Hopa 5
1 Tena ra, karanga; ka whakao ranei tetahi ki a koe? a ka anga atu koe ki a wai o te hunga tapu?
Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?
2 E patua ana hoki te kuware e te aritarita, e whakamatea ana te whakaarokore e te hae.
Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.
3 I kite ahau i te kuware e hou ana ona pakiaka; kitea rawatia ake kua kanga e ahau tona nohoanga.
Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.
4 Kei tawhiti atu ana tama i te ora, mongamonga noa ratou i te kuwaha, kahore hoki he kaiwhakaora.
Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.
5 Ko ana hua ka kainga e te tangata matekai, ka riro i a ia ahakoa i roto i te tataramoa, a ka hamama te mahanga ki o ratou rawa.
Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.
6 Na e kore te he e puta ake i te puehu, e kore ano te raruraru e tupu ake i te oneone;
Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.
7 I whanau te tangata ki te raruraru, tona rite kei nga korakora e rere nei whakarunga.
Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.
8 Ko ahau ia ka rapu i ta te Atua; me tuku atu taku korero ki te Atua,
Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;
9 E mahi nei i nga mea nunui e kore nei e taea te rapu atu, i nga mea whakamiharo e kore nei e taea te tatau;
Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;
10 E homai nei i te ua ki te mata o te whenua, e unga nei i te wai ki te mata o nga parae;
Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;
11 E whakanoho nei i te hunga iti ki te wahi tiketike, a whakanekehia ake ana te hunga pouri ki te ora.
Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;
12 E haukoti nei i nga whakaaro o te hunga tinihanga, te taea e o ratou ringa ta ratou i mea ai.
Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;
13 Mau ake i a ia te hunga whakaaro i to ratou tinihanga: pororaru iho nga whakaaro o te hunga kotiti ke.
Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.
14 I te awatea nei, tutaki ana ratou ki te pouri; whawha ana ratou i te poutumarotanga, ano ko te po.
We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.
15 Otiia e whakaorangia ana e ia te rawakore i te hoari, i to ratou mangai, i te ringa ano o te tangata kaha.
Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.
16 Ka ai ano he tumanakohanga atu mo te ware; kokopi tonu ia te mangai o te kino.
Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.
17 Nana, ka hari te tangata e akona ana e te Atua: na kaua e whakahawea ki te papaki a te Kaha Rawa.
Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,
18 He whakamamae hoki tana, he takai ano; e patu ana ia, a ko ona ringa ano hei whakaora.
Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.
19 E ono nga matenga e whakaora ai ia i a koe; ahakoa e whitu, e kore te he e pa ki a koe.
Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.
20 I te matekai ka hokona koe e ia kei mate; i te tatauranga ano, kei pangia e te hoari.
W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.
21 Ka huna koe i te whiu a te arero, e kore ano koe e wehi i te whakangaromanga ina tae mai.
Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.
22 E kata ano koe ki te whakangaromanga raua ko te hemokai; e kore hoki koe e wehi i nga kirehe o te whenua.
W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.
23 No te mea ka takoto tau kawenata ki nga kohatu o te parae; ka mau ano ta koutou rongo ko nga kirehe o te parae.
Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.
24 Ka mohio ano koe e tu ana tou teneti i te aionuku, ka haereere ano koe ki tou nohoanga, te ai he hara.
I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.
25 Ka mohio ano koe he nui ou uri, he pera ano tou whanau me te tarutaru o te whenua.
Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.
26 Ka ata rite ou tau ina tae koe ki te urupa, ka pera ano me te puranga witi e hikitia ake ana i tona wa e rite ai.
Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.
27 Nana, tenei, he mea rapu na matou ko te mea tika hoki ia; whakarangona mai, ka mohio iho hei pai mou.
Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.
