu na matou ko te mea tika hoki ia; whakarangona mai, ka mohio iho hei pai mou.
Oto do tego doszliśmy i tak jest. Słuchaj tego i rozważ to sobie.
